Αναδημοσίευση από το 2020mag.gr

Ξεκίνησα να παρακολουθώ τη δίκη του Δημήτρη Λιγνάδη πριν από λίγες ημέρες. Συγκεκριμένα, αμέσως μετά την απολογία του Νίκου Σ. Δεν έχω εμπειρία από ακροαματικές διαδικασίες, δεν ανήκω σε κάποιο κίνημα, ούτε σε κάποιο κόμμα, πόσο μάλλον δεν έχω υπάρξει μέλος μιας μη υπαρκτής συμμορίας με σκοπό την κατασκευή σκευωριών. Ήταν, λοιπόν, αρκετά δελεαστικό να προσπαθήσω να καταλάβω ποιος είναι ο λόγος που ο συνήγορος υπεράσπισης με ενέπλεξε αμέσως, ενώ γνωρίζει τα παραπάνω.

Το συμπέρασμα ήταν κάτι παραπάνω από προφανές. Η υπόθεση Λιγνάδη -όπως φαίνεται- δεν αφορά μόνο ό,τι υπάρχει στην παρούσα δικογραφία. Και σίγουρα όσοι εμπλέκονται δεν θέλουν κι άλλους δημοσιογράφους στα πόδια τους. Ξεκίνησα να ψάχνω. Δεν έκανα κάτι τρομερό. Ακολούθησα τα ίχνη που οι ίδιοι αφήνουν κατά τη διαδικασία. Όταν δεν προσπαθούν να εξευτελίσουν μάρτυρες και θύματα. Και, όπως φανταζόμουν, προέκυψε η σύνδεση με το Αρσάκειο.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης είχε επανειλημμένα ξεπεράσει τα όρια της σχέσης δασκάλου-μαθητών, με συμπεριφορές παραβατικές και αποπλανητικές

Στο mail μου χθες έφτασε η παρακάτω επιστολή:

«Παρακολουθώντας τα πρακτικά της δίκης Λιγνάδη, θεωρούμε χρέος μας να γνωστοποιήσουμε τα εξής:

1. Εν αντιθέσει με όσα ενόρκως κατατέθηκαν στη δικαστική αίθουσα από μάρτυρες υπεράσπισης, εποπτεύων ή εποπτεύουσα ουσιαστικά δεν υπήρχε στα μαθήματα του θεατρικού ομίλου Αρσακείου Ψυχικού. Η κυρία η οποία είχε τυπικά την αρμοδιότητα της εποπτείας του ομίλου εμφανιζόταν μόνο τις ημέρες των παραστάσεων, καθώς και σε ταξίδια που πραγματοποιούσε ο όμιλος. Υπήρχε ακόμη μια συνεργάτης, θεατρολόγος, που όμως ήταν παρούσα σε λίγα μόνο από τα τακτικά μαθήματα και σε καμία από τις πρόβες εκτός ωρών και ημερών λειτουργίας του ομίλου, οι οποίες γίνονταν όλο και πιο συχνές όσο πλησίαζε η παρουσίαση της κάθε παράστασης.

2. Στις ώρες των μαθημάτων και των προβών, ο Δημήτρης Λιγνάδης είχε επανειλημμένα ξεπεράσει τα όρια της σχέσης δασκάλου-μαθητών, με συμπεριφορές παραβατικές και αποπλανητικές, έτσι όπως μπορέσαμε πλέον να τις αντιληφθούμε πολύ αργότερα, με την ωριμότερη ματιά του ενήλικα. Οι συμπεριφορές αυτές συνεχίζονταν και εκτός των μαθημάτων και των προβών, έξω από τον χώρο του Αρσακείου, και οικοδομούσαν μια προσωπική σχέση του κ. Λιγνάδη με μεγάλη μερίδα των μαθητών και των μαθητριών του θεατρικού ομίλου, η οποία ήταν αποπλανητική, πολύ συχνά παρενοχλητική, και σε ορισμένες περιπτώσεις έφτασε και σε ολοκληρωμένες σεξουαλικές επαφές. Η σχέση αυτή καλλιεργείτο συστηματικά, μεθοδικά και με πολύ προσεκτικούς χειρισμούς από τον κ. Λιγνάδη, οι οποίοι ουδέποτε έφτασαν να γίνουν γνωστοί στους γονείς μας.

