Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, πρόεδρος τη Φιλελεύθερης Συμμαχίας, που κατεβαίνει στις προσεχείς εκλογές σε συνεργασία με τη Δράση του Στ. Μάνου, μιλάει στο tvxs.gr για τις πολιτικές του θέσεις. Παρουσιάζει τη φιλελεύθερη συνταγή, στην οικονομία και στο κοινωνικό πεδίο, μιλώντας χωρίς φόβο και πάθος για απολύσεις στο δημόσιο, ευέλικτα ωράρια εργασίας, μη κρατικά πανεπιστήμια, αποποινικοποίηση όλων των ναρκωτικών, για το μνημόνιο, το μεταναστευτικό, το Μακεδονικό αλλά και το λόγο της αποτυχίας συνεργασίας με τη ΔΗ.ΣΥ. της Ντ. Μπακογιάννη. Της Κατρίν Αλαμάνου

Ads

 
Κύριε Βαλλιανάτο, σας γνωρίζουμε από την ακτιβιστική σας δραστηριότητα σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και είστε επίσης σύμβουλος επικοινωνίας και δημοσιογράφος. Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;
 
Έχω σπουδάσει πολιτικές επιστήμες, η επιλογή μου η επιστημονική ήταν να ασχοληθώ με τη συμβουλευτική επικοινωνίας και αυτό κάνω με επιχειρηματίες και πολιτικούς πολλά χρόνια, μάλλον με επιτυχία από το γεγονός ότι πολλοί πολιτικοί χώροι ζήτησαν να δουλέψουν μαζί μου και όχι ένας μόνο. Επί 30 χρόνια έχω ατομικό δημόσιο βήμα σε τηλεόραση, ραδιόφωνα, περιοδικά, εφημερίδες και ίντερνετ. Άρα είναι αστείο να κρίνονται οι απόψεις μου από τις απόψεις ενός πελάτη μου καμιά φορά. Για τον εαυτό μου διάλεξα την κοινωνία των πολιτών, τις εθελοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, αυτές που κάνουν εξαιρετική δουλειά και όχι τις πολλές που είναι μαϊμούδες. Από το χώρο αυτό δεν έχω πάρει ούτε ένα ευρώ, η δουλειά μου είναι πάντοτε εθελοντική και ως ομοφυλόφιλος και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτή ήταν η καριέρα που διάλεξα. Ο μόνος λόγος που ασχολούμαι με την πολιτική είναι το ότι ζούμε μία καταστροφή, έτσι θα το ονόμαζα, και γιατί η γενιά μου έχει μια τεράστια ευθύνη. Εγώ λοιπόν, που είμαι αμφισβητίας όλα αυτά τα χρόνια ,θεωρώ ότι έχω υποχρέωση να ασχοληθώ με μία κρίση. Γι’ αυτό το λόγο πήρα μια απόφαση που για πολλά χρόνια είχα αρνηθεί για τον εαυτό μου ο ίδιος.
 
Θα μπορούσε να υπάρξει φιλελευθερισμός μόνο στην οικονομία και να αφήνονταν στην άκρη τα άλλα δύο σκέλη του, ο πολιτικός και ο κοινωνικός;
 
Θα μπορούσε να υπάρξει σε μία αμαρτωλή μορφή. Συχνά αναφέρουν τον Πινοσέτ ως καρφί, αλλά αυτό είναι μια ανοησία. Προφανώς ο Πινοσέτ – όπως ο Καρατζαφέρης αλλά και ο Σαμαράς (άλλο ανέκδοτο) – λένε διάφορα φιλελεύθερα αλλά ξεχνούν ότι ο φιλελευθερισμός έχει αξίες. Και τα ατομικά δικαιώματα και την ελευθερία του ανθρώπου θα πρέπει να τη βλέπει σφαιρικά κάποιος, όταν θέλει να είναι φιλελεύθερος. Δεν υπάρχει φιλελεύθερος ο οποίος είναι ευτυχισμένος για μια οικονομία που προχωράει αλλά ο κόσμος είναι ανελεύθερος και δεν μπορεί να αναπτύξει την προσωπικότητά του ελεύθερα.
 
