H Ευρώπη και η ευρωζώνη αλλάζουν ριζικά και ένα νέο Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα χτίζεται “αθόρυβα΄ μπροστά στα μάτια μας. Αλλά αυτό συμβαίνει μέσα από “νομοθετικά πραξικοπήματα’, παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και των Ευρωπαϊκών νόμων, με εξαγορές ψήφων και με μία τρομακτική προσπάθεια παράκαμψης των εθνικών κοινοβουλίων και των κρατών της ΕΕ και συγκέντρωσης όλων των εξουσιών γύρω από γαλλογερμανικό άξονα. 

Μέσα από ευαίσθητα και εμπιστευτικά έγγραφα ο βραβευμένος αναλυτής Πάνος Παναγιώτου παρουσιάζει μία αποκλειστική έρευνα που προβληματίζει για το μέλλον της Ευρώπης. Από το ipolitics.gr
 
 
Έτσι Μοιράζουν την Ευρώπη

Με Νομοθετικά πραξικοπήματα – Εξαγορά ψήφων & Παράνομους Ανεξάρτητους Ευρωπαϊκούς Υπέρ Οργανισμούς
 
Φανταστείτε ένα ανεξάρτητο ευρωπαϊκό υπέρ οργανισμό που έχει τη νομική δύναμη να ελέγξει και να επηρεάσει τις αποφάσεις των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poors, Fitch και Moody’s σε ολόκληρη την Ευρώπη, που μπορεί να καθορίσει τα πρότυπα λειτουργίας τους υποδεικνύοντας τους, κατά περίπτωση, ακόμη και τα δεδομένα με τα οποία θα πρέπει να οδηγούνται στις αξιολογήσεις τους και που μπορεί να τους επιβάλλει τσουχτερά πρόστιμα ή και να τους στείλει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο αν δεν συνετιστούν με τις επιταγές του.
 
Σκεφτείτε αυτός ο οργανισμός να είναι παράλληλα ο ελεγκτής όλων των χρηματοοικονομικών και χρηματιστηριακών αγορών της Ευρώπης, των αγορών ομολόγων, μετοχών, παραγώγων, να είναι αρμόδιος τόσο για τους νόμους υπό τους οποίους θα λειτουργούν όσο και για τον έλεγχο της υπακοής σε αυτούς αλλά και εκείνος που αποφασίζει ή προτείνει την τιμωρία όσων δεν πειθαρχούν.
 
Δώστε, τώρα, σε αυτόν τον οργανισμό νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, υπερεθνική δύναμη και το δικαίωμα να ξεπερνά κάθε εθνικό νόμο σχετικά με τη λειτουργία των χρηματοοικονομικών αγορών. Επιτρέψτε του να είναι πάνω από τους εθνικούς εποπτικούς οργανισμούς των ευρωπαϊκών κρατών και πάνω από τα εθνικά κοινοβούλια. Τέλος, κάντε όλα αυτά να συμβούν με ένα “Νομοθετικό Πραξικόπημα’, παραβιάζοντας τις συνθήκες και τους νόμους της Ευρώπης, εξαγοράζοντας τις ψήφους ευρωπαϊκών κρατών και πιάνοντας στον ύπνο τους Ευρωπαίους πολίτες..
 
Τώρα, έχετε μία εικόνα για το τί είναι ο ESMA – European Securities and Markets Authority (Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών) – ο οργανισμός που όπως ομολογεί ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής, Joachim Sanio, σε ευαίσθητο αμερικανικό έγγραφο, έχει μεγαλύτερη επιρροή στις χρηματοοικονομικές αγορές ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και δημιουργήθηκε από τη Γαλλία με ένα “νομοθετικό πραξικόπημα’, κατά σφοδρή παραβίαση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, με στόχο την μετατροπή του Παρισιού σε χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης και την απόκτηση οικονομικής δύναμης και πολιτικής επιρροής στις εξελίξεις στις χρηματοοικονομικές αγορές και την ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομία.
 
ESMA: Ο ευρωπαϊκός υπερ-οργανισμός που τρόμαξε τη Γερμανία

Ο ESMA είναι τόσο ισχυρός οργανισμός που η δημιουργία του τρόμαξε ακόμη και τη Γερμανία καθώς διαπίστωσε ότι ο έλεγχος των αγορών της θα περνούσε σε γαλλικά χέρια και η εθνική εποπτεία θα χανόταν οριστικά. Σε ευαίσθητο έγγραφο του αμερικανικού προξενείου στη Φρανκφούρτη, με ημερομηνία 20 Νοεμβρίου 2009, ο Joachim Sanio, πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής, “αποκάλυψε την ανησυχία του για τη μεγάλη γαλλική επιρροή στις νέες χρηματοοικονομικές ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ’.
 
