Νομίζω κατ αρχήν πως η συζήτηση για την Έκθεση, επιβάλλει πάνω απ’ όλα αναζήτηση της σημερινής εικόνας των πραγμάτων στη Τουρκία.

Στη Τουρκία όπου ήδη συνυπάρχουν μαζί με τους πρόσφυγες από τη Συρία, άλλες  300 περίπου χιλιάδες εκτοπισθέντες Κούρδοι από τα σπίτια τους στην νοτιανατολική Τουρκία. Η πόλη Σουρ έχει εγκαταλειφθεί και οι περιούσιες των κατοίκων έχουν δημευθεί. Ούτε ξέρει κανείς πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Την ερχόμενη Παρασκευή 22 Απριλίου διεξάγεται δίκη κατά των ακαδημαϊκών που ζήτησαν ειρήνη στη Τουρκία, και κατά των δημοσιογράφων που αποκάλυψαν τη μεταφορά όπλων στη Συρία. Με επιστολή τους μου ζήτησαν να μεταφέρω στο Κοινοβούλιο την ανάγκη όπως ευρωβουλευτές παραστούν στη δίκη ως παρατηρητές. Μετέφερα δε το μήνυμα σε παρέμβαση μου στο Κοινοβούλιο.

Η Έκθεση περιέχει ισχυρές και θετικές αναφορές για το κυπριακό. Ζητά όπως η λύση αποτελεί μετεξέλιξη της κυπριακής δημοκρατίας σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο.

Περιέχει αναφορές για επιστροφή της περίκλειστης πόλης  της Αμμοχώστου,  για απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων, εφαρμογή του πρωτοκόλλου της Άγκυρας, για την τήρηση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης, για τον παράνομο εποικισμό και την αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού, τερματισμό κάθε παρέμβασης στην κυπριακή ΑΟΖ, για τα ΜΟΕ, για την πρόσβαση της ΔΕΑ σε στρατιωτικές περιοχές και πρόσβαση στα τουρκικά αρχεία, ενώ τονίζει επίσης ότι η μη λύση του κυπριακού επηρεάζει αρνητικά τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας.

Διάφορες αναλύσεις που βλέπω και που λένε πως η μετεξέλιξη οδηγεί περίπου σε δυο κράτη, δεν βασίζονται σε κανένα λογικό επιχείρημα. Είναι ως να λες πως η μετεξέλιξη δεν είναι μετεξέλιξη. Πριν την υιοθέτηση αυτής της αναφοράς έλεγαν πως η λύση δεν θα αποτελεί μετεξέλιξη, και όταν υιοθετήθηκε η “μετεξέλιξη” άρχισαν να βάλλουν κατά αυτού που τόσο σφόδρα υποτίθεται επιθυμούσαν. Η επιστολή των αρχηγών τεσσάρων τουρκοκυπριακών κομμάτων προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για απάλειψη της αναφοράς αυτής δυστυχώς επιβεβαιώνει με λάθος τρόπο το βάρος αυτής της επιτυχίας.

Η Έκθεση είναι η καλύτερη που είχαμε ποτέ. Είναι μια Έκθεση σκληρή για την Τουρκία, την οποία ο κος Ερτογάν δεν θα χρησιμοποιήσει ούτε ως χαρτί τουαλέτας.

Αρνητικά δυστυχώς υπάρχουν. Υπάρχει αναφορά που λέει “ελπίζει ότι με το άνοιγμα νέων κεφαλαίων θα επιτευχθεί συγκεκριμένη πρόοδος” που θα βοηθήσει στην αναζωογόνηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, ενώ σε άλλο άρθρο  προσθέτει ότι αυτό μπορεί να γίνει με την συναπόφαση όλων των κρατών μελών. Χαιρετίζει τη συμφωνία ΕΕ Τουρκίας για το προσφυγικό. Στηρίζει την συμφωνία για τη δραστηριότητα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

Αλλά τι να κάνουμε; Δεν την γράψαμε εμείς. Και αν την γράφαμε εμείς απλώς δεν θα εγκρινόταν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Άστε που πιθανόν (πολύ πιθανόν) να μην υπήρχε ούτε και συνεννόηση για το τι θα γράφαμε. Θα σκοντάφταμε στη αιχμαλωσία που μας επιβάλλει η κρίση μας.

Όμως το μέγα ερώτημα παραμένει πως επηρεάζουν όλα αυτά το κυπριακό.

Θα ξέρουμε οσονούπω. Και ο καθείς θα σταθεί μπροστά στην ιστορία του.