Για την προστασία μας, τόσο την προσωπική όσο και των οικείων μας, επιλέγουμε την ανωνυμία. Ωστόσο αδυνατούμε να σιωπήσουμε, καθώς το Αρσάκειο αναφέρεται στη δίκη σχεδόν καθημερινά.

Το παραπάνω συνέταξαν απόφοιτες και απόφοιτοι του Αρσακείου Ψυχικού, μέλη του Θεατρικού Ομίλου από το 1996 έως και το 2002».

Η κατάθεση του Γιάννη Λιγνάδη

Α. Κούγιας: «Εσείς είστε φιλόλογος στο Αρσάκειο. Πριν από τον αδερφό σας πόσοι δίδαξαν στο Αρσάκειο;»

Γιάννης Λιγνάδης: «Νομίζω ότι εγκαινίασε τον θεατρικό όμιλο».

Α.Κ.: «Ποιος ήταν τότε πρόεδρος;»

Γ.Λ.: «Ο κ. Μπαμπινιώτης».

Α.Κ.: «Από το 1990-2002 υπήρξε καθηγητής που να πει κάτι για τις συμπεριφορές του αδερφού σας; Ποιες είναι οι διδακτικές ώρες;»

Γ.Λ.: «Οι όμιλοι είναι απογευματινοί και με επιλογή. Αλλά εποπτεύονται οι όμιλοι».

Α.Κ.: «Ποιος επόπτευε τους ομίλους;»

Γ.Λ.: «Μια κυρία. Οι εξωτερικοί συνεργάτες είναι άνθρωποι που γνωρίζουν συγκεκριμένο πεδίο».

Α.Κ.: «Υπάρχουν και άλλοι εκτός του θεατρικού;»

Γ.Λ.: «Βεβαίως».

Α.Κ.: «Άρα εποπτεύουν όλους τους ομίλους. Τα παιδιά είναι ηλικίας 14-17 ετών;»

Γ.Λ.: «Ναι, εκεί».

Α.Κ.: «Πόσες χιλιάδες παιδιά παρακολουθούσαν τον όμιλο του αδερφού σας»;

Γ.Λ.: «Πολλά».

Α.Κ.: «Υπήρξε έστω και ένα παιδί 15-18 χρονών είτε στη διάρκεια των διδασκαλιών του Λιγνάδη είτε μέχρι το 2021 που άρχισαν οι καταγγελίες να πει κάτι για τον Λιγνάδη;»

Γ.Λ.: «Ουδέποτε».

Α.Κ.: «Υπήρχε κάποιος γονιός να πει ότι στα χρόνια που ήταν εκεί παρενόχλησε κάποιο παιδί;»

Γ.Λ.: «Ουδέποτε».

Α.Κ.: «Έγινε κάποια καταγγελία εις βάρος σας;»

Γ.Λ.: «Τα έχω πει στην προηγούμενη δικάσιμο. Πίσω από την υπόθεση του Αρσακείου ή Φάκελο όπως τον έλεγαν, είπα ότι είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα, οι δημοσιογράφοι που είπατε εδώ».

Οι Μαρτυρίες Υπεράσπισης Διονύση Παναγιωτάκη και Γιάννη Λιγνάδη της Παρασκευής 17ης Ιουνίου

Ο Γιάννης Λιγνάδης- αδελφός του Δημήτρη- είναι φιλόλογος. Στα Αρσάκεια Σχολεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, κυρίως στο λύκειο του Αρσακείου Ψυχικού. Την προηγούμενη εβδομάδα κλήθηκε -με την αυτή την ιδιότητα- να καταθέσει για τον κατηγορούμενο, καθώς ο Δημήτρης Λιγνάδης δίδασκε δύο φορές την εβδομάδα, για 12 χρόνια, στους απογευματινούς θεατρικούς ομίλους στο Αρσάκειο Ψυχικού. Θέση από την οποία αποχώρησε την ίδια περίοδο με την επίθεση και το μαχαίρωμα που δέχτηκε από άγνωστο κάτω από το σπίτι του το 2002.