Σύμφωνα με το έγγραφο, το Φεβρουάριο του 2009 μία “υψηλού επιπέδου ομάδα με πρόεδρο τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Γαλλίας, Jacques de Larosihre, σχεδίασε μία σειρά προτάσεων για την ενίσχυση του χρηματοοικονομικού μηχανισμού ρύθμισης της ΕΕ”. Ο Larosihre, μέλος της “Ομάδας των Τριάντα’, του διεθνούς οργανισμού που ιδρύθηκε το 1978 στην Ουάσιγκτον με τη στήριξη της οικογένειας Ροκφέλερ και όπου συμμετέχουν οι διοικητές των μεγαλύτερων κεντρικών τραπεζών του κόσμου, πρότεινε τη δημιουργία ενός “χρηματοοικονομικού ελεγκτή” της ΕΕ με έδρα στο Παρίσι, θέση την οποία, επίσης, υποστήριξε από τη θέση του ως διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αλλά και πρόεδρος της “Ομάδας των Τριάντα” ο Ζαν Κλοντ Τρισέ. Η πρόταση Larosihre μοίραζε τον τραπεζικό και χρηματοοικονομικό έλεγχο της Ευρώπης στα τρία, μεταξύ Παρισιού, Φρανκφούρτης και Λονδίνου αλλά με “κύριους ωφελημένους από τς μεταρρυθμίσεις τους Γάλλους”, όπως αναφέρει στο ευαίσθητο έγγραφο ο Joachim Sanio, ο οποίος σημειώνει πως αυτοί ήταν και οι “βασικοί συνήγοροι και η κινητήρια δύναμη των μεταρρυθμίσεων’.
 
“Το συγκεκριμένο συμφέρον των Γάλλων, πέρα από την ενδυνάμωση της συνολικής επιρροής τους πάνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Κομισιόν, είναι να εγκαθιδρύσουν την Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών στο Παρίσι” υπογραμμίζει ο Sanio, προσθέτοντας “αυτό θα δυναμώσει σημαντικά το Παρίσι ως χρηματοοικονομικό κέντρο εις βάρος του Λονδίνου και της Φρανκφούρτης”. Αν και η Φρανκφούρτη είναι η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του νεοϊδρυθέντος EIOPA (European Insurance and OccupationalPensions Authority), το γεγονός ότι η εποπτική αρχή για τις αγορές κεφαλαίων και τις κινητές αξίες θα είναι στο Παρίσι θα δώσει στη Γαλλία μεγαλύτερη επιρροή, αναφέρει το έγγραφο.
 
EIOPA: Η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων 

Ο EIOPA, είναι ο οργανισμός που ιδρύθηκε την πρώτη Ιανουαρίου του 2011 με έδρα τη Φρανκφούρτη, ως δέλεαρ των Γάλλων προς τους Γερμανούς για την αποδοχή της ίδρυσης του ESMA. Μέσω του EIOPA η Γερμανία αποκτά, μεταξύ άλλων, τον εποπτικό ρόλο στον ασφαλιστικό κλάδο της Ευρώπης και στα ευρωπαϊκά συνταξιοδοτικά ταμεία με επίσημο στόχο την “προστασία των ασφαλισμένων, των μελών του συνταξιοδοτικού συστήματος και των συνταξιούχων” και αενπίσημο τον έλεγχο της ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής πολιτικής στην Ευρώπη. Επιπλέον, δίνει στη Γερμανία τον απόλυτο έλεγχο για τη διαφάνεια στς χρηματοοικονομικές αγορές, καθιστώντας τη εγγυήτρια της διαφάνειας του ευρωπαϊκού χρηματοοικονομικού και τραπεζικού συστήματος, γεγονός αρκετά παράδοξο αν σκεφτεί κανείς πως σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς για την καταπολέμηση της διαφθοράς η Γερμανία είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη ως προς το ύψος των μαύρων κεφαλαίων που ξεπλένονται στο χρηματοοικονομικό και τραπεζικό της σύστημα, ενώ είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει υπογράψει τη διεθνή σύμβαση εναντίον της διαφθοράς.

ESMA: Μεγαλύτερη πολιτική επιρροή από την ΕΚΤ – Ανυπολόγιστο ρίσκο για Λονδίνο

Αν και ο EIOPA αναβαθμίζει τη Φρανκφούρτη ως χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης με πρωτοφανή νομική και ρυθμιστική δύναμη πάνω στο Λονδίνο, το “βραβείο” για το Παρίσι είναι πολύ καλύτερο, σύμφωνα με το Sanio, καθώς ο ESMA είναι τόσο σημαντικός οργανισμός που έχει μεγαλύτερη επιρροή στις αγορές ακόμη και από την παντοδύναμη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

“Η ΕΚΤ μπορεί να είναι πιο δυνατή και με μεγαλύτερο κύρος αλλά από την άποψη της οικονομικής αξίας και της πολιτικής επιρροής στις εξελίξεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές ο ESMA είναι σαφώς το καλύτερο βραβείο” αναφέρει ο Sanio, ο οποίος σημειώνει ότι ο μεγάλος ηττημένος είναι το Λονδίνο, το οποίο μπορεί να ανεχτεί μετά βίας το χρηματοοικονομικό έλεγχο από τη Γερμανία αλλά το γεγονός ότι αυτός περνά, κυρίως, σε γαλλικά χέρια συνιστά γι” αυτό “ανυπολόγιστο ρίσκο και σοβαρή οικονομική απειλή”.

“Αυτή τη στιγμή το Λονδίνο ως χρηματοοικονομικό κέντρο λειτουργεί χωρίς εποπτεία. Με το βιομηχανικό κλάδο της πρακτικά νεκρό, η Βρετανία είναι οικονομικά εξαρτημένη από τη διατήρηση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος του χρηματοοικονομικού της κέντρου μέσω της ελαφράς εποπτείας” αναφέρει ο Sanio, υποδεικνύοντας το παρασκήνιο της επίθεσης της Γαλλίας εναντίον της Βρετανίας, με όχημα την ΕΕ και με τη στήριξη της Γερμανίας.

