Ο πρώτος χρόνος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη αποδείχτηκε εντελώς προβλέψιμος στα βασικά χαρακτηριστικά του. Αφού η προηγούμενη κυβέρνηση έκλεισε τον κύκλο της χρεοκοπίας και των μνημονίων, η χώρα επιστρέφει εκεί που ξεκίνησε η καταστροφή καθώς αναβιώνει και συνεχίζει να ομογενοποιείται ο παλαιοκομματισμός. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε μια κυβέρνηση ΝΔ αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκυβερνά με τον “εκσυγχρονισμό” και τη “διαπλοκή”, γεγονός που εξωθεί “στα κάγκελα” την καραμανλική, όσο και τη λαϊκή Δεξιά, παρόλο που σιωπούν.

Η κυβέρνηση λειτουργεί κάτω από ένα προσωποπαγές, αμερικανικό, υπερσυγκεντρωτικό μοντέλο με ένα πολυάριθμο επιτελείο γύρω από το Μαξίμου και ένα διακοσμητικό υπουργικό συμβούλιο, στο οποίο υπαγορεύει τις αποφάσεις και παραδίδει έτοιμα τα νομοσχέδια, γραμμένα από Καθηγητές και διάφορα think tanks γύρω από το Μητσοτάκη, συχνά με αρκετή “κοπτοραπτική” και πρακτικές κακής νομοθέτησης. Το μοντέλο ενός “ηγεμόνα ηγέτη”  με τεχνοκράτες σε θέσεις κλειδιά θα ενισχύεται όσο οι κοινοβουλευτικοί θα περιορίζονται σε ρόλο κομπάρσου ενώ τέτοιοι τεχνοκράτες, οπαδοί των μνημονίων, και οχι πολιτικοί είναι που θα διαχειριστούν το πακέτο στήριξης της ΕΕ για την πανδημία.

Η κυβέρνηση τον πρώτο χρόνο της κατάφερε να οδηγήσει την οικονομία σε ύφεση, πριν την πανδημία, με τις νεοφιλελεύθερες εμμονές της, όπως ακριβώς αναμενόταν. Το έργο της χαρακτηρίζεται από περιοριστικές πολιτικές που αναπαράγουν την ύφεση και απορυθμίζουν την αγορά εργασίας, φαυλοκρατία, πάρτυ αναθέσεων για ημέτερους, θρησκοληψία και σκοταδισμό, αστυνομοκρατία και καταστολή, υπονόμευση του κράτους δικαίου και των δικαιωμάτων. Και, μύθους για “αριστεία” ενώ αποθεώνει τα πελατειακά δίκτυα και τη μικροπολιτική, αποδομεί το κοινωνικό κράτος.

Σαν κακόγουστα αστεία επαναλαμβάνονται τα κλισέ περί “πάταξης της γραφειοκρατίας” και ψηφιακού κράτους, από τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους που δεν κατάφεραν επί 40 χρόνια να καταργήσουν το πιστοποιητικό γέννησης ή τα “επικυρωμένα αντίγραφα”, κάτι που έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ. Για την ώρα το ψηφιακό κράτος αρκείται σε συνεχές outsourcing χωρίς αντίκρυσμα αλλά η σκληρή πραγματικότητα αποτυπώνεται στο “χαρτάκι” με τη σφραγίδα και τον αριθμό πρωτοκόλλου που δίνει ακόμη στον πολίτη το Υπουργείο Εσωτερικών…. Aυτή είναι η συμβολική εικόνα ενός χρόνου ΝΔ, μια κακόγουστη οπισθοδρόμηση. 

Παρά τους “μεταρρυθμιστικούς” μύθους, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εργάζεται συστηματικά για την παλινόρθωση του Κράτους της Δεξιάς, διαλύοντας θεσμικά κάθε μορφή ανεξάρτητης ή ελεγκτικής αρχής και υπονομεύοντας τη λειτουργία τους με την άμεση υπαγωγή στον Πρωθυπουργό. Εντύπωση όμως προκαλεί το γεγονός ότι ο σκληρός πυρήνας του Μαξίμου και των Υπουργείων που πρωταγωνιστεί στην κατεδάφιση των θεσμών διαφάνειας και σύγχρονου κράτους είναι στελέχη του σημιτικού “εκσυγχρονισμού”, δηλαδή μιας περιόδου κατά την οποία έγιναν στοιχειώδεις έστω “αστικές μεταρρυθμίσεις”. Αντίθετα, η επικοινωνία και το αφήγημα της “ισχυρής Ελλάδας” αναβιώνει ακριβώς την επίπλαστη ευμάρεια εκείνης της εποχής, με όρους  lifestyle, επικοινωνιακής υπερβολής, μεγαλείων και… ψεύτικων στατιστικών, που χρεοκόπησαν τη χώρα.

