Ο γνωστός οικονομολόγος Τομάς Πικετί, προειδοποίησε στην αρχή της χρονιάς: «Ο Εμμανουέλ Μακρόν φέρει συντριπτική ευθύνη για τη “δεξιοποίηση” του πολιτικού τοπίου». Ο αμπελοφιλόσοφος Πρετεντέρης του καταλόγισε «απλοϊκή και μάλλον αφελή ανάγνωση». Μέχρι που έφθασαν οι γαλλικές προεδρικές εκλογές της Κυριακής: ο Μακρόν κινδυνεύει να χάσει την προεδρία από την Λε Πεν και η ΕΕ να μπει στη μεγαλύτερη δοκιμασία από την ίδρυση της.
 
Ο Μακρόν ήταν υπουργός των Σοσιαλιστών επί προεδρίας Ολάντ, εμφανίστηκε ως κεντρώος-κεντροαριστερός, αλλά μετά την εκλογή του εφάρμοσε μια γνήσια νεοφιλελεύθερη πολιτική της δεξιάς. Κατάργησε το φόρο για τις μεγάλες περιουσίες, ισοπέδωσε τον φορολογικό συντελεστή ώστε να πληρώνουν πλούσιοι και φτωχοί τον ίδιο φόρο, απορρύθμισε την αγορά εργασίας και φλόμωσε στα δακρυγόνα «τα κίτρινα γιλέκα», τους μικρομεσαίους που αντιδρούσαν στην αύξηση του κόστους ζωής.
 
Διαβάστε επίσης, «Φωτιά» στις γαλλικές εκλογές από νέα δημοσκόπηση: Οριακή η διαφορά Μακρόν – Λεπέν
 
Υποκλέπτοντας το πρόγραμμα της δεξιάς, ο Γάλλος πρόεδρος την έσπρωξε ακόμη δεξιότερα. Η δημόσια συζήτηση κατακλύστηκε από ισλαμοφοβία και αντιμεταναστευτική ρητορική. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι της υποψήφιας προέδρου Βαλερί Πεκρές, καθαρόαιμης δεξιάς και φίλης του κ. Μητσοτάκη, που υιοθέτησε τη θεωρία συνωμοσίας της ακροδεξιάς για τη «μεγάλη αναπλήρωση»: ότι υπάρχει δηλαδή ένα διεθνές σχέδιο για την κατάληψη της χριστιανικής Ευρώπης από μουσουλμανικό πληθυσμό.
 
Ενώ, με δικές τους ευθύνες, το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι διαλυμένο και η Αριστερά διασπασμένη, στο χώρο της ακροδεξιάς εμφανίστηκαν και νέα, πιο ακραία σχήματα, λίγο πιο αριστερά από τον.. Τζένγκις Χαν: ο Ερίκ Ζεμούρ,  δημοσιογράφος και θεωρητικός της «μεγάλης αναπλήρωσης» γνωστός για τις επιθέσεις του εναντίον των μεταναστών και τον διχαστικό του λόγο, ανάγγειλε την υποψηφιότητα του και  άρχισε να κερδίζει σε βάρος της μετριοπαθούς(που φτάσαμε, Θεέ μου!) ακροδεξιάς Μαρίν Λε Πεν.
 
Η τελευταία, άρχισε να υποχωρεί στις δημοσκοπήσεις και να χάνει στελέχη. Στο Ευρωκοινοβούλιο, είδαμε τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας του κόμματος της Λε Πεν (Rassemblement National )και έναν ακόμη ευρωβουλευτή της να την εγκαταλείπουν και να προσχωρούν στο κόμμα του Ζεμούρ.
 
Διαβάστε επίσης: Η ιστορία του Γάλλου ρεπόρτερ που διείσδυσε στην ομάδα του ακροδεξιού Ερίκ Ζεμούρ
 
Όλες αυτές τις εξελίξεις, που δεν έχουν σχέση με τη δημοκρατική Γαλλία των προηγούμενων αιώνων και τον Διαφωτισμό,  ο αμπελοφιλόσοφος Πρετεντέρης βρήκε τελείως φυσιολογικές. Σε ένα χαρωπό άρθρο του για την υποχώρηση της αριστεράς και την άνοδο της δεξιάς στην Ευρώπη, αναφερόταν σκωπτικά στην «πολυσυζητημένη “δεξιοποίηση” των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Η οποία προκύπτει όχι από κάποιο σατανικό σχέδιο κάποιων ελίτ, αλλά από τις ίδιες τις κοινωνίες. Από την αναδιάταξη των ιδεολογικών και αξιακών αναφορών τους..
 