Εγκαθίδρυση νέου καθεστώτος με ‘Νομοθετικό Πραξικόπημα’

Οι συνθήκες για την επέλαση του γαλλογερμανικού άξονα προέκυψαν, σύμφωνα με το Sanio, χάρη στη χρηματοοικονομική κρίση, η οποία “άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας για τις χρηματοοικονομικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ’. Όμως το γαλλογερμανικό σχέδιο δε θα ήταν ποτέ εφικτό χωρίς ένα “νομοθετικό πραξικόπημα’, όπως αναφέρει με ειλικρίνεια που σοκάρει ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής, αποκαλύπτοντας το νομοθετικό τέχνασμα με το οποίο οι Γάλλοι παραβίασαν τις συνθήκες και τους νόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να δημιουργήσουν τον ESMA.
 
“Για να τεθεί το νέο καθεστώς σε ισχύ το συντομότερο δυνατόν η Επιτροπή το συνέταξε υπό τη μορφή “κανονισμών” αντί ως «οδηγίες», δεδομένου ότι οι κανονισμοί έχουν ένα πιο γενικό πεδίο εφαρμογής και δεν απαιτούν από κάθε έθνος να ψηφίσει εφαρμοστική νομοθεσία” αποκαλύπτει ο Sanio σύμφωνα με το ευαίσθητο έγγραφο, συμπληρώνοντας ότι αυτή η πράξη είνα “μία μορφή διαδικαστικής κατάχρησης η οποία παρακάμπτει τις εθνικές νομοθεσίες” και πως χωρίς αυτόν τον “άνευ προηγουμένου νομοθετικό ελιγμό, η ΕΕ δε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις πριν από τις εκλογές του Ηνωμένου Βασιλείου και μία μοναδική ευκαιρία για την Επιτροπή θα είχε χαθεί”

Οι οργανισμοί διαμοιρασμού του χρηματοοικονομικού έλεγχου της ΕΕ είναι παράνομοι

Οι οργανισμοί τους οποίους προώθησε η Γαλλία με τη στήριξη της Γερμανίας, ο οποίοι ιδρύθηκαν το 2011 και που χάρη σ” αυτούς ο χρηματοοικονομικός έλεγχος της Ευρώπης πέρασε κατά κύριο λόγο στο Παρίσι και κατά δεύτερο στη Φρανκφούρτη, είναι παράνομοι, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής.

“Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει θέσει μια σειρά από κανόνες και προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται πριν ένα θεσμικό όργανο της ΕΕ μπορεί να μεταβιβάζει τις εξουσίες του σε φορείς που δεν αναφέρονται στις Συνθήκες της ΕΕ” εξηγεί ο Sanio προσθέτοντας τα εξής συγκλονιστκά: “Το Δικαστήριο έκρινε ότι ένα όργανο μπορεί να αναθέτει μόνο σαφώς καθορισμένες αρμοδιότητες και πρέπει να παραμένει σε θέση να εξετάζει την άσκηση αυτών των αρμοδιοτήτων…(έτσι) οι νέες Ευρωπαϊκές Εποπτικές Αρχές δεν μπορεί παρά να είναι υπο-οργανισμοί («δευτερεύοντα όργανα») της Επιτροπής με εξουσίες που τους έχουν ανατεθεί από την Επιτροπή.”

Αν ακολουθούνταν η ευρωπαϊκή νομοθεσία, τα υπερεθνικά σούπερ ιδρύματα ESMA και EIOPA, δε θα έπρεπε, κανονικά, να είναι παρά ευρωπαϊκοί υπο-οργανσμοί. Όμως,,παραβιάζοντας κάθε νομοθεσία της ΕΕ, η Γαλλία πέτυχε την ίδρυση τους ως ανεξάρτητες ευρωπαϊκές αρχές με απόλυτες εξουσίες πάνω στα ευρωπαϊκά κράτη. Στα επίσημα κείμενα του ESMA διαβάζουμε “Ο ESMA είναι μία ανεξάρτητη Αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης” η οποία μπορεί “με δική της πρωτοβουλία να ξεκινήσει έρευνα και να απευθύνει σύσταση στην εθνική αρχή”.

Μέσω του ESMA το Παρίσι μπορεί να παρεμβαίνει κατά το δοκού, νομοθετικά, ρυθμιστικά, εποπτικά, τιμωρητικά, οικονομικά και πολιτικά στις χρηματοοικονομικές αγορές της Ευρώπης ν, επηρεάζοντας έναν τομέα από τον οποίο εξαρτώνται οι μεγαλύτερες εταιρίες της Ευρώπης, τράπεζες, βιομηχανίες, ναυτιλιακές, ασφαλιστικές, κατασκευαστικές, φαρμακευτικές, μεταφορών, τεχνολογίας κλπ αλλά και ο δανεισμός των ευρωπαϊκών κρατών και του ευρωπαϊκού ιδιωτικού τομέα.

Πρόκειται για μία αγορά δεκάδων τρις ευρώ, η οποία αποτελεί την καρδιά της χρηματοδότησης κρατών, τραπεζών και επιχειρήσεων της Ευρώπης και γα την οποία υπεύθυνο από την 1η Ιανουαρίου του 2011 έγινε, χωρίς να χρειαστεί καν η έγκριση των εθνικών κοινοβουλίων, το Παρίσι.

