Έγραψα χθες για τη δεύτερη δολοφονία της Μαρίας, της μικρής Σύριας που έχασε τη ζωή της από δάγκωμα σκορπιού στη διαβόητη νησίδα του Εβρου, με τους 39 μείον μία πρόσφυγες: την πρώτη φορά δολοφονήθηκε όταν τον Αύγουστο φιλοκυβερνητικά μέσα υποστήριζαν ότι η Μαρία ήταν φανταστικό πρόσωπο και δεν είχε χάσει τη ζωή της.
 
Παρά τη φωτογραφία που τη δείχνει νεκρή κάτω από το νερό του ποταμιού, όπου την τοποθέτησε η οικογένεια της για να αποφευχθεί η σήψη.
 
Όταν μετά από ένα μήνα οδύσσειας οι πρόσφυγες διασώθηκαν, ο κ. Μηταράκης και το ελληνικό υπουργείο μετανάστευσης επιβεβαίωσαν τον θάνατό της. Αλλά αυτή την εβδομάδα το θέμα επανήλθε μπαγιάτικο. Για  «το «παραμύθι για τον σκορπιό που δήθεν δάγκωσε μία 5χρονη» έγραψε τη Δευτέρα ο κ. Αμυράς στον «Ελεύθερο Τύπο» «Δήθεν πέθανε και μια μικρή ‘’Μαρία’’ από δάγκωμα σκορπιού» επαναλάμβανε την Τρίτη ο κ. Παπαχρήστος.
 
Το χθεσινό άρθρο: Θάνατος μικρής Μαρίας: Ο δολοφόνος χτυπάει πάντα δυο φορές

Ads

image
 
Αφορμή για το φρεσκάρισμα της υπόθεσης ήταν η απόφαση του Spiegel να αποσύρει προσωρινά ορισμένα από τα σχετικά άρθρα του Γιώργου Χρηστίδη, ρεπόρτερ του γερμανικού περιοδικού. Είχε προηγηθεί επιστολή του κ. Μηταράκη που ζητούσε από τη διεύθυνση του περιοδικού να ερευνηθεί ξανά η όλη υπόθεση.
 
Δεν ξέρω αν η πιο σωστή μέθοδος ήταν να αποσυρθούν οι αναρτήσεις, αντί να προστεθεί  μια  σημείωση στο τέλος τους που να λέει ότι ερευνώνται όσα υποστηρίζει ο Έλληνας υπουργός. Αλλά το βέβαιο είναι ότι έτσι αντιδρούν τα σοβαρά διεθνή μέσα: όταν από επίσημα χείλη αμφισβητείται ένα ρεπορτάζ, το επανεξετάζουν.
 
 Δεν μένουν αδιάφορα όπως τα ελληνικά, όπου ο κάθε αρθογράφος μπορεί να γράφει ότι του κατέβει στο κεφάλι(ή τού υπαγορεύσει το αφεντικό). Οπως πχ ότι ο Τσίπρας νοίκιασε φτηνά μια βίλα στο Λαύριο και πρόκειται για σκάνδαλο, επειδή κάποιος άσχετος κτηματομεσίτης βρήκε χαμηλό το ενοίκιο.
 
Διαβάστε επίσης: Ο πνιγμένος, από επάρατη ΜΚΟ πιάνεται: 8 ερωτήματα για τους πρόσφυγες του Εβρου
 
Η επίθεση εναντίον του Spiegel ξεκίνησε όταν ο Χρηστίδης κατάφερε να μπει ως μεταφραστής στο κέντρο όπου φιλοξενήθηκαν τα πρώτα 24ωρα οι πρόσφυγες για να πάρει τις μαρτυρίες τους και να μάθει τι είχε συμβεί. Ο Πρετεντέρης αφού ανακάλυψε ότι το πράγμα ήταν ύποπτο καθώς ο  προϊστάμενος του Χρηστίδη «είχε σπουδάσει διεθνείς σχέσεις στην… Κωνσταντινούπολη(!)» τα έβαλε «με τον δημοσιογράφο που δήλωνε μεταφραστής» και «τις οργανώσεις που κάλυψαν τον μεταφραστή που δήλωνε δημοσιογράφος». (Βήμα 5/9/22)
 
«Με πύρινα άρθρα στο περιοδικό, ο περί ου ο λόγος ‘’δημοσιογράφος’’ενίσχυσε το αφήγημα του Ερντογάν, ότι οι Ελληνες σκοτώνουν τους πρόσφυγες, ενώ ο ίδιος τους σώζει », έγραψε την Τρίτη ο Γ.Παπαχρήστος για τον διεθνή ρεπόρτερ του Spiegel. « Το περιοδικό κατέβασε όλες τις αναρτήσεις που υπέγραφε ένας ‘’δημοσιογράφος’’, ο οποίος υποδυόταν το ρόλο ‘’στελέχους’’ της ΜΚΟ για να εισέρχεται στους καταυλισμούς των προσφύγων », είχε γράψει ο Π.Αμυράς την προηγούμενη μέρα..
 
