Οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία δείχνουν ανάκτηση εδάφους από Μέρκελ και CDU-CSU και αντίστοιχη ελεγχόμενη πτωτική δυναμική για τους Σουλτς και SPD. Επιπλέον καταγράφεται μεγάλη πτώση των Πρασίνων, σε βαθμό που να αποδυναμώνεται το σενάριο κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών – Πρασίνων – Αριστεράς. Τα παραπάνω ήταν σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενα, καθώς συνιστούν τη μοιραία εξισορρόπηση της εκτόξευσης Σουλτς στην αρχή της εκστρατείας και ειδικότερα η πτώση των Πρασίνων οφείλεται σε διαρροές προς το SPD.

Ads

Ομως η πιο άγνωστη παράμετρος των γερμανικών εκλογών του Σεπτεμβρίου δεν είναι άλλη από τη γαλλική μεταβλητή, από τον βαθμό δηλαδή που το αποτέλεσμα της διπλής εκλογικής αναμέτρησης στη Γαλλία θα επηρεάσει τους πολιτικούς προεκλογικούς και μετεκλογικούς συσχετισμούς στο Βερολίνο. Με άλλα λόγια, μια αποσταθεροποίηση της Γαλλίας σε όποια μορφή θα χρεωθεί από τους ψηφοφόρους ως χρεοκοπία της πολιτικής Μέρκελ – Σόιμπλε στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη και θα ωφελήσει τους Σοσιαλδημοκράτες που διαφοροποιήθηκαν έστω και στο παρά πέντε;

Ή αντίθετα η αποσταθεροποίηση θα πριμοδοτήσει τη σιγουριά της σταθερότητας και της συνέχειας, καθώς συνειρμικά η αλλαγή μπορεί να προβάλει συνώνυμη της πορείας σε αχαρτογράφητη περιοχή; Στο Βερολίνο γνωρίζουν πολύ καλά ότι η αποσταθεροποίηση δεν είναι συνώνυμη μόνον με τη νίκη της Λεπέν ή του Μελανσόν: Με νικητή είτε τον Μακρόν είτε τον Φιγιόν και με τη Λεπέν άνω του 40% στον δεύτερο γύρο, ο νέος πρόεδρος, όποιος και να είναι, και παρά τις όποιες προεκλογικές διαβεβαιώσεις, θα είναι υποχρεωμένος να διαφοροποιηθεί από την απόλυτη υποταγή Σαρκοζί στη Γερμανία από την οποία ο Ολάντ διαφοροποιήθηκε ρητορικά στο τέλος της θητείας του.

Οσο και αν Μέρκελ και Σόιμπλε επιχειρήσουν να χρεώσουν στην ανωριμότητα της Γαλλίας τη διόγκωση του αντισυστημικού ρεύματος, δεν θα μπορέσουν να πείσουν τους συμπολίτες τους ότι η μικρή και έντιμη Ευρωζώνη μπορεί να αποτελείται χωρίς τον απροσάρμοστο Νότο από τη Σλοβακία και τις τρεις βαλτικές χώρες.

Ads

Πηγή: ΕΘΝΟΣ