Έκτοτε είναι δική του αρμοδιότητα να προωθήσει τους κανονισμούς που θεωρεί ότι πρέπει να διέπουν τις ευρωπαϊκές χρηματοοικονομικές αγορές και αν και εφόσον χρειαστεί οι κανονισμοί να πάρουν τη μορφή νομοθεσίας, το μόνο που έχει να κάνει είναι να υποβάλλει τους νόμους που συνέταξε για έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρακάμπτωντας και πάλι τα εθνικά κοινοβούλια.

Η απόλυτη στήριξη της Γερμανίας στη Γαλλία

Δεδομένου ότι στο διαμοιρασμό του χρηματοοικονομικού ελέγχου της Ευρώπης το Παρίσι αναδείχθηκε, μακράν, ο μεγάλος κερδισμένος ακόμη και σε βάρος της Φρανκφούρτης, αναρωτιέται κανείς γιατί το Βερολίνο στήριξε μία τέτοια πολιτική. Η απάντηση είναι διφυής: πρώτον, με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούνται βασικοί στόχοι του γαλλογερμανικού άξονα όπως η υποβάθμιση του Λονδίνου ως χρηματοοικονομικής πρωτεύουσας της Ευρώπης και η δημιουργία δύο νέων κέντρων, στη Γαλλία και τη Γερμανία, γεγονός που από μόνο του είναι ιστορικής σημασίας. Δεύτερον, ο γαλλογερμανικός άξονας αλληλοϋποστηρίζεται και μέσα από συμμαχίες, συμβιβασμού και υποχωρήσεις προωθεί το σχέδιο της απόκτησης όσο το δυνατό μεγαλύτερου ελέγχου της Ευρώπης.

Ο πραγματικός στόχος της Γαλλίας μέσω της Γαλλογερμανικής συμμαχίας

Σε έγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας στο Παρίσι με ημερομηνία 17 Νοεμβρίου 2009, το οποίο χαρακτηρίζεται ως “εμπιστευτικό’, αναφέρεται ότι σύμφωνα με Γερμανούς διπλωμάτες το μεγάλο άνοιγμα φιλίας της Γαλλίας προς τη Γερμανία και η σειρά προτάσεων με στόχο την ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων των δύο κρατών, έχει ως πραγματικό στόχο την “αθόρυβη βελτίωση της ήδη σε εκπληκτικό βαθμό θεσμικής ολοκλήρωσης (της Ευρώπης)”.

Πρόταση του Παρισιού για κοινό Γαλλο-Γερμανικό Υπουργείο

Σύμφωνα με το εμπιστευτικό έγγραφο, σε συνάντηση του Αμερικανού πρέσβη Rivkin με το Γερμανό πρέσβη Reinhard Schafers, ο δεύτερος υποστήριξε ότι το Παρίσι ανέλαβε μία σειρά πρωτοβουλιών με στόχο την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων με το Βερολίνο και μέσα στα πλαίσια αυτά πρότεινε τη δημιουργία κοινού Γαλλο – Γερμανικού Υπουργείου.

Ανταλλαγή αξιωματούχων σε όλα τα βασικά υπουργεία

Ο Schafers αποκάλυψε ότι οι δύο χώρες έχουν υιοθετήσει μία πλατφόρμα συνεχούς πολιτικής επικοινωνίας και ότι “οι διμερείς διαβουλεύσεις έχουν θεσμοθετηθεί από τους αρχηγούς των δύο κρατών στο επίπεδο εργασίας σε τεράστιο βαθμό”. “Πέρα από τις άτυπες συναντήσεις του Προέδρου με την Καγκελάριο και τις μηνιαίες συναντήσεις των Υπουργών Εξωτερικών, ακόμη και το προσωπικό υποχρεούται να συναντηθεί και να διαβουλεύεται τακτικά με τους ομολόγους του” είπε ο Schafers, επισημαίνοντας ότι μεταξύ των δύο κρατών “υπάρχει ανταλλαγή αξιωματούχων και εργασία τους σε ένα ευρύ φάσμα υπουργείων, συμπεριλαμβανομένου του γραφείου του πρωθυπουργού, του υπουργείου οικονομικών, δικαιοσύνης, μεταφορών, γεωργίας κ.α.” με στόχο την επέκταση του προγράμματος σε όλα τα υπουργεία.

‘Ένα παιχνίδι εξουσίας’

Οι συνταρακτικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα “αθόρυβα” στην Ευρώπη είναι“πολύ καθαρά ένα παιχνίδι εξουσίας” θα πει ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής. σύμφωνα με το ευαίσθητο έγγραφο του αμερικανικού προξενείου στη Φρανκφούρτη, εξηγώντας ότι η μεταφορά της εξουσίας γίνεται από τις εθνικές αρχές προς τις υπό γαλλογερμανικό έλεγχο ανεξάρτητες νέες αρχές. “Η εξουσία έχει χαθεί από τις Εθνικές Αρχές” αναφέρει το έγγραφο.

