Θα είδατε τα στοιχεία για το πλεόνασμα Ιανουαρίου-Απριλίου: 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ, καθόλου άσχημα δηλαδή. Θα είδατε και το τιτίβισμα του πρωθυπουργού, με αφορμή το ταξίδι στην Κίνα: Μετά από πολλά χρόνια κρίσης και απουσίας, ξαναμπαίνουμε γερά στο παιγνίδι. Επίσης καθόλου άσχημα, δηλαδή, μιας και όπως φαίνεται ανοίγουν δρόμοι για επενδύσεις, και συνακόλουθες θέσεις εργασίας. Που θα πολλαπλασιαστούν με τη ρύθμιση του χρέους, την ποσοτική χαλάρωση, τις δοκιμαστικές εξόδους στις αγορές, και λοιπά. Εκεί πάνω, εν ολίγοις, διαμορφώνεται η βεβαιότητα, ότι οδεύουμε όντως για το τέλος του τούνελ.

Εδώ κάτω, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Θέλετε την αλήθεια, ή να παίζουμε τις κουμπάρες; Τούνελ σκοτεινό για πολύ κόσμο, που έχει, ή προσπαθεί να έχει, ένα εισόδημα. Δεν ξέρω αν έχει ζήσει η κοινωνία τέτοιο σαφάρι, όπως αυτό που ζει τώρα. Πιτσιλής και ΕΦΚΑ, έχουν όπως φαίνεται βάλει κάτω τα κιτάπια τους, και όποιον πάρει ο χάρος. Προγραφές χωρίς προδιαγραφές και με αλφαβητική σειρά. Τόσα, συν τόσα, συν προσαυξήσεις, συν πρόστιμα, βεβαιωμένα, και αν δεν έχεις, ας προσέχεις. Κατασχέσεις λογαριασμών, απειλές για κατασχέσεις σπιτιών, σκοτισμένοι, ή και απελπισμένοι άνθρωποι, ουκ ολίγοι γύρω μας.

Για να πω την αλήθεια από τον περίγυρό μου κρίνω, όχι από στατιστικές. Αλλά δεν νομίζω να πέφτω έξω, και πιστεύω ότι παρόμοιες εμπειρίες έχετε όλοι: Υπάρχουν δυο κατηγορίες, αυτή τη στιγμή στον λεγόμενο οικονομικά ενεργό πληθυσμό της χώρας. Εκείνοι που τους κυνηγούν απλήρωτα ταμεία, εφορίες, Ένφιες και Έφκιες. Και εκείνοι που τους κυνηγά ο φόβος ότι θα τους κυνηγήσουν απλήρωτα ταμεία, εφορίες, Ένφιες, και Έφκιες. Και οι καμπάνες πέφτουν χωρίς  συζήτηση, χωρίς καμιά ιδιαίτερη έρευνα, χωρίς διακρίσεις στο εισόδημα και στην οικονομική κατάσταση, χωρίς καν ενημέρωση. Παρ’ τα στο Taxis-net και τρέχα.

Εντάξει, να κυνηγήσουν τη φοροδιαφυγή, να αποκαταστήσουν κάποια τάξη στο ρεμπελιό, αλλά όταν κυνηγούν συνταξιούχους, μικρομεσαίους, κοσμάκη ήδη ισοπεδωμένο, ποια προκοπή περιμένουμε για την οικονομία και την ανάκαμψη; Αν μιλούσαν τουλάχιστον, στον κόσμο αυτό, χωρίς τόσο… σαξεστορισμό, ίσως να κερδίζαμε κάποια κατανόηση. Αλλά να τον πολιορκούν Ένφιες και Έφκιες, και να τον καλούμε και σε δοξολογίες από πάνω, μήπως λειτουργεί αντίθετα από ότι υποθέτουν; Και μήπως ήρθε και επ’ αυτού η ώρα του πρωθυπουργού;  

* Διαβάστε εδώ όλα τα άρθρα του Θανάση Καρτερού στην Αυγή