Στο θέμα της Παιδείας, στηρίζετε την κατάργηση των κρατικών πανεπιστήμιων, όπως και σε άλλους τομείς όπου τώρα εμπλέκεται το κράτος αιτείσθε την αποσύνδεσή του από αυτούς. Θέλετε τα πανεπιστήμια να έχουν δίδακτρα ή θα μπορούν και οι φτωχότεροι να εισέλθουν σε αυτά;
 
Οι φτωχότεροι έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τα ίδια όταν παίρνουν υποτροφίες ή κουπόνια (εκπαιδευτικά). Ένας άνθρωπος ο οποίος είναι άξιος θα μπορεί να παίρνει το κουπόνι του και να πηγαίνει. Θα ήθελα όμως να κάνω μια γενικότερη παρατήρηση εδώ, γιατί στην Ελλάδα αυτό δεν είναι αντιληπτό. Ό, τι θεωρούμε δημόσιο – ένα δημόσιο σχολείο, ένα δημόσιο νοσοκομείο – θεωρούμε ότι είναι δωρεάν και άρα φτηνό ή χωρίς καθόλου έξοδα. Αυτό είναι μια πλάνη. Ένας προσεκτικός άνθρωπος, όταν δει πόσο κοστίζει ένα δημόσιο νοσοκομείο ή ένα δημόσιο σχολείο ή ένας παιδικός σταθμός, θα διαπιστώσει ότι στην πραγματικότητα έχει ένα πολύ μεγαλύτερο κόστος. Ξέρετε, δωρεάν Παιδεία και Υγεία είναι για αυτούς που δεν πληρώνουν φόρους. Αυτοί που πληρώνουν φόρους -μπορεί να μην πληρώνουν για όλο το νοσοκομείο ή όλο το σχολείο- το κομμάτι που τους αναλογεί και τελικά το προϊόν, το νοσοκομείο ή το σχολείο, είναι ακριβότερο. Εάν εσύ πάρεις τα λεφτά που χρειάζεται για να γίνεις καλά και πας σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο, χωρίς να πληρώσεις δηλαδή, με το κουπόνι που παίρνεις, σημαίνει ότι ξοδεύεις λιγότερα λεφτά. Άρα υπάρχει περίπτωση ένα κράτος να ξοδεύει λιγότερα λεφτά, όταν είναι ιδιωτική αυτή η επιχείρηση, αρκεί να έχει μία εποπτεία.
 
Αρκεί όμως και η φορολόγηση να είναι ελαφρύτερη, σωστά;
 
Κοιτάξτε να δείτε, εμείς είμαστε πάρα πάρα πολύ απλοί στα θέματα τα οικονομικά. Λέει το πρόγραμμα: flat tax με αφορολόγητο στο 5.000 ευρώ στο 20% και  πάνω από τις 100.000 ευρώ στο 25% και πάνω από τις 300.000 ευρώ 30%. Επίσης σύμφωνα με το πρόγραμμα, υπάρχει μια εθνική βασική σύνταξη, 700 ευρώ μηνιαίως για όσους συμπληρώνουν τα 67 έτη χωρίς κρατήσεις.
 
Θεωρείτε τη μνημονική συνταγή επιτυχημένη;
 
Δεν είναι επιτυχημένη γιατί δεν έγινε εξαρχής σωστά, γιατί οι πολίτες είναι πελάτες στην Ελλάδα. Για το γεγονός ότι είναι τέτοιοι οι δεσμοί των κομμάτων με δικούς τους ανθρώπους ή υπαλλήλους ή επιχειρηματίες ή λαμόγια ή ξύπνιους ή μάγκες, που δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτα άλλο εκτός από αυτό. Αυτό λειτουργεί, βασιλεύει και το βλέπουμε και σήμερα. Δεν μπορεί, όταν 30 χρόνια έχεις τον πελάτη σου, ξαφνικά να ξυπνήσεις μια μέρα και να τον δεις πολίτη. Εφόσον ψηφίζουμε τα ίδια κόμματα αυτό δεν θα αλλάξει. Σήμερα, ο μηχανισμός του ΠΑ.ΣΟ.Κ και της Ν.Δ. του ΣΥΝ κλπ, έχουν τις άκρες τους, εξυπηρετούν τους ανθρώπους τους.
 