Κατά τη διάρκεια της εξέτασής του από τον Αλέξη Κούγια, συνήγορο υπεράσπισης του αδελφού του, ο Γιάννης Λιγνάδης διαβεβαίωσε το δικαστήριο ότι ο θεατρικός όμιλος, όπως και όλοι οι όμιλοι του σχολείου, εποπτεύονται από συγκεκριμένους καθηγητές του σχολείου. «Οι καταγγελίες έγιναν όταν ήταν θηλέων, περσινά ξινά σταφύλια» ήταν η απάντηση του Γιάννη Λιγνάδη, όταν ρωτήθηκε από τον συνήγορο υποστήριξης της κατηγορίας, Γιάννη Βλάχο, για την επιστολή που βρέθηκε ύστερα από την έρευνα στο σπίτι του αδελφού του. Τη γνωστή ιδιόχειρη και ανυπόγραφη επιστολή που απευθύνεται στον πρόεδρο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας με στόχο να τον ενημερώσει για τις ερωτικές ιστορίες του Δημήτρη Λιγνάδη με μαθήτριες.

Επιστολή με καταγγελία προς το Αρσάκειο βρέθηκε στην οικία του Δημήτρη Λιγνάδη (εικόνες)

Ο Γιάννης Λιγνάδης, όταν ερωτήθηκε σχετικά με την αναφορά και του δικού του ονόματός στη διάταξη αρχειοθέτησης της υπόθεσης που άνοιξε με την επιστολή των αποφοίτων, δεν έδειξε καμία ενόχληση, αποδίδοντας την εμπλοκή του σε ανακρίβειες και ψεύδη. Ο διάλογος ήταν ο εξής:

Γιάννης Βλάχος: «Το δικό σας όνομα γιατί είναι στη διάταξη αρχειοθέτησης προκαταρκτικής για το Αρσάκειο;»
(διαβάζει τη διάταξη)
Γιάννης Βλάχος: «Εσείς πώς προκύψατε; Να δούμε ότι πάει σόι το βασίλειο. Υπήρχαν και για εσάς φήμες;»

Γ.Λ.: «Είπε ο κ.συνήγορος αρκετές ανακρίβειες και ψεύδη. Ήταν για να αναδείξει κάποιες υποτιθέμενες παραβατικές συμπεριφορές γενικώς και αορίστως. Εγώ δεν το γνωρίζω πώς βρέθηκα. Εγώ δεν κλήθηκα καν. Ευχαριστώ που μου αναφέρετε τα ονόματα (σ.σ. αυτών που τον κατήγγειλαν). Εγώ έχω πολλούς μαθητές, μιλάμε για περίπου 10 χιλιάδες άτομα. Μέσα σε αυτά μπορεί να βρέθηκαν και δύο που λένε διάφορα».

Οι απόφοιτοι του Αρσακείου Ψυχικού (1994-2018) που υπέγραψαν την επιστολή ζητώντας από την Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία να αναλάβει τις ευθύνες της για περιστατικά που τα περιγράφουν ως «μια διαχρονική νοοτροπία», δεν ήταν «δύο που βρέθηκαν λένε διάφορα». Είναι εκατοντάδες και καταγγέλλουν ακόμα όσους προσπάθησαν να συγκαλύψουν περιστατικά και δηλώνουν δίπλα σε όσους βίωσαν τραυματικές εμπειρίες. Υπενθυμίζεται ότι στην επιστολή τους δεν αναφέρονταν μόνο στον Δημήτρη Λιγνάδη, αλλά και για καθηγητές «που συστηματικά εκμεταλλεύτηκαν και προσέβαλαν τη γενετήσια αξιοπρέπεια των μαθητών/τριών με την αντιδεοντολογική τους συμπεριφορά».

Οι καταγγελίες αποφοίτων του Αρσακείου που αφορούσαν σε περιστατικά παρενόχλησης τέθηκαν στο αρχείο από τον Εισαγγελέα. Όμως, τα «περσινά ξινά σταφύλια», έχουν φωνή. Και από σήμερα, βήμα για να ακουστούν.

Μαρτυρίες

Μαρτυρίες διδασκαλίας Γιάννη Λιγνάδη

Δεν νομίζω πως έχει υπάρξει άλλος καθηγητής, του οποίου τη ζωή να έχω ακούσει από τον ίδιο με τόσες λεπτομέρειες

