Δεν έχουμε ανάγκη από άλλη γνώση πια, αλλά από σοφία.  Δεν έχουμε ανάγκη από στείρες πληροφορίες αλλά από βιώματα.

Κατακλυζόμαστε πλέον καθημερινά από υπερπροσφορά  πληροφοριών που τις αποθηκεύουμε στην εγωική μας θυρίδα, στο χρηματιστήριο της προσωπικής μας αξίας, και κοκορευόμαστε για την κτήση τους όπως άλλοτε κάναμε με τα σπίτια και τα εξοχικά μας.Είμαστε εθισμένοι στην άσκοπη πληροφόρηση.

Προσπαθούμε να βρούμε την χαμένη αποδοχή και την αυτοεκτίμηση μας μέσα από διαδικτυακούς παραμορφωτές ψηφιακής κοινωνικότητας τύπου facebook, instagram ή twitter. Η κατοχή της πληροφορίας κατέλειξε να καθορίζει την αυτοπεποίθησή μας.

Παράλληλα ,οι καταστροφολογικές ειδήσεις δημιούργησαν συνειρμικά τέρατα  που φωλιάζουν στο μυαλό μας καθ΄όλη την διάρκεια της μέρας. Σκάφτηκαν νέα αυλάκια στο νοητικό μας δίσκο και διαμόρφωσαν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο και τους άλλους ανθρώπους γύρω μας..Φόβος.Διασπείρουμε το κακό νέο με άγρια χαρά..

Περιμένουμε  συνήθως το χειρότερο σενάριο για το μέλλον.. Παντού ”καραδοκούν” απειλές για την επιβίωση μας.Πρώτα μας βομβαρδίζουν με καθημερινές τραγωδίες και συμφορές και ύστερα μας προτείνουν  έμμεσα  τρόπους για να τις αποφύγουμε..

Εκατομμύρια  ψηφοφόροι επιλέγουν συντηρητικούς πολιτικούς γιατί εκείνοι  γνωρίζουν μόνον πώς να διατηρήσουν την ασφάλεια του καναπέ και των τραπεζικών λογαριασμών από ο,τι δήποτε ρηξικέλευθο και προοδευτικό  θα μπορούσε να την διαταράξει. ΟΙ συντηρητικοί σωτήρες, συνεργάτες με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα συνεχίζουν την διασπορά του πανικού γιατί έτσι μας ελέγχουν  άνετα.

Πραγματικά χρειαζόμαστε θάρρος  για να διαψεύσουμε τις προφητείες τους. Το σύμπαν  που ζούμε είναι γεμάτο  μύρια  θαύματα που όμως είναι ντροπαλά .Δεν ακούγονται ,
ούτε φαίνονται εύκολα..Πολλές καθημερινές ιστορίες ευγένειας και αλτρουισμού μένουν άγνωστες  γιατί δεν πουλάνε. Ο κόσμος  μας παρουσιάζεται ζοφερός και επικίνδυνος όμως η περιπέτεια της νέας εμπειρίας είναι εκεί και είναι πολλά υποσχόμενη…

Χρειάζεται θάρρος να αφήσουμε τον  τάφο της ασφάλειας,να ρισκάρουμε.. .Ισως να έπρεπε
να αφήσουμε τις βολικές αλλά ανούσιες δουλειές , συντρόφους με τους οποίους μένουμε από συμφέρον ,συνήθεια ή φόβο, φίλους κατ’ όνομα,  συγγενείς που μας απομυζούν και τόσα άλλα..

Πάνω απ’ όλα να αναρωτηθούμε αν αυτό που ζούμε τώρα λέγεται ζωή.Μήπως μας φαίνονται όλα σαν ήδη προγραμματισμένα; Μπορούμε να ανοιχτούμε σε κάτι ολοκαίνουργιο;   Να το κάνουμε για την χαρά της εμπειρίας και να παρατηρήσουμε μετά τί θα ακολουθήσει; Ενα είναι σίγουρο..Αυτό το τόλμημα θα φέρει ένα κομμάτι έκπληξης και λύτρωσης.

Ας αναλογιστούμε ότι μόνο εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι να βγάλουμε τον εαυτό μας από το βούλιαγμα, την ρουτίνα και την θλίψη.Ας αντισταθούμε στην εξαρτημένη μας σκέψη.
Ας αψηφήσουμε τα πλάνα των άλλων για μας ,ας γίνουμε εμείς οι δημιουργοί καλών ειδήσεων σήμερα ,Αξίζουμε ούτως ή άλλως ως ιδιαίτεροι και ξεχωριστοί, και χωρίς την αποδοχή των άλλων.

Μπορούμε να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να διαμορφώσουμε νέα αυλάκια στο νου μας.

Εχουμε ανάγκη από τη σοφία που θα δώσουμε και θα πάρουμε από τις  νέες εμπειρίες μας και όχι  από την ανταλλαγή στείρων γνώσεων.
Ας κλείσουμε λίγο τον υπολογιστή μας. Ας βγούμε για να χαρίσουμε λίγο κουράγιο εκεί έξω.Ο,τι προσφέρουμε θα μας επιστραφεί πίσω πολλαπλάσια.
Καμμία ιντερνετική έξαψη δεν μπορεί να συγκριθεί με την μεταμορφωτική επαφή με την φύση και τους ανθρώπους γύρω μας.

Ας τολμήσουμε να ζήσουμε . Και όταν έρθει η ώρα να φύγουμε, να μην πεθάνουμε προγραμματισμένα, αλλά πάνω στο κρεσέντο ενός αυθόρμητου χορού,  όρθιοι , με ευγνωμοσύνη και πληρότητα.