Μιλάτε ξεκάθαρα για απολύσεις στο δημόσιο, είναι τόσο αναγκαίες;
 
Ακούστε, όταν ο πρόεδρος της ΓΕΣΕΒΕ αναφέρεται σε αναλογιστικές μελέτες που λένε ότι για κάνε έναν δημόσιο υπάλληλο που δεν απολύεται, απολύονται τέσσερις στον ιδιωτικό τομέα, επιτρέπεται να κουβεντιάζουμε ακόμα αν θα απολυθούν 100.000, όταν έχουν απολυθεί 1 εκατομμύριο; Δηλαδή, οι άνθρωποι οι οποίοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα είναι δεύτερης, τρίτης, τέταρτης, ανύπαρκτης κατηγορίας άνθρωποι; Θεωρώ εξαιρετικά θρασύ να συζητάμε για το αν θα απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, όταν κάθε ένας που δεν απολύεται, απολύονται τέσσερις. Τι είναι οι τέσσερις δηλαδή;
 
Πιστεύετε  ότι θα υπάρξει ανάπτυξη, εάν χαμηλώσουν οι μισθοί και εφαρμοστούν σε ευρεία κλίμακα τα ευέλικτα ωράρια εργασίας;
 
Εγώ πιστεύω ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Ο κόσμος νομίζει ότι είναι απλώς μία τέχνη. Λοιπόν, εφικτό σημαίνει ότι σε χώρες όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Ελβετία, η Νέα Ζηλανδία, η Αγγλία, η Ολλανδία, αυτά τα πράγματα γίνονται. Θέλω να μου πουν εμένα οι άλλοι γενικώς, σε ποια χώρα εάν αυτά που λένε γίνονται, και πώς γίνονται. Βενεζουέλα, Κούβα, Βόρεια Κορέα, Λιβύη, άλλη; Να μας πουν.
 
Η θέση σας για το μεταναστευτικό;
 
Από το τέλος της δεκαετίας του 80 μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει μεταναστευτική πολιτική, όχι ότι υπήρχε πριν αλλά πριν δεν υπήρχαν και τα ρεύματα της μετανάστευσης γιατί ο κόσμος ήταν τσιμεντομένος και δύσκολα οι άνθρωποι πήγαιναν από το ένα κράτος στο άλλο, πολύ περισσότερο στους σοσιαλιστικούς παραδείσους δεν τολμούσε κανείς να σκεφτεί ότι θα περνούσε τα ηλεκτροφόρα σίδερα και θα έπεφτε με τρύπες στην καρδιά κι αλλού. Από τότε και πέρα η ελληνική πολιτεία αρνείται να βάλει κανόνες. Σήμερα η χώρα έχει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους τους οποίους δεν ξέρει ποιοι είναι, δεν ξέρει από πού είναι, δεν ξέρει τι να τους κάνει και δεν μπορεί και να κάνει πολλά πράγματα. Υπάρχουν λοιπόν διάφοροι πολιτικοί οι οποίοι τους λένε τερατώδη ψέματα.
Πρώτον, η Ε.Ε. δεν έχει εξωτερικά σύνορα κλειστά. Από τη στιγμή που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η παγκόσμια κοινότητα συμφώνησε στη συνθήκη της Γενεύης το 1951 ότι ένας άνθρωπος ο οποίος καταδιώκεται θα πρέπει να τυγχάνει διεθνούς προστασίας, αυτό σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να προσφύγει σε ένα από τα κράτη που έχουν υπογράψει, και την Ελλάδα, και να κάνει μια αίτηση για το αν του επιτρέπεται να τύχει διεθνούς προστασίας στη χώρα. Αυτό είναι το άσυλο. Όταν η χώρα μας έχει υπογράψει μια τέτοια συνθήκη και μέχρι να την καταγγείλει, είναι υποχρεωμένη τον κάθε άνθρωπο να τον εξετάζει υπό αυτό το πρίσμα. Άρα δεν μπορεί να υπάρχουν σύνορα-τείχη ή ναρκοπέδια ή φράχτες ή ηλεκτροφόρα. Επίσης, αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν το δικαίωμα διεθνούς προστασίας δεν έχουν κάνει ούτε κατάληψη ούτε είναι εισβολείς ούτε είναι παράνομοι. Αυτό διότι πρέπει να καταλάβουμε γιατί τα σύνορα δεν μπορούν να είναι κλειστά, γιατί ακούω κόμματα να λένε να βάλουν ναρκοπέδια πάλι, να χτίσετε τοίχους κλπ.
Ερχόμενοι τώρα στους οικονομικούς μετανάστες. Ας θυμηθούμε ότι η Ελλάδα έχει άλλο τόσο πληθυσμό σε άλλες χώρες. Τώρα, ας πάρουμε ένα περίφημο μύθο, ότι οι Έλληνες πήγαν μετανάστες προσκεκλημένοι ή με διαδικασίες. Αυτό συνέβη σε ένα ποσοστό αλλά σε ένα άλλο ποσοστό δεν συνέβη. Σήμερα που μιλάμε υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μελετούν το πώς θα μπορούσαν να πάνε μετανάστες (χρησιμοποιώ τους Έλληνες για να καταλάβουμε πιο εύκολα) ή έχουν πάει στην Αυστραλία, στην Αμερική ή αλλού με βίζα τουριστική και προσπαθούν να σκαρφιστούν τρόπους να μονιμοποιηθούν ή να μείνουν. Αυτή είναι η αλήθεια. Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που πάνε αφού πάρουν βίζα. Άρα οι οικονομικοί μετανάστες θα πρέπει να έρχονται με μια διαδικασία, με βίζα.
 