«Αν κάτι μου έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό από τα μαθήματα με τον Γιάννη, είναι η προσωπική του ζωή. Δεν νομίζω πως έχει υπάρξει άλλος καθηγητής, του οποίου τη ζωή να έχω ακούσει από τον ίδιο με τόσες λεπτομέρειες. Τις σχέσεις που είχε, το πόσο κρατούσαν, τι έψαχνε και τι του άρεσε στο γυναικείο φύλο. Όπως και το τι δεν του άρεσε. Δεν του άρεσαν τα έξτρα κιλά της τότε συντρόφου, πράγμα που μας επεσήμαινε με κάθε ευκαιρία. Δεν άντεχε έλεγε πολλές φορές, αλλά οι σχέσεις είναι ένα δύσκολο πράγμα. Δεν άντεχε επίσης την γκρίνια της ή τον έλεγχο που του ασκούσε, αλλά ήταν ήρεμη γυναίκα κατά τα άλλα, και νοικοκυρά».
Να φοράτε στενά τζιν δεσποινίς, αναδεικνύουν το σώμα σας

«Αρσάκειο Ψυχικού, Β’ Γυμνάσιο, Β’ και Γ’ τάξη. Μαθήματα ιστορίας, από τον έξοχο καθηγητή μας Γιάννη Λιγνάδη. Δεν έχω τίποτα να του προσάψω στη μεταδοτικότητα και τη βαθιά του γνώση. Μας έκανε πραγματικά να αγαπήσουμε το μάθημα της ιστορίας και να θελήσουμε να μάθουμε πολλά. Σύμμαχος πάντα σε αυτό, ο τρόπος επικοινωνίας και ο ίδιος. Έμπαινε πάντα άνετος στην τάξη και «ξάπλωνε» στην καρέκλα της έδρας. Έριχνε πίσω την πλάτη, άνοιγε τα κουμπιά από το πουκάμισο, και ξεκινούσε τη διήγηση. Ζητούσε το απουσιολόγιο, από την ίδια τότε κοπέλα, και ουδέποτε παρέλειπε να σχολιάσει την εμφάνισή της. «Είστε πολύ όμορφη σήμερα δεσποινίς, το κολάν που φοράτε σας τονίζει τα πόδια». «Να φοράτε στενά τζιν δεσποινίς, αναδεικνύουν το σώμα σας». «Να χαμογελάτε, σας κάνει πιο ελκυστική γυναίκα». Δεν ήταν γυναίκα, ήταν 13 χρόνων».
Για τον Γιάννη είναι όλο αυτό; Αφού το ξέρεις, ήταν πάντα γόης, τόσες τον κυνηγούσαν. Πόσες να ήταν όμως οι τυχερές…

«Οδηγώ. Ακούω τον ήχο του μηνύματος. Με πιάνει φανάρι. Κοιτάω το μήνυμα. Δευτέρα, 27 Ιουνίου, η απολογία του Λιγνάδη. Στιγμιαία παγώνω. Ο πίσω μου κορνάρει, έχει ανάψει πράσινο. «Κουνήσου κότα, τι περιμένεις;». Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι περιμένω. Ίσως γιατί έμαθα και διδάχτηκα να περιμένω γενικά. Και κυρίως να υπομένω. Αυτό δεν κάνει άλλωστε μια σωστή Αρσακειάς; Μαθαίνει να έχει όρια, να τα ακολουθεί, να μην αντιμιλά. Να μην ξεπερνάει ποτέ τις γραμμές. Σαν εκείνες τις δύο γραμμές υπογράμμισης στο Δημοτικό, μια κόκκινη και μια πράσινη, κάτω από κάθε τίτλο, στο μαθητικό τετράδιο. Εκεί που το λάθος ισοδυναμούσε με χαστούκι, και το ορθογραφικό με σκίσιμο του τετραδίου. Μια σωστή Αρσακειάδα βλέπει, αλλά δεν μιλά. Ούτε για γέλια στους διαδρόμους, ούτε για ματιές, ούτε για εκείνο το κορίτσι που τώρα πια δακρύζει. Βλέπει, αλλά δεν μιλά. Είναι απλά… κουτσομπολιά… Άλλωστε, “δεν είναι λίγα τα κορίτσια που κυνηγούν τους πιο μεγάλους, τους καθηγητές, τους γόηδες. Απλά δεν είναι και πολλές οι τυχερές”. Αυτό μου απάντησε, χρόνια μετά και ένας εκπαιδευτικός, όταν τον ρώτησα αν ήξερε για τον Λιγνάδη. Όταν με κάλεσε να με ρωτήσει προς τι η φασαρία αυτή, κι αν έχουμε ως στόχο να διασύρουμε το Αρσάκειο. Ρώτησα για τον Γιάννη: “Πρώτα φορά τ’ ακούς εσύ; Δεν είχες τίποτα αντιληφθεί στα τόσα χρόνια που διδάσκεις;”. Για να πάρω την απάντηση: “Για τον Γιάννη είναι όλο αυτό; Αφού το ξέρεις, ήταν πάντα γόης, τόσες τον κυνηγούσαν. Πόσες να ήταν όμως οι τυχερές…”. Φτάνω σπίτι. Η κόρη μου με περιμένει στο σαλόνι. “Μαμά, γιατί δεν με έστειλες στο σχολείο που πήγες κι εσύ;”.
Μας είχε προτείνει να διαβάσουμε στα 17 μας την “Ιστορία του Ματιού”, ένα βιβλίο ωδή στο σαδομαζοχιστικό σεξ