Μοίρασμα της εξουσίας της Ευρώπης με εξαγορά ευρωπαϊκών ψήφων

Μία από τις πιο σοκαριστικές αποκαλύψεις του προέδρου της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής, όπως αναφέρεται στο ευαίσθητο αμερικανικό έγγραφο, είναι πως προκειμένου το “νομοθετικό πραξικόπημα” να περάσει η Κομισιόν δε δίστασε να προβεί σε πρόταση για εξαγορά ψήφων ευρωπαϊκών κρατών με αντάλλαγμα την πληρωμή της κοινοτικής συνδρομής τους ως μέλη στις νέες ρυθμιστικές αρχές. “Φτάσαμε κατά κάποιο τρόπο ακόμη και στο σημείο να προτείνουμε να πληρώσουμε το μερίδιο της Πολωνίας αρκεί να μας δώσουν τις 27 ψήφους τους ως αντάλλαγμα” λέει χαρακτηριστικά και αφοπλιστικά ο Sanio αποκαλύπτοντας ένα άγνωστο, μέχρι σήμερα, σύστημα συναλλαγής και συνδιαλλαγών στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο την παράκαμψη των εθνικών κοινοβουλίων και τη συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια του γαλλογερμανικού άξονα. Τέτοιου είδους προσφορές έγιναν σε αρκετές χώρες, θα πει ο Sanio, προσθέτοντας πως “αρκετές χώρες καλωσόρισαν αυτή την προσφορά, ειδικά η Πολωνία και η Λιθουανία που δυσκολεύονται να πληρώσουν το μερίδιο τους’.

ΗΠΑ: Η Γαλλία μέσω του ESMA παίρνει και τον τραπεζικό έλεγχο της Ευρώπης

Οι Αμερικανοί σχολιάζουν στο ευαίσθητο έγγραφο πως συμφωνούν με τα σχόλια του προέδρου της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής και ότι, πράγματι, η Γαλλία αποκτά τη μεγαλύτερη επιρροή στο νέο Ευρωπαϊκό Ρυθμιστικό Χρηματοοικονομικό οικοδόμημα, εξηγώντας ότι επιπλέον περνά στη Γαλλία τόσο η εποπτεία της ευρωπαϊκής τραπεζικής νομοθεσίας όσο και η δύναμη για συνολική επιρροή σε όλα τα νέα ρυθμιστικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο ‘πόλεμος’ Γαλλίας – οίκων αξιολόγησης με τα νέα όπλα έχει ήδη ξεκινήσει

Το Νοέμβριο του 2011 ένα πρωτοφανές “λάθος” του οίκου πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poor’s ταρακούνησε της χρηματοοικονομικές αγορές και προκάλεσε την οργή του Παρισιού. Ο αμερικανικός οίκος δημοσίευσε μία κατά λάθος υποβάθμιση του αξιόχρεου της Γαλλίας, στερώντας της, έστω και προσωρινά, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες την άριστη πιστοληπτική βαθμολογία της. Η αντίδραση της γαλλικής κυβέρνησης ήρθε από το υπουργείο Οικονομικών το οποίο απαίτησε την διενέργεια εξέτασης για το ατύχημα τόσο από τις αμερικανικές όσο και από τις ευρωπαϊκές εποπτικές αρχές. Η απάντηση της Standard & Poor’s ήταν τρείς μήνες αργότερα να προχωρήσει στην πραγματική υποβάθμιση της Γαλλίας.

Η Γαλλία βρίσκεται σε μία φάση που παλεύει να διατηρήσει την άριστη πιστοληπτική βαθμολογία της για να συντηρήσει το κόστος χρηματοδότησης της οικονομίας της χαμηλό. Αυτό δε φαίνεται να είναι εφικτό μέσα από παραδοσιακές οικονομικές πολιτικές και η δυνατότητα ελέγχου των ελεγκτών μοιάζει να αποτελεί ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια της, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει τόσο για τη δική της προστασία όσο και ως αντάλλαγμα απέναντι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα, για την “πώληση” προστασίας από τους οίκους αξιολόγησης.

Αν βαθμολογούνταν αντικειμενικά, το γαλλικό αξιόχρεο θα έπρεπε να είναι αισθητά χαμηλότερο από αυτό της Γερμανίας και πιο κοντά σε αυτό της Ιταλίας. Η υποβάθμιση της Γαλλίας, κατά δύο ή τρεις βαθμίδες, θεωρούνταν το 2011, σχεδόν, ως αναπόφευκτη δεδομένης της κατηφορικής πορείας της οικονομίας της και των προβλημάτων των γαλλικών τραπεζών από την ευρωπαϊκή κρίση. Η δημιουργία του ESMA άλλαξε την ισορροπία δυνάμεων με το Παρίσι να έχει ένα πανίσχυρο όπλο εναντίων των οίκων αξιολόγησης το οποίο ήδη επιδεικνύει με νόημα στην αντίπαλη πλευρά.
 
“Οι τρεις διεθνείς οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης εγγράφηκαν στον ESMA το 2011 και τέθηκαν υπό τον άμεσο έλεγχο της ΕΕ για πρώτη φορά” αναφέρει σε άρθρο του στις 19 Μαρτίου 2013 το Bloomberg συμπληρώνοντας: “Ο ESMA εκτίμησε ότι οι οίκοι αξιολόγησης Moody’s,Standard & Poor’s και Fitch Ratings υπολείπονται των προδιαγραφών που καθορίζονται από την ΕΕ” και βρήκε “ελλείψεις στη διαδικασία της δημοσίευσης και την εφαρμογή των αλλαγών με τη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για να αξιολογήσουν την πιστοληπτική ικανότητα των τραπεζών της Ευρώπης”.

