Ποικίλες αντιδράσεις προκάλεσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου με την κριτική της προς τηλεοπτικό σταθμό και το ρόλο του στη διαμόρφωση συνειδήσεων τα έτη της κρίσης. Ξανά βρέθηκαν εύκαιροι και ευέλικτοι επικριτές όλων των χρωμάτων… Εθνικιστές που το παίζουν αριστεροί την κατηγόρησαν για δικτατορία (σε σύγκριση μάλιστα με το Μουσολίνι), λακέδες δημοσιογράφοι της χούντας που ανέκριναν οn camera στο ΚΕΒΟΠ φοιτητές, δημοσιογράφοι που επί έτη μηρυκάζουν τις διαρροές των δανειστών και φυσικά βουλευτές και απολογητές του νεοφιλελευθερισμού με -πάντα έτοιμους- τιμητές της αριστεράς.

Ads

Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα που τόσα χρόνια εθελοτυφλούσαν για τα πάθη της κοινωνίας και προπαγάνδιζαν την πληβειοποίηση εκατομμυρίων Ελλήνων, που έκρυβαν τις μαύρες στατιστικές, και φυσικά έχασαν κάθε αξιοπιστία στα μάτια του κοινού τους (με ιστορικό -μειοψηφικό- χαμηλό πια στις έρευνες γνώμης), κατηγόρησαν για «λογοκρισία» την Πρόεδρο της Βουλής. Η προβοκατόρικη κι άσχετη με το θέμα ερώτηση του δημοσιογράφου περνά απαρατήρητη. Η κριτική με οργουελικό τρόπο μετατράπηκε σε λογοκρισία.

Ενοχλήθηκαν από τις «ερπύστριες». Παλαιότερα φοβήθηκαν ότι ο Διαμαντόπουλος θα τους γδάρει, χωρίς να γνωρίζουν τα «γουναράδικα». Φαίνεται ότι παρά τα σεμινάρια που τους έκαναν χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν τους δίδαξαν Ουμπέρτο Έκο (σήμερα μόνο ηλίθιοι κάνουν πραξικοπήματα με τανκς γιατί έχουν τα ΜΜΕ).

Στη μεταδημοκρατία η αμφισβήτηση του ρόλου των μίντια και η κριτική προς αυτά, αποτελεί δικτατορικό πραξικόπημα. Όποιος αντιστέκεται ή κρίνει τον πυλώνα της τηλεοπτικής δημοκρατίας, κινδυνεύει να ταυτιστεί με το φασισμό. Σε αυτή την τηλεοπτική αυταπάτη δημοκρατία μόνη απάντηση μπορεί να είναι ο κριτικός λόγος μέσα από θεσμικές παρεμβάσεις, μέσα από κινηματικές διεργασίες που θα ξεπερνούν την τηλεοπτική οθόνη.

Ads

Οι ίδιοι οι βουλευτές πρέπει κάποτε να αναθεωρήσουν το ρόλο τους στα τηλεοπτικά πάνελ. Όσοι θέλουμε μία δημοκρατία των κινημάτων, δεν έχουμε κανένα λόγο να χαϊδεύουμε τα κανάλια. Αντίθετα, έχουμε κάθε λόγο να κρίνουμε τα επιχειρηματικά συγκροτήματα διαμόρφωσης συνειδήσεων.

Βεβαίως, πολύ σπάνια τίθεται το ερώτημα πότε τελικά θα μιλήσουν τα ιδιωτικά μίντια αναλυτικά για το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας. Αντίθετα, ακόμα μία φορά είδαμε μία επίθεση κατά της Κωνσταντοπούλου (το ξαναζήσαμε με άλλα περιστατικά).

Αλλά στην χώρα που διαμορφώνουν συνειδήσεις -επιστημόνων- δημοσιογράφοι με απολυτήριο… δημοτικού, όλοι έχουν γνώμη στο γυαλί για την Κωνσταντοπούλου. Από συνεργάτες της χούντας μέχρι επιμορφωμένους δημοσιογράφους.

Βεβαίως η Κωνσταντοπούλου προκαλεί. Προκαλεί επειδή θέλει να μιλάει και να στέκεται με αριστερό πρόσημο ως προεδρεύουσα της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Μαθημένοι επί δεκαετίες σε ήσυχους ΠτΒ από δύο κόμματα που τελικά συγχωνεύτηκαν στην πλέον ακροδεξιά κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης, ο αριστερός λόγος, οι παρεμβάσεις των Επιτροπών και η προστασία των εργαζομένων από τη σημερινή Πρόεδρο, ενοχλεί…