Για να το πούμε πιο ξεκάθαρα. Εσείς είστε υπέρ της νομιμοποίησης των παράνομων μεταναστών;
 
Όχι, είμαι υπέρ της σοβαρής αντιμετώπισης του μεταναστευτικού. Το μεταναστευτικό δεν μπορεί να λυθεί από την Ελλάδα μόνη της. Αν γίνουν αυτά τα «κέντρα προσωρινής υποδοχής» τα οποία είναι κάτι σαν φυλακή, ας πούμε ότι θα έχουμε 30 κέντρα και από τους 500.000 πχ έχουμε 470.000. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι θα μπορούν να πάρουν μια γόμα και να τους σβήσουν; Υπάρχουν και πολιτικοί που λένε να τους διώξουν. Αυτό είναι παραμύθι. Είναι απάτη. Πρέπει τους πολιτικούς αυτούς να τους αντιμετωπίζουμε ως απατεώνες, είναι καιρός.
 
Είστε υπέρ μια προσωρινής ένταξης των παρανόμων μεταναστών;
 
Χρειάζεται μια προσωρινή ένταξη, μια αξιοποίηση, εντατικές συνομιλίες με την Ε.Ε. μέχρι εκβιασμού και με τα άλλα κράτη υποδοχής. Είναι υπεύθυνοι κάποιοι άνθρωποι για τα εγκλήματα που γίνονται σε πυκνοκατοικημένες συνοικίες. Ξέρετε τι λένε τα αρχεία του Σικάγο και των ΗΠΑ στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν πρωτοπήγαν οι Έλληνες για τις δραστηριότητες τους; Όπλα, πορνεία και αλκοόλ. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν τι να κάνουν,  πού θα στραφούν; Το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο. Είναι γελοίο το ότι ακούμε τους πολιτικούς να μιλάνε με αυτό τον τρόπο στην ελληνική τηλεόραση και να νομίζει ο κόσμος ότι δίνουν λύσεις. Δεν δίνουν λύσεις, απλώς αποκαλύπτουν την τύφλα τους.
 