Ο ESMA θεωρεί ότι “οι πληροφορίες που χρησιμοποιούνται για ορισμένες αξιολογήσεις αναφέρονται σε σημαντικά παρωχημένα δεδομένα”. “Ο φρουρός μπορεί να επιβάλλει πρόστιμα στις εταιρίες αξιολόγησης εφόσον δεν ανταποκρίνονται στις διαπιστώσεις του” αναφέρει το Bloomberg.

Οι έλεγχοι και οι παρατηρήσεις του ESMA ήρθαν μετά την υποβάθμιση της Γαλλίας και από τη Moody’s το Νοέμβριο του 2012. Ο οίκος δε σταμάτησε στη Γαλλία αλλά προειδοποίησε για πιθανή υποβάθμιση ακόμη και της Γερμανίας.

Η πολιτική λιτότητας που έχει υιοθετήσει η Ευρώπη της κρίσης την έχει καταστήσει την ήπειρο με τις χειρότερες αποδόσεις στον τομέα της ανάπτυξης και της ανεργίας, με την προοπτική μίας χαμένης δεκαετίας μπροστά της. Οι ανεπίσημες αξιολογήσεις των κρατών της ευρωζώνης με βάση τις γνωστές χρηματοοικονομικές φόρμουλες βαθμολογίας του αξιόχρεου έδειχναν, ήδη, από τις αρχές του 2012 ότι στην Ευρωζώνη δε θα έπρεπε να υπάρχει καμία χώρα με άριστη βαθμολογία. Το κυριότερο, έδειχναν ότι εντός της τρέχουσας δεκαετίας θα ακολουθούσαν σημαντικές υποβαθμίσεις του αξιόχρεου των κρατών της Ευρώπης και αντίστοιχες αναβαθμίσεις των μεγαλύτερων αναδυόμενων οικονομιών.

Αυτό, με απλά λόγια, θα σήμαινε την αύξηση του κόστους χρηματοδότησης του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα στην Ευρώπη και τη μείωση στις αναδυόμενες οικονομίες, γεγονός που θα επιτάχυνε την αλλαγή των παγκόσμιων οικονομικών ισορροπιών.

Παραδόξως, ενώ η Ευρώπη και ειδικά η ευρωζώνη μπήκαν σε ύφεση, με την ανεργία να απογειώνεται σε ιστορικό ρεκόρ και την πραγματική οικονομία να βουλιάζει σε μία σειρά κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, οι υποβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης ατόνησαν και οι προβλέψεις σε αυτόν τον τομέα έπεσαν θεαματικά έξω. Ως προς αυτήν την κατεύθυνση ο ρόλος του ESMA ήταν καταλυτικός.

Τα νέα όπλα σε χρήση στο Γαλλογερμανικό ‘Εμφύλιο Πόλεμο’

Μπορεί ο διαμοιρασμός της εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έγινε επί τέσσερα χρόνια κάτω από ένα καθεστώς αμέριστης γαλλογερμανικής φιλίας και συμμαχίας αλλά η ιστορία διδάσκει ότι ακόμη και οι πολύ καλοί σύμμαχοι μπορεί να μετατραπούν σε αντιπάλους όταν τα συμφέροντα τους συγκρουστούν και αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει σήμερα.

Αφήνοντας κατά μέρος την πληθώρα οικονομικών στοιχείων που επιβεβαιώνουν την κατηφορική πορεία της γαλλικής οικονομίας, μία ματιά στα συγκριτικά στοιχεία για την ανεργία μεταξύ Γερμανίας – Γαλλίας είναι αρκετή για να αναδείξει το βάθος του προβλήματος. Ο δείκτης ανεργίας είναι λειτουργεί ως καθρέπτης των ποσοστών αποδοχής της κυβέρνησης μίας χώρας. Δηλαδή, όσο ο δείκτης ανεργίας μειώνεται τόσο τα ποσοστά αποδοχής της κυβέρνησης αυξάνονται και το αντίθετο. Ο δείκτης ανεργίας της Γερμανίας βρίσκεται σε πτωτική τροχιά από τα τέλη του 2009 έχοντας φτάσει σε χαμηλό ρεκόρ την ώρα που η ανεργία ξεπερνά το 10%, παραμένοντας κοντά στο ιστορικό υψηλό της.
Προκειμένου η γαλλική κυβέρνηση να ενισχύσει την οικονομία της έχει μόνο δύο επιλογές, είτε να προχωρήσει στη λήψη μη δημοφιλών μέτρων με παράλληλη υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών, κινδυνεύοντας να βρεθεί σε χειρότερη οικονομική και πολιτική κατάσταση πριν αρχίσει να βλέπει θετικά αποτελέσματα (με τον κίνδυνο αυτό να μη συμβεί) είτε να πιέσει τη Γερμανία να αποδεχτεί μία αλλαγή πολιτικής, τουλάχιστον, απέναντι της. Σε αυτήν την προσπάθεια η αναβαθμισμένη θέση της Γαλλίας στο νέο χρηματοοικονομικό και τραπεζικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα παίζει, ήδη, καταλυτικό ρόλο.

