Η διακυβέρνηση της χώρας από την 8η Ιουλίου 2019 έχει περιέλθει στους «φυσικούς» της ιδιοκτήτες. Ήδη συμπληρώνεται ένα έτος απ την ψήφιση του Νόμου 4622/2019 με τίτλο «Επιτελικό Κράτος: οργάνωση, λειτουργία και διαφάνεια της Κυβέρνησης, των κυβερνητικών οργάνων και της κεντρικής δημόσιας διοίκησης.»
 
Παρακολουθώντας τα έργα τις ημέρες της κυβέρνησης της Ν.Δ. αναζητούμε να βρούμε το επιτελικό κράτος. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα ποιο είναι το τοπίο στην στελέχωση του δημοσίου; Είναι  ξεκάθαρο πλέον και οι προθέσεις τους αποκαλύπτονται.

Ads

Ποιοι τοποθετούνται σε θέσεις κλειδιά; Μα φυσικά οι άνθρωποι της απόλυτης εμπιστοσύνης και επιρροής της οικογενείας τοποθετούνται σε καίριες θέσεις  στον κρατικό μηχανισμό.
 
Η κατάληψη του κράτους γίνεται μέσα από τον ασφυκτικό έλεγχο των καλοσιτισμένων μέσων μαζικής ενημέρωσης, που εξαφανίζουν  κάθε αντίθετη ή διαφορετική φωνή. Οι κυβερνώντες έχουν την βεβαιότητα  για ό,τι κάνουν και  ό,τι κι αν πουν κανένας δεν πρόκειται να τους ενοχλήσει, αλλά και τίποτα δεν θα ακουστεί. 
 
Με την ευκαιρία της πανδημίας του Cοvid-19 βλέπουμε να  μοιράζουν τις δουλειές σε φίλους και κολλητούς (σκοιλ ελικίκου, λίστα Πέτσα), στην κορύφωση ελληνοτουρκικής έντασης στο αιγαίο διατίθενται τρία  ελικόπτερα στην υπηρεσία του Πρωθυπουργού για να δεί θέατρο και κάνει διακοπές με κρατικό χρήμα. Συμπεριφέρονται σαν αφεντικά και ως «φυσικοί» ιδιοκτήτες αυτής της χώρας.
 
Σύμφωνα με τα στοιχεία που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας ο αριθμός τον Απρίλιο του 2020 των μετακλητών υπαλλήλων είναι 2774, η κυβέρνηση πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό της σπάζοντας ρεκόρ 10ετίας. Στις επίσημες εκθέσεις του Γενικού Λογιστηρίου, η προϋπολογισθείσα δαπάνη για τη μισθοδοσία ενός απλού μετακλητού συνεργάτη ανέρχεται ετησίως σε 22.000 ευρώ. Η  συνολική δαπάνη των μετακλητών του κράτους κοστίζει κάτι παραπάνω από 61 εκατ. ευρώ (2.774 επί 22.000), ενώ σε επίπεδο 4ετίας η δαπάνη εκτοξεύεται στα 244.112.000 ευρώ. Η κυβέρνηση έχει εφαρμόσει μια δική της πρακτική για τα κριτήρια , τις προϋποθέσεις πρόσληψης και τις  αποδοχές  των μετακλητών, καθώς παρακάμπτει το ΑΣΕΠ και ταυτόχρονα καταστρατηγεί το Σύνταγμα της χώρας.
 
Όμως, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι άλλο. Μετακλητοί υπάλληλοι στα γραφεία των μελών της κυβέρνησης πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να καταλήξει για το ποιος πρέπει να είναι ο αριθμός, τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις πρόσληψης, οι αποδοχές κ.λπ. Παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατ’ εξακολούθηση  εισάγει πάλι κάτι διαφορετικό και «καινοτόμο»: τον διορισμό μετακλητών υπαλλήλων με απόφαση του εκάστοτε Υπουργού σε οργανικές θέσεις μόνιμων δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και σε θέσεις ευθύνης εντός της δημοσιοϋπαλληλικής ιεραρχίας. 
 
Μερικά μόνο παραδείγματα που αναφέρονται στο τύπο:

● Διορίζεται ιδιώτης μηχανικός ως διευθυντής στην Τεχνική Υπηρεσία του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου.
● Συστήνονται 3 θέσεις μετακλητών υπαλλήλων στη Διεύθυνση Νομικής
Υποστήριξης Ασύλου και Υποδοχής, του ίδιου υπουργείου.
● Συστήνονται 28 θέσεις μετακλητών υπαλλήλων για τις διευθύνσεις και υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας.
● Συστήνεται θέση μετακλητού προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης Κυβερνοασφάλειας, του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
 
Οι υπουργοί της Ν.Δ. διορίζουν τους δικούς τους ανθρώπους σε θέσεις που έπρεπε να καλύπτονται από μόνιμους δημοσίους  υπαλλήλους με  κριτήρια ΑΣΕΠ και η κάλυψη θέσεων προϊσταμένων της δημόσιας διοίκησης να γίνεται με αποφάσεις υπηρεσιακών συμβουλίων! Σίγουρα πάντως δεν διορίζουν μετακλητούς με αξιοκρατικά κριτήρια αλλά τα δικά τους, γνωστά σε όλους μας γαλάζια παιδιά. Αν λάβουμε υπόψη και τις καινοτομίες της Ν.Δ το κόστος των μετακλητών σίγουρα  είναι πολύ  μεγαλύτερο, γιατί  αρκετοί από τους μετακλητούς καταλαμβάνουν θέσεις προϊσταμένων με επιδόματα και συνολικά αυξημένες αποδοχές.
 
Πρόκειται για ωμή και βίαιη παραβίαση των αρχών του Συντάγματος. Πρόκειται για πλήρη παράκαμψη του ΑΣΕΠ στη διαδικασία στελέχωσης των δημόσιων υπηρεσιών και οργανισμών. Καταπατείται  κάθε έννοια αντικειμενικότητας και αξιοκρατίας στον τρόπο πλήρωσης και ανάδειξης στελεχών της διοίκησης και των οργανισμών του Δημοσίου, καθώς καλύπτουν τις θέσεις με δικούς τους «από το παράθυρο».