Στα μειονοτικά οι θέσεις σας είναι πιο ριζοσπαστικές και από της αριστεράς. Για παράδειγμα το ζήτημα της μακεδονικής μειονότητας και του ευρύτερου Μακεδονικού. Ο σεβασμός στις μειονότητες με ποιες συγκεκριμένες πολιτικές θα πρέπει να εκφραστεί;
 
Πάρα πολύ απλά θα πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε ανθρώπους οι οποίοι είναι Έλληνες πολίτες ή κάτοικοι στη χώρα. Το γεγονός ότι κάποιος δεν αισθάνεται Έλληνας στην εθνικότητα αλλά αισθάνεται πολίτης και θέλει να είναι νόμιμος, να έχει υποχρεώσεις και δικαιώματα, είναι μία αντίληψη και φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή και σύγχρονη. Τα πολύ μεγάλα κράτη, τα νεώτερα κράτη, είναι περήφανα που έχουν πολλούς λαούς και έχουν καταφέρει μαζί να συνεννοούνται και να κάνουν αυτά που έχουν κάνει. Δεν είναι τυχαίο που οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αυστραλία είναι κράτη πολυεθνικά, δεν πάνε τόσο άσχημα.
Εν πάση περιπτώσει, σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους Τούρκο ή Μακεδόνα, όχι Έλληνα Μακεδόνα. Αυτοί οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις συνθήκες που έχουμε υπογράψει, έχουν δικαίωμα ατομικού και συλλογικού αυτοπροσδιορισμού. Ξέρετε, ξεχνάμε στην Ελλάδα ότι υπάρχει η συμφωνία της Κοπεγχάγης το 1991, όπου στο άρθρο 31 υπάρχει δικαίωμα ομαδικού αυτοπροσδιορισμού. Έτσι, δεν είναι μόνο η φιλοσοφική άποψη των φιλελεύθερων αλλά είναι και οι συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας. Όπως και οι γνωματεύσεις των αρμόδιων οργάνων τόσο της Ε.Ε, όσο του Συμβουλίου της Ευρώπης και των Ηνωμένων Εθνών, που σε κάθε έκθεσή τους αναφέρονται σε Τούρκους και Μακεδόνες στην Ελλάδα. Επίσης θα πρέπει να λεχθεί για το θέμα της διαφοράς μας με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας ότι εδώ υπάρχει ένα πολύ σοβαρό θέμα. Στα 20 χρόνια που προσπαθούμε να βρούμε ένα όνομα η κατάσταση στην ελληνική κοινή γνώμη έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Σήμερα διερωτώμαι πόσα κόμματα δέχονται ακόμα και τη σύνθετη ονομασία. Εκείνο που πρέπει να ξέρει ο κόσμος είναι ότι στην Ελλάδα εκείνο που αποκρύπτεται είναι πολύ σημαντικό. Το θέμα της εθνικότητας, της γλώσσας και της κουλτούρας είναι κατοχυρωμένα «μακεδονικό», σκέτα μακεδονικό, για τη γειτονική μας χώρα. Αυτό δεν το λένε στον κόσμο, δεν συμπεριλαμβάνεται στο mandate του κυρίου Νίμιτς, έχει τελειώσει και εμείς νομίζουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει.
 
Θα πρέπει να μάθει ο κόσμος ότι μερικά πράγματα του τα λένε ψέματα. Δηλαδή, σήμερα εμείς επίσημα δεχόμαστε ότι υπάρχει ένα κράτος στο βορρά που λέγεται πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αυτό σημαίνει ότι, αν δεν ήταν το «πρώην», επί 60 χρόνια ήταν «Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και το μόνο που έγινε είναι ότι διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία. Τι θα έπρεπε να μείνει από την πΓΔΜ αν εξαφανιστεί το πρώην; Τόσο απλά δεν είναι;
 
Για τη στάση σας απέναντι στις εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα έχετε κατηγορηθεί ως ανθέλλην.
 
Έχω κατηγορηθεί ως ανθέλλην, επειδή ως επαγγελματίας δημοσιογράφος διαβάζω και επιμένω οι άνθρωποι να ξέρουν  ό, τι ολόκληρος ο κόσμος ξέρει για αυτή την περιοχή. Ολόκληρος ο κόσμος λοιπόν ξέρει -και αποτυπώνεται σε όποια έκθεση διεθνούς οργανισμού υπάρχει- ότι αναφέρονται σε ανθρώπους οι οποίοι είναι εθνοτικά Μακεδόνες, δηλαδή δεν είναι Έλληνες και ζουν στον ελλαδικό χώρο.
 