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, όπου ο μεγαλύτερος έλεγχος της Ευρωπαϊκής Οικονομίας ασκούνταν από τη Γερμανία μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η ίδρυση και λειτουργία ενός οργανισμού με ακόμη μεγαλύτερη πολιτική επιρροή από την ΕΚΤ έχει αλλάξει την ισορροπία δυνάμενων υπέρ της Γαλλίας, η οποία χρησιμοποίησε αυτή της τη δύναμη για να επηρεάσει ακόμη και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και μάλιστα με απροσδόκητη επιτυχία.

Έτσι, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση η επίθεση του Γάλλου Προέδρου Ολλάντ στη Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ, όπως αυτή αποτυπώθηκε σε κείμενο του κυβερνώντος κόμματος της Γαλλίας που διέρρευσε στις αρχές Μαΐου στο διεθνή Τύπο, όπου η Καγκελάριος κατηγορούνταν για “εγωιστική αδιαλλαξία” και γινόταν κάλεσμα για “αντιπαράθεση” με τη Γερμανία σε σχέση με τη γερμανική πολιτική αλλά δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ούτε και η “απάντηση” της Γερμανίας μέσα από την ελεγχόμενη διαρροή εσωτερικής έκθεσης του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για τη γαλλική οικονομία, όπου ζωγραφίζεται μία μαύρη εικόνα της.

Σε απειλή το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Η θεαματική θεσμική ενδυνάμωση του ρόλου της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αυξήσει το συγκεντρωτισμό της εξουσίας εντός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος σε μία φάση που ο πειρασμός για εσωτερική πολιτική εκμετάλλευση αυτής της νεοαποκτειθείσας δύναμης από το Παρίσι είναι πάρα πολύ μεγάλος. Το Παρίσι, αυτή τη στιγμή, δεν έχει την πολυτέλεια να προσπαθήσει να σώσει την ευρωζώνη καθώς ενδιαφέρεται, επειγόντως και πρωτίστως, να παλέψει για τη δική του επιβίωση και σωτηρία. Σε συνέντευξη που είχα δώσει στον τηλεοπτικό σταθμό ‘Mega’ το 2010, είχα υποστηρίξει ότι η Γερμανία δε θα έβαζε νερό στο κρασί της και δε θα άλλαζε πολιτική όσο και αν οξύνονταν η κρίση και αυξάνονταν οι πιέσεις, υπενθυμίζοντας ότι στην προηγούμενη μεγάλη ευρωπαϊκή κρίση, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Γερμανία άφησε τα κράτη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Συναλλαγματικών Ισοτιμιών να βουλιάξουν αρνούμενη κάθε είδος βοήθειας και αλλαγής πολιτικής και υποχώρησε, τελικά, μόνο ως προς την αποδοχή παροχής στήριξης στη Γαλλία, όταν η χώρα είχε φτάσει στα πρόθυρα της κατάρρευσης και κινδύνευε με έξοδο της από το μηχανισμό και με αναγκαστική υποτίμηση του νομίσματος της.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια αργότερα, φαίνεται πως φτάσαμε στη στιγμή που η Γαλλία χρειάζεται στήριξη. Μόνο που αυτή τη φορά οι ισορροπίες δυνάμενων είναι διαφορετικές και η κατάσταση πολύ πιο κρίσιμη. Αν η ιστορία είναι καλός οδηγός η Γερμανία θα υπαναχωρήσει τόσο ώστε να αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο και να σώσει τη Γαλλία παρέχοντας ψίχουλα στις υπόλοιπες χώρες, κάνοντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα για να σώσει το ευρώ.

Η γερμανική πολιτική δεν αλλάζει ποτέ αλλά κατά περιόδους απλώς προσαρμόζεται ως προς τη σκληρότητα της. Είναι πάνω σε αυτό, ακριβώς, το αξίωμα που στηρίχτηκε η δημιουργία του ευρώ και όπου βασίζεται η ίδια η ύπαρξη του.

Είναι γεγονός πως η Ευρώπη και η ευρωζώνη αλλάζουν. Αλλά αυτό συμβαίνει μέσα από “νομοθετικά πραξικοπήματα’, παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και των Ευρωπαϊκών νόμων, με εξαγορές ψήφων και με μία τρομακτική προσπάθεια παράκαμψης των εθνικών κοινοβουλίων και των κρατών της ΕΕ και συγκέντρωσης όλων των εξουσιών γύρω από γαλλογερμανικό άξονα.

Όταν οι επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι οι πρώτοι που παραβιάζουν τη νομοθεσία και τους δημοκρατικούς θεσμούς και είναι οι ίδιοι που δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερες εξουσίες για να εξυπηρετήσουν, πρωτίστως, τα δικά τους συμφέροντα, πόσο αισιόδοξοι, ειλικρινά, μπορούμε να είμαστε για το μέλλον της Ευρώπης;
 

1) Ευαίσθητο έγγραφο του αμερικανικού προξενείου στη Φρανκφούρτη: Ο επικεφαλής της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής ανησυχεί για την Ευρωπαϊκή Χρηματοοικονομική Αναμόρφωση και την απώλεια του ελέγχου από τις εθνικές εποπτικές αρχές.