..Αλλά αυτό που ο Πικετί βρίσκει ασαφές και θεωρεί «εκτροπή» αποτελεί ακριβώς την ουσία ενός σύγχρονου Κέντρου. Η σύζευξη δηλαδή μιας φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής κι ενός κοινωνικού προοδευτισμού. Τι δεν καταλαβαίνει ο ποιητής;».
 
Την ώρα που ο αρθρογράφος των « Νέων» ξεμπέρδευε στα γρήγορα και με τον Πικετί,  η «ποιήτρια» Μαρίν Λε Πεν είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση. Η συντριπτική ήττα της στον δεύτερο γύρω των προεδρικών εκλογών τον 2017 από τον Μακρόν (66% έναντι 34%) την  υποχρέωσε σε μια οργανωμένη, συστηματική προσπάθεια αλλαγής του προφίλ της. Τα επόμενα χρόνια, πήρε αποστάσεις από τον δηλωμένο αντισημίτη και ρατσιστή πατέρα της, τον οποίο διέγραψε από το κόμμα, τάχθηκε υπέρ της παραμονής της Γαλλίας στην ευρωζώνη  και γενικώς προέβαλλε μια «ακροδεξιά με ανθρώπινο πρόσωπο».
 
Μπορεί δηλαδή να είναι υπέρ της απαγόρευσης της μαντίλας σε δημόσιους χώρους, αλλά δεν δίστασε να βγάλει σέλφι με μια έφηβη που τη φορούσε. Θα περιορίσει τη μετανάστευση για να κερδίσουν προνόμια οι Γάλλοι, αλλά βασικά θα τα βάλει με τους «λαθρομετανάστες».
 
Όμως,  υπό την απειλή του πιο ακραίου Ζεμούρ, αυτή η «γραμμή Βορίδη» είχε τεθεί σε δοκιμασία και η Λε Πεν  σε δίλημμα: μήπως θα έπρεπε να ξαναγυρίσει στην παλιά καλή ακροδεξιά,  με τα τσεκούρια;
 
Η Μαρί Λε Πεν αποφάσισε να επιμείνει στη μεταφίεση της και οι εξελίξεις την ευνόησαν. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Ζεμούρ υιοθέτησε φιλορωσική πολιτική και αυτό της έδωσε τη δυνατότητα να εμφανιστεί ως θεσμική δύναμη και να πάρει πίσω ένα εκλογικό ποσοστό που, στις δημοσκοπήσεις, ο Ζεμούρ τής είχε αποσπάσει.
 
 Η άνοδος των καυσίμων (ένα βασικό θέμα των « κίτρινων γιλέκων»  ήδη τρία χρόνια πριν) και η ακρίβεια της έδωσαν την ευκαιρία να εμφανιστεί ως υπερασπίστρια των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων.  Απέναντι σε έναν Μακρόν που δείχνει να μην ενδιαφέρεται για τους απλούς πολίτες παρά μόνο για την ελίτ, η Μαρίν Λε Πεν εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις να διεκδικεί την πρώτη θέση και στον πρώτο αλλά και στον δεύτερο γύρο.
 
Η ρευστότητα είναι μεγάλη. Πολλοί ψηφοφόροι φαίνεται να έχουν αλλάξει γνώμη αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες, κάτι που σπάνια συνέβη σε προηγούμενες εκλογές.Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Ipsos France, το 8% των ανθρώπων που είναι βέβαιο ότι θα ψηφίσουν,  έχουν αλλάξει υποψηφίους τις τελευταίες δύο εβδομάδες.
 
Αν ο Ζαν Λυκ Μελανσόν από την αριστερά δεν κάνει την έκπληξη περνώντας στον δεύτερο γύρο, η ακροδεξιά έχει  σοβαρή πιθανότητα να καταλάβει την  προεδρία της Γαλλίας, θέτοντας σε σοβαρή δοκιμασία ολόκληρο το οικοδόμημα της ΕΕ. Για πρώτη φορά, μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα ίσως κυβερνηθεί από την ακροδεξιά, επιβεβαιώνοντας τον Πικετί και διαψεύδοντας τη αμπελο-διατριβή Πρετεντέρη:
 
«Αν τώρα στο τρέξιμο χάθηκε η Αριστερά δεν έχουμε κανέναν λόγο να πενθήσουμε ιδιαίτερα. .Δεν έχασε η Βενετιά βελόνι… Στις περισσότερες (αν όχι σε όλες…) τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες το παιχνίδι εξουσίας εξελίσσεται κυρίως ανάμεσα στη Δεξιά και το Κέντρο… Τι δεν καταλαβαίνει ο ποιητής;».
 
Μήπως ότι υπάρχει και ακροδεξιά;