Το νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν, από το 2007 βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση, που οδήγησε στην πώλησή του.

Οι παρεμβάσεις της πολιτικής ηγεσίας δεν ανέκαμψαν την καθοδική του πορεία.

Πολλά ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά, που επιδιώκεται να διερευνηθούν κατά την πορεία της εξέτασης των μαρτύρων, στο πλαίσιο της Επιτροπής της Βουλής που συστήθηκε για τα σκάνδαλα στην υγεία.

Κατά τη δεύτερη ημέρα εξέτασης του κου Α. Μαρτίνη, πρώην Διοικητή του Ερρίκος Ντυνάν, τέθηκαν εκ μέρους μου, ως μέλος της Επιτροπής,  οι ακόλουθες ερωτήσεις.

Όλη η παρέμβαση τις απαντήσεις του κου Μαρίνη 

 
«Το νοσοκομείο δείχνει ότι αντιμετωπίζει προβλήματα από το 2007 και μετά, ενώ οι ζημίες εκτροχιάζονται από τότε. Από την άλλη βάσει του νόμου 3454/2006, το αρμόδιο υπουργείο ορίζει τρία μέλη στο Διοικητικό Συμβούλιό (ΔΣ) του, στο πλαίσιο μιας καλύτερης εποπτείας από το κράτος. Από τις υφιστάμενες λίστες των μελών του ΔΣ, διαπιστώνεται η ύπαρξη συγγενών και συνεργατών υπουργών και άλλων πολιτικών προσώπων των τότε κυβερνόντων κομμάτων  ως μελών του ΔΣ. Σε μια λοιπόν έκρυθμη κατάσταση, τα μέλη τα διοριζόμενα από την κυβέρνηση δεν ήταν οι άριστοι –οι σχετικοί σε θέματα διοίκησης ή στα οικονομικά της υγείας – αλλά οι αρεστοί. Πώς είναι όμως δυνατόν να σωθεί ένα νοσοκομείο σε κρίση, όταν διοικείται από ακατάλληλο ΔΣ; Ως συνέχεια αυτού, ποια είναι η αίσθηση σας ως προς τη στρατηγική της πολιτικής ηγεσίας; Τι ήθελε πράγματι να κάνει; Ήθελε να το σώσει ή είχε κάτι άλλο στο μυαλό της;»

Ολες οι απαντήσεις του κου Μαρίνη επιρρίπτουν ευθύνες στην πολτική ηγεσία και ιδιαίτερα στους τρεις πρώην υπουργούς Α. Λοβέρδο, Α. Γεωργιάδη και Α. Βορίδη.

«Αντιμετωπίσατε το 2009, προβλήματα με τη έκδοση «βεβαίωσης της καλής λειτουργίας» από το υπουργείο Υγείας, βεβαίωση που καθυστέρησε μήνες να εκδοθεί.
Σε τι οφείλεται αυτή καθυστέρηση; Στην αδιαφορία στη γραφειοκρατία, σε αναποτελεσματικότητα ή σε κάτι άλλο; Προκάλεσε ζημίες στο νοσοκομείο η καθυστέρηση αυτή;»

Η βεβαίωση αυτή χρειάσθηκε να εκδοθεί πολλούς μήνες κατά τον κο Μαρτίνη, εξέλιξη που ζημίωσε το νοσοκομείο.

«Από τις 1/1/2008 έγιναν δυο προσπάθειες με σκοπό την ανάληψη της διαχείρισης του νοσοκομείου από εξωτερικό σύμβουλο και οι δυο ναυάγησαν στα τέλη του 2011. Γιατί απέτυχαν οι 2 προσπάθειες; Είχατε κάποια εντολή για να βγάλετε άγονες τις προσπάθειες; Ο κος Λοβέρδος ως υπουργός Υγείας τοποθετεί μάνατζερ στο νοσοκομείο και ορίζει ταυτόχρονα τον κο Λιαρόπουλο ως σύμβουλο. Δεύτερον ο κος Λιαρόπουλος πρότεινε ένα σύνολο μέτρων για να σωθεί το νοσοκομείο. Τι εφαρμόστηκε από όσα πρότεινε και αν δεν εφαρμόστηκε το ότι πρότεινε ποιος ευθύνεται γι αυτό;»

Κατά τον κο Μαρτίνη δεν έγιναν αυτά που έπρεπε με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, που με διάφορους τρόπους έλεγχε το νοσοκομείο.