 
2) Ο σχεδιασμός της δημιουργίας του ESMA έγινε από μία “υψηλού επιπέδου ομάδα με πρόεδρο τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Γαλλίας, Jacques de Larosihre’, μέλους της “Ομάδας των Τριάντα’, που ιδρύθηκε το 1978 στην Ουάσιγκτον από την οικογένεια Ροκφέλερ.

 
3) “Νομοθετικό Πραξικόπημα’: Το γαλλογερμανικό σχέδιο δε θα ήταν ποτέ εφικτό χωρίς ένα “νομοθετικό πραξικόπημα’, αναφέρει με ειλικρίνεια που σοκάρει ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής. 

 
4) Παράθυρο ευκαιρίας η κρίση: Η κρίση άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας για τις χρηματοοικονομικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ’. Το παράθυρο έμεινε ανοιχτό μέχρι τις Αγγλικές εκλογές, το Μάιο του 2010, διάστημα κατά το οποίο όλες οι μεταρρυθμίσεις είχαν ήδη περάσει.

 
5) Για να τεθεί το νέο καθεστώς σε ισχύ το συντομότερο δυνατόν η Επιτροπή το συνέταξε υπό τη μορφή “κανονισμών” αντί ως «οδηγίες», παρακάμπτοντας τα εθνικά κοινοβούλια. Το έγγραφο κάνει λόγο για “άνευ προηγουμένου νομοθετικό ελιγμό” και “διαδικαστική κατάχρηση”

 
6) Οι οργανισμοί διαμοιρασμού του χρηματοοικονομικού έλεγχου της ΕΕ είναι παράνομοι. Αν ακολουθούνταν η ευρωπαϊκή νομοθεσία, τα υπερεθνικά σούπερ ιδρύματα ESMA και EIOPA, δε θα έπρεπε, κανονικά, να είναι παρά ευρωπαϊκοί υπο-οργανσμοί.

 
7) Όλα είναι ‘ένα παιχνίδι εξουσίας’. Ο γαλλογερμανικός άξονας μεταφέρει τον έλεγχο του τραπεζικού και χρηματοοικονομικού συστήματος από τα κράτη στον ίδιο, με όχημα την Κομισιόν.

 
8) Μοίρασμα της εξουσίας της Ευρώπης με εξαγορά ευρωπαϊκών ψήφων! Πρωτοφανής πρόταση και αποδοχή για εξαγορά ψήφων ευρωπαϊκών κρατών με αντάλλαγμα την πληρωμή της κοινοτικής συνδρομής τους ως μέλη στις νέες ρυθμιστικές αρχές.

 
9) Οι μεγάλοι νικητές και ωφελημένοι της Ευρωπαϊκής Ρυθμιστικής Αναμόρφωσης οι Γάλλοι. Το συγκεκριμένο συμφέρον των Γάλλων η ενδυνάμωση της συνολικής επιρροής τους πάνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Κομισιόν, και η εγκαθίδρυση της Ευρωπαϊκής Αρχής Κινητών Αξιών και Αγορών στο Παρίσι.

 
10) Μέσω του νέο υπερ – οργανισμού ESMA, το Παρίσι γίνεται ενδυναμώνει τη θέση του ως χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης εις βάρος του Λονδίνου και της Φρανκφούρτης.

 
11) Το ESMA σε γαλλικά χέρια δίνει στο Παρίσι μεγαλύτερη πολιτική επιρροή και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – Ανυπολόγιστο ρίσκο για και σοβαρή οικονομική πολιτική για το Λονδίνο.

 
12) Εμπιστευτικόέγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας στο Παρίσι με ημερομηνία 17 Νοεμβρίου 2009, Τα μυστικά της άριστης σχέσης του γαλλογερμανικού άξονα παρά τη ΄σιωπηλότητα των Γερμανών στις υψηλού επιπέδου προτάσεις των Γάλλων”.

 
13) Ο πραγματικός στόχος της Γαλλίας μέσω της Γαλλογερμανικής συμμαχίας είναι η αθόρυβη βελτίωση της ήδη σε εκπληκτικό βαθμό θεσμικής ολοκλήρωσης της Ευρώπης”.

 
14) Πλατφόρμα συνεχούς πολιτικής επικοινωνίας του γαλλογερμανικού άξονα – θεσμοθετημένες διμερείς διαβουλεύσεις από τους αρχηγούς των δύο κρατών στο επίπεδο εργασίας σε “τεράστιο βαθμό” – ανταλλαγή αξιωματούχων και εργασία τους σε ένα ευρύ φάσμα υπουργείων, συμπεριλαμβανομένου του γραφείου του πρωθυπουργού, του υπουργείου οικονομικών, δικαιοσύνης, μεταφορών, γεωργίας κ.α.” με στόχο την επέκταση του προγράμματος σε όλα τα υπουργεία.

15) Ο νέος Εμφύλιος Πόλεμος Γαλλίας – Γερμανίας; Το κείμενο του κόμματος του Γάλλου Προέδρου Ολλάντ που διέρρευσε στις αρχές Μαΐου όπου η Καγκελάριος κατηγορείται για “εγωιστική αδιαλλαξία” και όπου γίνεται κάλεσμα για “αντιπαράθεση” με τη Γερμανία. Ακολούθησε   “απάντηση” της Γερμανίας μέσα από την ελεγχόμενη διαρροή εσωτερικής έκθεσης του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για τη γαλλική οικονομία, όπου ζωγραφίζεται μία μαύρη εικόνα της.