«Όταν στα 17 μου πήγα στο Αρσάκειο Ψυχικού και γνώριζα τους καθηγητές που θα είχα, ακόμα θυμάμαι την αντίδραση πολλών συμμαθητών μου όταν μάθαμε ότι θα είχαμε καθηγητή τον Γιάννη Λιγνάδη, τον Γιάννη για τον οποίο πολλά είχαμε ακούσει και πολλά είδαμε εκείνη τη χρονιά. Τον Γιάννη ο οποίος είναι ένα τέρας, όπως ακούμε, μόρφωσης και στηρίζει τον αδερφό του. Τον Γιάννη που έκανε πολλά στο Αρσάκειο. Ακόμα έχω στη βιβλιοθήκη μου το βιβλίο του Bataille που μας είχε προτείνει ο ίδιος να διαβάσουμε στα 17 μας, την “Ιστορία του Ματιού”, ένα βιβλίο ωδή στο σαδομαζοχιστικό σεξ. Ακόμα θυμάμαι στα 17 μου, στις πρώτες σελίδες να το κλείνω. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι καθηγητής μου μου πρότεινε να διαβάσω τέτοιο βιβλίο. Δυστυχώς δεν με κάλεσαν ποτέ από την εισαγγελία να μιλήσω για όσα ήξερα, παρά φώναξαν ανθρώπους από χρονιές πολύ προγενέστερες, για γεγονότα που έχουν παραγραφεί. Λυπάμαι. Τη Δευτέρα 27/6 απολογείται ο αδερφός του. Ελπίζω σε δικαίωση».
Θεατρικός Όμιλος Δημήτρης Λιγνάδης

Ερχόταν μαζί μας στα πάρτι. Φερόταν σαν συνομήλικος. Μας έλεγε ανέκδοτα με σεξουαλικά θέματα

«Ήμουν 12 χρόνων. Α’ Γυμνασίου, 1993-1994. Θα ανεβάζαμε τις “Τρωάδες” του Ευριπίδη. Μου έλεγε εξαιρετικά καλά λόγια για την ηθοποιία μου. Δεν μου έδωσε λόγια. Μόνο τον ρόλο ενός παιδιού, που απλώς σε κάποιο σημείο έτρεχε στην αγκαλιά της μάνας του. Ρόλος γραμμένος για να ερμηνευτεί από μικρό παιδί. Μου ζήτησε να δαγκώσει από το μήλο μου και μου είπε να του δώσω την τσίχλα που μασούσα στο χέρι του για να διαβάσω. Εκείνη την χρονιά δεν έγινε παράσταση και τα κορίτσια που είχαν ρόλους έκλαιγαν. Τη σχολική χρονιά 1994-1995 ήρθαν στον όμιλο κάπου 60 κορίτσια. Έπαιξαν τα 8. Πάλι δεν πήρα ρόλο. Με πονούσε πολύ ψυχικά αυτό. Με τραυμάτιζε. Με ρωτούσε “Do you love me”; Έλεγα “ναι”. Μου έλεγε “me too”. Ερχόταν μαζί μας στα πάρτι. Φερόταν σαν συνομήλικος. Μας έλεγε ανέκδοτα με σεξουαλικά θέματα.