Διαβάστε επίσης: Το Spiegel διαψεύδει τον Μητσοτάκη για την 5χρονη Μαρία στον Έβρο
 
Αμφισβητήθηκε δηλαδή η πρακτική δημοσιογράφων να κρύβουν την ταυτότητά τους (όχι από τους πολίτες αλλά από κάθε είδους εξουσία) προκειμένου να αναδείξουν κοινωνικά προβλήματα και να βρουν την αλήθεια. Είναι κατανοητό ότι στη χώρα όπου το ρεπορτάζ είναι είδος εν ανεπάρκεια η μέθοδος να φαντάζει ύποπτη και κατακριτέα, αλλά διεθνώς έχει οδηγήσει σε συνταρακτικές αποκαλύψεις και έχει βραβευθεί με Πούλιτζερ και άλλες διακρίσεις. Παραθέτω μόνο ορισμένες περιπτώσεις: 
 
– Εγκαινιάζοντας την αμερικανική δημοσιογραφική παράδοση τρεις φημισμένες γυναίκες ρεπόρτερ χρησιμοποίησαν άλλες ιδιότητες για να αποκαλύψουν υπερεκμετάλλευση στα εργοστάσια, παιδική εργασία, αδίστακτους γιατρούς, δεκάδες απάτες και απατεώνες. Όλα αυτά έγιναν στα τέλη του 19ου αιώνα, για να καταλάβει κανείς πόσο πίσω είναι οι Ελληνες «δημοσιογράφοι».
 
-Ο William Recktenwald,  ένας φημισμένος Αμερικανός ρεπόρτερ  της εφημερίδας Chicago Tribune που χρησιμοποιούσε την ίδια μέθοδο για να φέρει στο φως περιπτώσεις διαφθοράς, κέρδισε 2 φορές το βραβείο Πούλιτζερ (1970 και 1972). Μεταξύ πολλών άλλων επιτυχιών, οι αποκαλύψεις του οδήγησαν σε κατηγορίες εναντίον 16 ατόμων, εκ των οποίων 10 ήταν αστυνομικοί. Αργότερα δίδαξε και αναδείχθηκε πρύτανης στην πανεπιστημιακή σχολή δημοσιογραφίας.
 
•    Ο δημοσιογράφος Ted Conover έπιασε δουλειά ως δεσμοφύλακας στις φυλακές και έγραψε ένα βιβλίο που ήταν υποψήφιο για Πούλιτζερ το 2001. Το περιοδικό Mother Jones χρησιμοποίησε την ίδια μέθοδο,  για την κατάσταση στις ιδιωτικές φυλακές, δημοσιεύοντας μια σειρά συνταρακτικών ρεπορτάζ (φωτογραφία του εξαιρετικού ρεπόρτερ Shane Bauer με τη στολή του δεσμοφύλακα στο τέλος)
 
•    To 2008 μια ομάδα ρεπόρτερ της Washington Post, χρησιμοποιώντας άλλη ιδιότητα μπήκαν στο στρατιωτικό νοσοκομείο Walter Reed Hospital. Αποκάλυψαν την κακομεταχείριση των στρατιωτών και κέρδισαν το βραβείο Πούλιτζερ.
 
-Στην Ευρώπη κορυφαίος ρεπόρτερ του είδους έχει αναδειχθεί ο γνωστός μας Γερμανός δημοσιογράφος Γκίντερ Βάλραφ:  τον Μάιο του 1974 (επί χούντας Ιωαννίδη), αλυσοδέθηκε στην Πλατεία Συντάγματος, διαμαρτυρόμενος για τις διώξεις, τις φυλακίσεις, τις εκτοπίσεις και τους βασανισμούς των Ελλήνων αντιστασιακών.

image
 
Το 1985-1986, ο Βάρλαφ προσελήφθη σε εργοστάσιο ως ανειδίκευτος Τούρκος εργάτης, περιγράφοντας τις αφόρητες συνθήκες και τον ρατσισμό που επικρατούσε. Ορισμένα από τα βιβλία του («Από Τον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο- Η αθέατη πλευρά του γερμανικού θαύματος»-εκδ Τόπος) έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Το βιβλίο «Ganz unten» («Στον πάτο»), που δημοσίευσε το 1985 πωλήθηκε σε πάνω από 3 εκατομμύρια αντίτυπα και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 30 γλώσσες. Εχει κερδίσει 7 διεθνή βραβεια.
 
Διαβάστε επίσης: Η Μαρία, η Αντιγόνη και η Παναγιά του Δεκαπενταύγουστου
 
-Aκόμη και στην Κίνα, ο δημοσιογράφος Λάο Κ προσελήφθη ως εργάτης σε βιομηχανία αυτοκινήτων για να φέρει στην επιφάνεια, το 2021, τη διαφθορά στην εταιρεία.
 
-Στη πιο μεγάλη δημοσιογραφική επιχείρηση του είδους, η εφημερίδα Chicago Sun-Times αγόρασε ένα μπαρ στο κέντρο του Σικάγου (κεντρική φωτογραφία του άρθρου). Οι μπάρμαν ήταν δημοσιογράφοι και ο τεχνικός  φωτογράφος. Υπήρχε μια τρύπα στην οροφή για κάμερες και τα σκαμπό του μπαρ τοποθετήθηκαν σε θέση ώστε να πιάσουν τους επιθεωρητές της πόλης να δωροδοκούνται με αντάλλαγμα να αγνοούν τις παραβιάσεις της υγείας και της ασφάλειας. Οι ρεπόρτερ γιόρτασαν την επιτυχία τους με ένα πάρτι( στη φωτογραφία που ακολουθεί).
 
Υποψιάζομαι ότι οι Ελληνες «δημοσιογράφοι» δεν θέλουν να μάθουν τίποτα από όλα αυτά. Γιατί δεν περιμένουν τουλάχιστον τα αποτελέσματα της εσωτερικής έρευνας του Spiegel για τους 38 πρόσφυγες και τη μικρή Μαρία;

image

Ads

image