Συνέντευξη του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου στην εφημερίδα Εποχή και στον Πέτρο Ζούνη.

Κύριε Κούλογλου πολλά τα φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας. Ας ξεκινήσουμε με το Μακεδονικό. Αμερική και Βερολίνο θέλουν λύση για τους δικούς τους λόγους. Η Ρωσία προφανώς δεν θέλει να προχωρήσει η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ για προφανείς λόγους ενώ η Τουρκία επιδιώκει τη συνέχιση της κρίσης και ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους, αναπτύσσει το δικό του σχέδιο. Εμείς έχουμε σχέδιο και ποιο είναι;

Σε κάθε διπλωματικό πρόβλημα και αυτό έχει αναδειχθεί, λόγω και δικών μας λαθών, σε διεθνές πρόβλημα υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που έχει ο καθένας τα δικά του συμφέροντα. Το θέμα είναι να δούμε τι συμφέρει την Ελλάδα. Την Ελλάδα τη συμφέρει η λύση για πολλούς λόγους. Για να υπάρξει σταθερότητα στα Βαλκάνια, για να αποτραπεί η δυνατότητα στην Τουρκία να παίξει παιχνίδια επιρροής και αποσταθεροποίησης στη περιοχή, γιατί οι καλές σχέσεις με τους γείτονές μας βοηθούν οικονομικά και διπλωματικά. Τέλος για να ενισχύσουμε την εικόνα και το κύρος της χώρας μας στα Βαλκάνια και διεθνώς, δείχνοντας ότι λύνουμε, μετά και το τέλος των μνημονίων, ένα – ένα τα προβλήματά μας. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με την Αλβανία, με την οποία βρισκόμαστε από το Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο σχεδόν σε εμπόλεμη κατάσταση. Επιδιώκουμε την επίλυση προβλημάτων που ταλαιπωρούν τη χώρα μας δεκαετίες τώρα. Έχουμε λοιπόν σχέδιο που εξελίσσεται σθεναρά και σταθερά.

Την Κυριακή που θα κυκλοφορεί η «Εποχή» είναι πιθανό να έχει γίνει και το τηλέφωνο μεταξύ των δύο πρωθυπουργών. Ποια είναι η εκτίμησή σας για το περιεχόμενό του;

Δεν μπορώ να προβλέψω ποια μέρα θα γίνει το τηλέφωνο, εκτιμώ όμως ότι θα υπάρξει συμφωνία. Η κυβέρνηση της γείτονος χώρας θέλει να κλείσει τη γελοία διεκδίκηση της κληρονομιάς του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έχει κάνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση όπως τη μετονομασία του αεροδρομίου, του κεντρικού οδικού άξονα της χώρας της. Έχουν γίνει κινήσεις και σε επίπεδο Εκκλησίας. Θα υπάρξει συμφωνία που θα προβλέπει το χρονοδιάγραμμα των κινήσεων, τις αλλαγές στο σύνταγμα, μια σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις. Επί της ουσίας δεν δίνουμε, αλλά κατοχυρώνουμε την ελληνική Μακεδονία αποτρέποντας τη μονοπώληση του ονόματος. Διορθώνουμε μια αλλοπρόσαλλη πολιτική που είχε ως αποτέλεσμα 140 χώρες να αναγνωρίσουν τη γειτονική χώρα ως Μακεδονία.