Τη χρονιά 1996 -1997 ανεβάσαμε τις Τρωάδες του Ευριπίδη. Μου είχε δώσει πολύ καλό ρόλο, αλλά στις πρόβες δεν μου φερόταν καλά. Μου έλεγε πως είμαι πάρα πολύ καλή, αλλά παράλληλα με μείωνε. Μας είχε μάθει στα γλέντια που κάναμε μετά τις παραστάσεις σε ταβέρνες το “ανέβηκα στην πιπεριά”. Σε ένα μπαρ που είχαμε πάει μετά από παράσταση, φίλη μου, όταν πήγα τουαλέτα, μου είπε ότι εκείνος με κορόιδευε. Κορόιδευε την κίνησή μου στο έργο την οποία μου είχε πει εκείνος να κάνω. Στενοχωρήθηκα και δεν είπα τίποτα. Σε ένα πάρτι οι γονείς μου τον είδαν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου να κάθεται με μια συμμαθήτριά μας. Μια άλλη συμμαθήτρια μου, είπε πως σε ένα πάρτι που εγώ έλειπα είχε φιλήσει στο στόμα μια άλλη μαθήτρια. Σε μια εκπαιδευτική εκδρομή που είχαμε πάει στην Επίδαυρο έβγαλε τα ρούχα του και έπεσε στη θάλασσα με το μποξεράκι. Μετά ρωτούσε αν φεγγίζει.

1997-1998, μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο. Είχε κάνει τη διανομή των ρόλων και για πολύ καιρό δεν είχε δώσει μόνο τον δικό μου. Με έβαζε να διαβάσω εναλλάξ με μια άλλη μαθήτρια. Ήταν βασανιστικό για εμένα όλο αυτό. Τελικά τον πήρα τον ρόλο. Στο Λονδίνο που πήγαμε το 1998 ο Γιάννης ο Λιγνάδης, που έκανε εκείνη τη χρονιά μεταπτυχιακό εκεί, θυμάμαι πως στο κλαμπ χόρευε μαζί μας. Όταν τελειώσαμε το σχολείο ο Δημήτρης Λιγνάδης μου έλειπε. Άκουσα στη σχολή ότι έβγαινε για καφέ ή ποτό με κάποια παιδιά. Τον πήρα τηλέφωνο για να βγούμε. Στην αρχή μου είπε εντάξει, αλλά μετά από λίγες μέρες μου τηλεφώνησε και μου είπε “δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο να βγούμε. Στο Αρσάκειο βρισκόμασταν κατά συνθήκη”. Πόνεσα πάρα πολύ και έκλαψα. Του έστειλα ένα μήνυμα που του έλεγα “συγγνώμη που ήμουν σε ευαίσθητη ηλικία και δέθηκα μαζί σου. Δεν θα σε ξαναενοχλήσω”».
Έψαχνε συγκεκριμένους σωματότυπους. Εγώ ήμουν γυναίκα. Ένιωσα να με σιχαίνεται

«Έφυγα τρέχοντας μετά τη δεύτερη πρόβα μας με τον Δημήτρη Λιγνάδη από το Αρσάκειο. Τον αδελφό του δεν τον πέτυχα ευτυχώς… Ήταν ήδη σε… άδεια όταν πήγα εγώ το 1992 στο Λύκειο στο Αρσάκειο. Έφυγα γιατί ένιωσα ανεπιθύμητη. Είχα μεγάλο στήθος! Ήμουν έφηβη και λάτρευα το θέατρο. Αργότερα έγινα ηθοποιός. Ένιωσα ότι κάτι περίεργο συνέβαινε εκεί. Δεν είχα θεατρική εμπειρία. Αλλά αυτό που συνέβαινε εκεί σίγουρα δεν μου άρεσε. Ήμασταν θηλέων ακόμα. Έψαχνε συγκεκριμένους σωματότυπους. Εγώ ήμουν γυναίκα. Ένιωσα να με σιχαίνεται… Έφυγα. Το Αρσάκειο ήταν μια από τις χειρότερες και πιο κακοποιητικές εμπειρίες στη ζωή μου. Τρία χρόνια απόλυτης άγονης μαθητικής δυστυχίας».

Γνωρίζοντας τι θα επακολουθήσει, θα κλείσω με έναν ταιριαστά αγαπημένο στίχο του Μανόλη Αναγνωστάκη:

«Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ

πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.

Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο»

* Το 20/20 δεν υιοθετεί αλλά καταγράφει τις επιστολές και τις καταγγελίες των αναγνωστών. Tα στοιχεία των μαρτύρων ή καταγγελλόντων βρίσκονται στη διάθεση του 20/20.

Πηγή: 2020mag.gr