«Το 2006 μέσω του νέου μαιευτικού τμήματος (του ΓΑΙΑ), το νοσοκομείο διευρύνει τις δραστηριότητές του εν μέσω πολλών αντιδράσεων. Η συνεργασία τελικά διακόπηκε.
Κρίνετε ότι η συνεργασία αυτή απειλούσατε άλλες ανταγωνιστικές κλινικές; Κρίνετε επίσης ότι με τη μη συνεργασία με το ΓΑΙΑ έκλεισε μια πόρτα με σκοπό τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων του ΝΤΙΝΑΝ; Θεωρείται τέλος ως έναν εκ των υπευθύνων ή ως κύριο υπεύθυνο της δυσάρεστης εξέλιξης της μη συνεργασίας με το ΓΑΙΑ τον κο Λοβέρδο, μέσω της περιπέτειας που ζήσατε από τη δικαστική διένεξη με τον κο Βγενόπουλο, όπου τελικά δικαιωθήκατε;»

Ο κος Μαρτίνης μιλάει για λαίλαπα αναφερόμενος στην πολιτική ηγεσία και τις αποφάσεις της.

«Από το 2012 ψάχνετε για στρατηγικό επενδυτή, αρχικά μέσω του Project Panacea και ακολούθως, εφόσον δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια, μέσω ενός διεθνούς διαγωνισμού. Καταλήξατε σε μια προσφορά, που έδινε ενοίκιο 140 εκ ευρώ για 40 χρόνια. Το ποσό αυτό σε όρους παρούσας αξίας ήταν γύρω στα 98 εκ. ευρω. Ποια πρόταση ήταν συμφερότερη αυτή που μετά από 40 χρόνια έδινε την ιδιοκτησία στο Ντυνάν ή η άλλη των 115 εκ. ευρώ, του πλειστηριασμού, που οδηγούσε στην απώλεια της ιδιοκτησίας; Απαιτούνταν για να κλείσει η συμφωνία α) κάποιες νομικές ρυθμίσεις (ψήφιση νομοσχεδίου) σύμφωνα με τα πρακτικά του ΔΣ της 17 Ιουλίου 2013 και το υπηρεσιακό σημείωμα 12/11/2013 και β) το κείμενο τη σύμβασης έπρεπε να το δεχθεί η τράπεζα Πειραιώς.

Τι έγινε από όλα αυτά και γιατί κηρύχθηκε τελικά άγονος ο διαγωνισμός; Σημειώνεται βέβαια ότι η τράπεζα Πειραιώς έλαβε στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης της 17 δις ευρώ από τα 45,3 δις που δόθηκαν  σε όλες τις τράπεζες. Όταν μια τράπεζα οφείλει στο δημόσιο 17 δις τότε επιβάλλει η τράπεζα κάποιους όρους στο κράτος ή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο; Άρα αν δεν υποχώρησε η τράπεζα στα όσα της ζητήθηκαν για να ολοκληρωθεί η σύμβαση, αυτό οφείλεται στην απουσία πιέσεων εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας ή σε κάτι άλλο;

Ως προς τον πλειστηριασμό που επακολούθησε, η Τράπεζα Πειραιώς εκ των προτέρων κατείχε μια πλεονεκτική θέση σε σχέση με τους εν δυνάμει ανταγωνιστές της για τους ακόλουθους λόγους: Η τροπολογία Βορίδη, που ανακοινώθηκε ημέρα Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου και 4 ημέρες πριν τον πλειστηριασμό, δεν έδινε τη δυνατότητα στους ανταγωνιστές της να ετοιμαστούν. Η τράπεζα αυτή όρισε τα μέλη που ήθελε στο ΔΣ του νοσοκομείου εκείνη την περίοδο  και τέλος ήταν ένα από τα τρία μέρη του Μνημονίου που είχε υπογραφεί λίγο καιρό πριν».

Οι απαντήσεις τους κου Μαρτίνη γενικά, σε ερωτήσεις σε όμοιου χαρακτήρα ερωτήσεων που του τέθηκαν από άλλα μέρη της Επιτροπής ήταν η εξής: Θεωρεί ότι υπήρχε ως το 2013 ένα σύστημα διαπλοκής που οδήγησε το νοσοκομείο εκεί που έφθασε.