Η ονομασία της πΓΔΜ πιστεύετε ότι θα κατοχυρωθεί ως Μακεδονία;
 
Το θέμα του ονόματος για μας έχει τελειώσει. Νομίζω ότι οι Έλληνες ξεχνούν να διαβάσουν ότι πάνω από τα δύο τρίτα των κρατών-μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και όλα του ΟΗΕ έχουν δεχθεί το όνομα αυτό, εκτός από τη Γαλλία. Είναι κάτι που στην καθημερινή επικοινωνία έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση των ανθρώπων. Τώρα, το ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και ότι ο πολιτισμός των Μακεδόνων είναι ελληνικός αυτό είναι μια άλλη πραγματικότητα. Είναι πολύ αστείο να εξηγείς στον κόσμο ότι οι πολιτικές παραδόσεις τριών χιλιάδων ετών είναι στενά αποδομένες σε κάποιες σύγχρονες κρατικές οντότητες. Αυτά ανήκουν στην Οικουμένη και στον πολιτισμό.
 
Να πάμε στο ζήτημα της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών. Υποστηρίζετε την αποποινικοποίηση όλων, όχι μόνο των ελαφρών…
 
Να σας ξεκουράσω λίγο από την ευγένεια και την εξειδίκευση. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποιος ο οποίος μπορεί σοβαρά να κάνει διαχωρισμό μεταξύ ουσιών οι οποίες είναι εθιστικές, προκαλούν βλάβες σε καλές και κακές. Ή όλες είναι καλές ή όλες είναι κακές. Και το αλκοόλ και τα πάντα.
 
Κάποιες είναι θανατηφόρες.
 
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε  μιλώντας για ναρκωτικά ότι στην Ελλάδα πεθαίνουν 500 άνθρωποι από ηρωίνη το χρόνο και 20 χιλιάδες από επιπλοκές λόγω νικοτίνης. Πώς δικαιολογείται ότι η νικοτίνη είναι νόμιμη; Έχουμε τη θέση ότι υπάρχουν βλαβερές ουσίες για τις οποίες πρέπει να ξέρει ο κόσμος ακριβώς σε τι και πώς βλάπτουν τον κάθε οργανισμό. Ξέρουμε μέσω της επιστήμης ότι η ηρωίνη, η κοκαΐνη, η έκσταση, η μεθαδόνη είναι ουσίες οι οποίες προκαλούν βλάβες. Από εκεί και πέρα όμως,  και το ποντικοφάρμακο μπορείς να το πάρεις από το super market, να το πιεις όλο και να πας καλιά σο. Ο καθένας πρέπει να προφυλάσσεται. Θα μου επιτρέψετε σήμερα ύστερα από τόσα χρόνια αντιαπαγορευτικής πολιτικής παγκοσμίως, να δούμε τι λένε ακόμη και οι συντηρητικές χώρες και οι συντηρητικές πολιτικές παρατάξεις. Λένε ότι αυτού του είδους το κυνηγητό και η απαγόρευση δεν έχει λειτουργήσει.  Λόγω απαγόρευσης κινητοποιούνται και διακινούνται δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων. Αυτό είναι κίνητρο που δεν καταπολεμείται με κανέναν άλλο τρόπο από το να φθηνύνουν, που σημαίνει  να νομιμοποιηθούν. Δεν είμαστε υπέρ της ελεύθερης διάδοσης, αλλά δεν καταπολεμείται από το κυνήγι. Βλέπουμε σε χώρες που έχουν εφαρμοστεί άλλες πολιτικές – μείωσης της βλάβης πολιτικές- να έχουν θεαματικά διαφορετικά αποτελέσματα. Εμείς δεν το έχουμε καταλάβει. Η χρήση των ναρκωτικών και τα θύματα είναι κάθε χρόνο που περνάει χειρότερα και δεν βάζουν μυαλό. Έχουν ποινική ευθύνη οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη της διαμόρφωσης πολιτικής για τα ναρκωτικά στη χώρα για το γεγονός ότι δεν βλέπουν ότι κάθε χρόνο στη χώρα τα θύματα είναι περισσότερα, ώστε να ξεστραβωθούν και να αλλάξουν πολιτική.
 
