Ο υπερκαταναλωτισμός θεωρείται μία εξάρτηση που έχει προκύψει κυρίως  τον προηγούμενο αιώνα μέσα από την ανάδυση της διαφήμισης προιόντων και υπηρεσιών, άχρηστων  για την πλήρωση των ουσιαστικών αναγκών του ανθρώπου.

Στο κέντρο  αυτής της καθοδηγούμενης από τις ολιγαρχίες τάσης, βρίσκεται  η εκμετάλλευση των πηγών ευχαρίστησής μας,της ηδονής μας. Στο εκπληκτικό ντοκυμαντέρ “ο αιώνας του εαυτού”,καταδείχτηκε περίτρανα, η χρησιμοποίηση ψυχολογικών μεθόδων για την δημιουργία εξαρτητικών καταναλωτικών συμπεριφορών στις Η.Π.Α των αρχών  του  20ου αι.  με απώτερο στόχο την στήριξη των αναδυόμενων τότε αγορών αλλά και και την μετατροπή των ανθρώπων σε άβουλα υποκείμενα  κατανάλωσης.

Ο υπερκαταναλωτισμός δεν είναι επουδενί μια αθώα εξάρτηση. ¨Οπως και κάθε άλλος εθισμός, διαστρέφει την  απλή απόλαυση  σε μία ψευδαισθησιακή παντοδυναμία και  το άτομο τελικά γίνεται αιχμάλωτο των συνήθειών του.

Πέρα από την στήριξη βέβαια των απάνθρωπων νεοφιλελεύθερων αγορών,αυτή η εξάρτηση αποδεικνύεται ικανότατο όπλο στα χέρια των αγορών για τον πλήρη αποπροσανατολισμό και έλεγχο των συνειδήσεων.Αυτό που βάλλεται ιδιαίτερα είναι η ικανότητα αμφισβήτησης του συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε  καθώς και η λαχτάρα  αναζήτησης της ουσιαστικής μας πραγμάτωσης μέσα σ’ αυτό τον κόσμο. Οι αγορές προσπαθούν να  συνδέσουν  την υπαρξιακή  μας πληρότητα και ελευθερία με την ευχαρίστηση καταβρόχθισης μιας νέας  σοκολάτας ή ενός νέου ipad..H  έλλειψη επίγνωσης  είναι ο στόχος, και η μεταμόρφωση των ατόμων σε άψυχα  υλιστικά γρανάζια.

Εχουμε φυσικά ανάγκη  να καταναλώνουμε, αλλά λίγοι μας δίδαξαν τί είναι αυτό που καταναλώνοντάς το ,γινόμαστε πιο συνειδητοί,πιο σκεφτόμενοι και πιο υγιείς. Πρέπει να ψαξουμε επιλεκτικά για να βρούμε τους “δασκάλους” μας.

Οι Έλληνες σαν λαός υποκύψαμε εύκολα στις Σειρήνες των αγορών.Θυσιάσαμε ευχαρίστως την βαλκανική αθωότητά μας με αντάλλαγμα λίγη χρυσόσκονη  δυτικής εισαγόμενης ύλης και την σνιφάραμε μανιωδώς από την δεκαετία του 80′ κι έπειτα.Για ένα μικρό κράτος όπως η Ελλάδα,  η αγοραστική δυνατότητα έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη… Και τώρα  ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,τα μνημόνια ,η κρίση., η αποστέρηση. Και τώρα τί, αναρωτιούνται όλοι….

Τώρα λοιπόν είναι η εξαιρετική ευκαιρία να αποκτήσουμε επιτέλους καταναλωτική συνείδηση. Αυτό σημαίνει, διανύοντας τα στερητικά σύνδρομα  μας, να απεξαρτηθούμε καταρχάς από πλαστές και περιττές  ανάγκες εισαγόμενες ή μή.   Σημαίνει να αναζητήσουμε πληροφορίες για το ποιές τροφές μας εξελίσσουν. Σημαίνει να επιστρέψουμε σε δραστηριότητες που εξασκούν το σώμα και την ψυχή μας και που δεν τις κοιμίζουν.

Σημαίνει να αναγνωρίζουμε την δύναμη ενός προιόντος πάνω μας και να μπορούμε εμείς να  καταφέρουμε να την ελέγχουμε.  Σημαίνει να μεταδώσουμε αξίες στην νέα γενιά όπως η συλλογικότητα,η αγάπη για τη φύση και η οικολογία αντί της αποθέωσης της ύλης μέσω του χρήματος. Δεν έχει κανένα νόημα προς το παρόν η συζήτηση για δραχμή ή ευρώ εάν δεν ξέρουμε  πώς να χρησιμοποιούμε στη ζωή μας το χρήμα σαν  ανταλλακτικό μέσο κατανάλωσης.

Ας μετατρέψουμε την  τωρινή  στέρηση σε απεξάρτηση. Για να προχωρήσουμε βήμα βήμα  στη συνάντηση με τον αληθινό  θνητό  εαυτό μας και την πραγματική ελευθερία μας.