Πώς σχολιάζετε τη θέση «δεν μας ενδιαφέρει πως τη λένε οι άλλες χώρες» αρκεί εμείς να μην χρησιμοποιούμε τον όρο Μακεδονία ακόμα και σε σύνθετο όνομα με γεωγραφικό και χρονικό προσδιορισμό;

Εθνικό στρουθοκαμηλισμό, που υποκρύπτει όμως και συμφέροντα για όσους τον υποκινούν. Όταν ξεκίνησε αυτή η κρίση με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας η Ελλάδα είχε μια μοναδική ευκαιρία να εξελιχθεί σε μια ηγεμονική δύναμη φιλίας, συνεργασίας και ανάπτυξης στα Βαλκάνια. Αντί αυτού έγινε μέρος του προβλήματος. Ήταν μια συνειδητή επιλογή του συστήματος που αντί να πάρει τα ρίσκα μιας διαφορετικής πορείας, εξωστρεφούς υγιούς επιχειρηματικότητας που έχει και τα ρίσκα της, προτίμησε να κλειστεί στον εαυτό του αναπτύσσοντας ένα παρασιτικό καπιταλισμό, βασισμένο στη διαφθορά και στη διαπλοκή, που στο τέλος χρεοκόπησε. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι παράλληλα εξελίχθηκε η οικονομική κατάρρευση με τις διπλωματικές ήττες και τη γεωπολιτική μας υποβάθμιση, ότι η μία εξέλιξη επηρέαζε την άλλη. Προτιμήσαμε να εμπλακούμε με τους εθνικισμούς ένθεν και ένθεν για να χτιστούν πολιτικές καριέρες κάποιων υποκριτών  πατριδοκάπηλων.

Να αλλάξουμε θέμα. Σ ένα χρόνο θα έχουμε ευρωεκλογές. Σε τι κλίμα θα γίνουν; Ποιο θα είναι το διακύβευμα για την Αριστερά;

Έχουμε δύο φαινόμενα στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Το ένα είναι η άνοδος των συντηρητικών-ακροδεξιών δυνάμεων  και το άλλο η κατακόρυφη πτώση της σοσιαλδημοκρατίας. Στο επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αν συνεχιστούν οι ίδιες τάσεις, ο συσχετισμός θα είναι δυσμενέστερος από το σημερινό που έτσι και αλλιώς δεν είναι καλός. Δυστυχώς την κρίση την οικονομική αλλά και την προσφυγική την εκμεταλλεύτηκαν οι ακροδεξιές δυνάμεις. Η αριστερά συντηρεί τις δυνάμεις της, δεν μπόρεσε όμως να καλύψει την πτώση της σοσιαλδημοκρατίας. Όσο θα συνεχίζονται οι σημερινές πολιτικές η αναταραχή στην Ευρώπη θα μεγαλώνει και την επόμενη πενταετία η ευρωζώνη πιθανότατα θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια νέα κρίση.

Υπάρχει σχέδιο από την αριστερά; Πώς θα αντιδράσει; Υπάρχει συνοχή και συναντίληψη;

Υπάρχει μια κίνηση από τον Ζαν-Λικ Μελανσόν για νέα ομάδα της αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που θα ελεγχόταν από τον ίδιο. Για να δημιουργηθεί μια τέτοια ομάδα, θα έπρεπε να διασπαστεί η σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα της αριστεράς, η GUE. Αλλά αυτή η κίνηση δεν φαίνεται να έχει σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας. Ακόμη και τα κόμματα που συνομιλούν με τον Μελανσόν, όπως οι Podemos και το πορτογαλικό Bloco, δηλώνουν ότι θα παραμείνουν στη GUE.

Περιμέναμε μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα αλυσιδωτές εξελίξεις προς τα αριστερά. Τελικά ενισχύθηκαν συντηρητικές, εθνικιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις. Τι πρωτοβουλίες παίρνει η αριστερά για την αντιστροφή του κλίματος;

Έχουμε και καλά νέα για την αριστερά. Στην Αγγλία π.χ., ο Κόρμπιν- που κατάφερε να στρέψει το Εργατικό Κόμμα προς τα αριστερά, αντιστρέφοντας τη δεξιόστροφη πολιτική του Μπλερ- είναι σε φάση ανόδου. Στη Γαλλία ο Μελανσόν, άσχετα με τα προβλήματα προσωπικότητας, κατάφερε και μάζεψε σχεδόν 20% στις περσινές προεδρικές εκλογές. Οι Podemos στην Ισπανία μπορεί να μην κέρδισαν τις εκλογές όμως παραμένουν μια σημαντική δύναμη και έχουν συμμετοχή στις πολιτικές εξελίξεις.  Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα έχει δημιουργήσει μια μεγάλη κοινωνική και εκλογική βάση–και δεν πρέπει να ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε.