Μια πιο προσωπική ερώτηση.  Υπήρξε μια έντονη φημολογία για τη σύλληψή σας πριν από κάποιο χρονικό διάστημα. Θα θέλατε να ξεκαθαρίσετε τι συνέβη;
 
Οι αιτίες της σύλληψής μου, κάποιες δικαστικές αποφάσεις που είχαν βγει ερήμην, είναι απλώς μία δικαστική πλάνη. Διότι χρειάζεται κάποιες ειδοποιήσεις να έρθουν στο σπίτι, να γίνουν κάποια δικαστήρια, αυτές οι ειδοποιήσεις δεν ήρθαν αλλά πήγαν στη Μύκονο και έτσι υπήρχε μιας 20ετής καθυστέρηση, δηλαδή έχουν παραγραφεί . Άρα, χωρίς να πληρώσω κάτι σήμερα δεν έχω απολύτως καμία εκκρεμότητα και ήταν μια ατυχής στιγμή για την ελληνική αστυνομία και ένα χρήσιμο πέρασμά μου από τα κρατητήρια, για να θυμηθώ ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και ότι οι συνθήκες ήταν φρικτές.

Ο λόγος της σύλληψης ήταν κάποια χρέη πριν από 20 χρόνια;

Ναι ήταν μία επιταγή πριν από 20 χρόνια και κάποιες ειδοποιήσεις της εφορίας που είχαν πάει σε λάθος διεύθυνση και ουσιαστικά δεν υπήρχαν εκκρεμότητες.
 
Είχατε ιδιαίτερα αρνητική μεταχείριση;

Ads

Οι συνθήκες ήταν όπως όλων των κρατουμένων, άθλιες. Εγώ, αντίθετα από τον κ. Τσοχατζόπουλο, φόραγα χειροπέδες και έμεινα στον έβδομο όροφο ενώ εκείνος έμεινε στον παιδικό σταθμό.
 
Στα προεκλογικά τώρα,  γιατί δεν επιχειρήθηκε μια συνεργασία και με τη ΔΗ. ΣΥ. της κα. Μπακογιάννη;

Επιχειρήθηκε συνεργασία με όλους αλλά δεν συμφωνήσαμε στο θέμα της ηγεσίας.
 
Από την πλευρά της ΔΗ.ΣΥ υπήρχε η επιθυμία να είναι η κα. Μπακογιάννη;

Υπήρχε επιθυμία να είναι ή η κυρία Μπακογιάννη ή ένα άλλο πρόσωπο το οποίο δεν βρέθηκε.
 
Υπήρξε ένα άτυπο βέτο;

Υπήρξε ένα άτυπο βέτο, ναι.
 
Πιστεύετε ότι θα μπείτε στη Βουλή;

Πιστεύω θα μπούμε στη Βουλή διότι ο κόσμος θα ανακαλύψει ότι έχει απελευθερωθεί από τα ταμπού των μεγάλων κομμάτων και ότι η πρότασή μας είναι εξαιρετικά λογική. Τουλάχιστον είναι λογική μεταξύ Ευρωπαίων πολιτών.
 
Θέλετε κλείνοντας να απευθύνετε κάποιο μήνυμα πριν τις εκλογές;

Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι που τα τελευταία πολλά χρόνια έχουν ακούσει για τον κακό φιλελευθερισμό από δεξιά, κέντρο και αριστερά στην Ελλάδα, θα πρέπει να αγνοήσουν αυτές τις κατάρες, να δουν ποιες χώρες στον κόσμο διοικούνται φιλελεύθερα, -όπως εννοούμε εμείς φιλελεύθερα-, πώς πάνε αυτές και να τις συγκρίνουν με άλλες χώρες που διοικούνται αλλιώς.
Πίσω από την κουρτίνα του παραβάν, όταν θα είναι μόνοι τους με τον εαυτό τους, θα μας ψηφίσουν.