Η κυβέρνηση ΝΔ αποδεικνύεται πολύ προβλέψιμη  και επιβεβαιώνει μια βασική παθογένεια του πολιτικού συστήματος, ότι η αστική παράταξη της χώρας δεν απαρτίζεται από φιλελεύθερους αστούς αλλά από υπερ-συντηρητικούς κρατικοδίαιτους. Η δήθεν φιλοεπενδυτική πολιτική έχει ως έμβλημά της ένα καζίνο μιας εικονικής επένδυσης στο Ελληνικό που για την ώρα αρκείται σε γκρεμίσματα. Ακόμη και αν έχει ήδη προλάβει να καταλύσει το προστατευτικό πλαίσιο για την πολιτιστική κληρονομιά και τους φυσικούς πόρους, για να “διευκολύνει” τις επενδύσεις. Ούτε κουβέντα φυσικά για παραγωγικές επενδύσεις αφού ως επιχειρηματικότητα η κυβέρνηση και η ελίτ που τη στηρίζει εννοούν την εκμετάλλευση δημόσιων πόρων, τα ολιγοπώλια και τη συρρίκνωση του κράτους ώστε να παραδίδεται σε ιδιώτες. Καπιταλιστές μεν αλλά χωρίς …κεφάλαια.

Η κυβέρνηση που αναδείχτηκε με τη δημαγωγία των πλατειών και την πατριδοκαπηλεία προετοιμάζεται για ένα ακόμη πυροτέχνημα, προεκλογικού χαρακτήρα στα εθνικά θέματα: Πολλές πλευρές πιθανολογούν μια  τεχνητή πρόκληση στα ελληνοτουρκικά ώστε η ΝΔ να “ξαναπουλήσει” κάποιο εθνικολαϊκιστικό αφήγημα στις πρόωρες εκλογές που σχεδιάζει, πριν συρθεί μετεκλογικά σε μια συμφωνία για την ΑΟΖ που -για το δικό της κοινό- θα φαντάζει ατιμωτική. Άλλωστε, το έδαφος ήδη προετοιμάζεται. 

Η ΝΔ του Μητσοτάκη, παρά τις περί του αντιθέτου δεισιδαιμονίες, διαθέτει αρκετή τύχη όπως αποδείχτηκε από τη “μάχη των συνόρων” και, κυρίως την πανδημία, που εργαλειοποίησε πολιτικά και επικοινωνιακά, κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο και κρύβοντας την οικονομική αποτυχία της. Μέχρι να αποδειχτεί ότι δεν μπορεί να σχεδιάσει επαρκώς το παραμικρό, όπως φαίνεται από το καταστροφικό “επιτελικό” μπάχαλο κατά την επανεκκίνηση της οικονομίας και του τουρισμού. Πόσο μάλλον να στηρίξει την κοινωνία και την πραγματική οικονομία σε μια κρίση άνευ προηγουμένου, για την οποία έχει ήδη αρνηθεί να πάρει ουσιαστικά μέτρα. Όσο για τις προεκλογικές μεγαλοστομίες και τη μεσαία τάξη, σύντομα τα συνθήματα θα καταδιώκουν την πραγματικότητα. 

Μελανό σημείο ότι για την πολιτική της επιβίωση, εκτός από τη δημαγωγία, αυτή η ΝΔ επανέφερε την πολιτική αντιπαράθεση στο βούρκο, παρότι έχει απέναντί της μια πολύ συνετή αντιπολίτευση στα μείζονα θέματα. Στρατηγικός στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη και των επικοινωνιολόγων του είναι να παρασύρουν την αντιπολίτευση και τον Αλέξη Τσίπρα σε μονομαχία στις λάσπες με στελέχη της που ειδικεύονται στον τοξικό ανταρτοπόλεμο και τους συμψηφισμούς. Την ώρα που ο Πρωθυπουργός θα φιλοτεχνεί το προφίλ του “μεγάλου  φιλελεύθερου ηγέτη” με ατέλειωτες φιέστες χωρίς ουσία αλλά χωρίς να “τσαλακώνεται”  από τις διαδοχικές αποτυχίες και τα σκάνδαλα της κυβέρνησής του.

Λίγο πριν γίνει αισθητή η φτωχοποίηση της κοινωνίας και οι ευθύνες της, η ΝΔ θα επιχειρήσει να διασωθεί με πρόωρες εκλογές, καθώς ρεαλιστικά συνεχίζει να έχει το πάνω χέρι. Επικοινωνιακά υπερτερεί τόσο σε σχεδιασμό όσο και στα μέσα που διαθέτει για να περνάει το μήνυμά της, τα οποία χρηματοδοτεί απροκάλυπτα. Όμως όσο και αν τα ΜΜΕ υπερβάλλουν, όταν αδειάσει η τσέπη του πολίτη, τα πράγματα δεν θα λειτουργούν το ίδιο εύκολα, όπως τώρα.

Για την ώρα η “κανονικότητα” της ΝΔ είναι ανυπόφορη όσο και αδίστακτη.