Στη Γερμανία το Die Linke κρατάει τις δυνάμεις του στην Πορτογαλία το Μπλόκο επίσης. Στην Ισπανία η νέα κυβέρνηση των Σοσιαλιστών θα ενισχύσει περαιτέρω τον άξονα του Νότου. Η μεγάλη καταστροφή έχει γίνει στις πρώην χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και βεβαίως στην Ιταλία. Στη χώρα που η αριστερά είχε παράδοση και σημαντική κοινωνική και πολιτική παρέμβαση δυστυχώς εξαφανίστηκε. Την κατάπιε ο μπερλουσκονισμός και η δεξιά στροφή της σοσιαλδημοκρατίας. Υπάρχουν λοιπόν δυνάμεις της αριστεράς που μπορούν να παίξουν ρόλο στην Ευρώπη. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας που αδυνατίζει την προσπάθεια για δημιουργία ενός πλατύτερου μετώπου ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας και της κοινωνικής αδικίας. Οι Πράσινοι, που επίσης μπορούν να ενισχύσουν αυτό το μέτωπο, παραμένουν στα ίδια επίπεδα.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα που μας περιγράφετε για την Ευρώπη πως βλέπετε τη μετά το πρόγραμμα εποχή της ελληνικής Οικονομίας; Πώς βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα μετά τον Αύγουστο;

Πολύ καλύτερα γιατί θα ανακτήσουμε την οικονομική μας κυριαρχία. Η απεξάρτηση από τις δόσεις του δανείου – που ήταν και το βασικό εργαλείο των δανειστών για την επιβολή μέτρων λιτότητας, θα μας δώσει πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα κινήσεων, στα πλαίσια βέβαια των συμφωνιών και του στενού κορσέ της δημοσιονομικής πειθαρχίας, που αφορά όμως όλες τις χώρες της ευρωζώνης.

Ο τουρισμός πηγαίνει καλά -αν και δεν πρέπει όλη η οικονομία να στραφεί προς τα εκεί- οι οικονομικοί δείκτες βελτιώνονται, η ενίσχυση της ιδιωτικής κατανάλωσης μέσω της αύξησης του κατώτατου μισθού και της επαναφοράς στην κανονικότητα των εργασιακών σχέσεων θα αναμοχλεύσουν την οικονομία μας θετικά. Η μείωση της ανεργίας σε συνδυασμό με τον περιορισμό της υπερφορολόγησης επίσης θα λειτουργήσουν θετικά.

Θα μου πείτε και δύο λόγια για τις εξελίξεις εν όψει εκλογών στη Τουρκία;

Η χώρα σήμερα ζει κάτω από μία κοινοβουλευτική δικτατορία. Ο Ερντογάν έχει φθαρεί και έχει διχάσει τη κοινωνία στα δύο. Η ένταση και η αστάθεια θα συνεχιστούν αν κερδίσει τις εκλογές, είτε γιατί διαθέτει ακόμη ισχυρή κοινωνική βάση ή ακόμη χειρότερα αν τις κερδίσει νοθεύοντας το αποτέλεσμα. Η Τουρκία χρειάζεται μια δημοκρατική εναλλακτική λύση, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι μια τέτοια δεν υπάρχει ακόμη. Θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι θα ζούμε τα επόμενα χρόνια με ένα ασταθή- και για αυτό επικίνδυνο- γείτονα. Και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να κλείσουμε τις εκκρεμότητες με τους βόρειους γείτονες μας.

Πηγή: Η Εποχή