Αφού έγινε πρώτα σκοτωμός με την περίφημη δημοσίευσή του, ο κ. Τσιόδρας θεώρησε σωστό να δηλώσει: «Προξενεί μεγάλη θλίψη σε έναν επιστήμονα, αλλά και σε ένα απλό πολίτη, η χρήση παλαιότερης επιστημονικής ανάλυσης, ως μέσου πολιτικής αντιπαράθεσης. Η συγκεκριμένη δημοσίευση επιβεβαιώνει παρόμοιες παρατηρήσεις σε προηγούμενες επιδημίες, αλλά και στην παρούσα πανδημία σε παγκόσμιο επίπεδο». Μάλιστα.

Ας πάρουμε την πρώτη πιθανότητα: ότι ο κ. Τσιόδρας αγανάκτησε -σαν σοβαρός επιστήμονας που είναι- επειδή η αντιπολίτευση χρησιμοποίησε τη μελέτη του για να διαψεύσει τον πρωθυπουργό, που ισχυρίστηκε από του βήματος της Βουλής ότι δεν ξέρει, δεν είδε, δεν άκουσε. Αλλά μια στιγμή: δεν το περίμενε αυτό ο κ. Τσιόδρας; Τι έπρεπε να γίνει κατά τη γνώμη του; Εκτός από την κυβέρνηση να σιωπήσει και η αντιπολίτευση; Σε κάθε περίπτωση: γιατί έδωσε στη δημοσιότητα ο ίδιος και ο συνεργάτης του τα στοιχεία; Μήπως δεν τα προέβαλαν οι ίδιοι και τα ανέδειξαν μόνα τους τα ΜΜΕ; Αλλά ποια ΜΜΕ, αφού όλα τα φιλοκυβερνητικά μέσα έκαναν μέχρι τώρα το κοροΐδο; Κάπου μπάζει αυτό το σενάριο.

Πιθανότητα δεύτερη: ο κ. Τσιόδρας δυσαρεστήθηκε από τον προφανή παραγκωνισμό του τους τελευταίους μήνες και αποφάσισε να χωρίσει τα τσανάκια του από την κυβέρνηση δίνοντας δημοσιότητα στην έρευνά του. Μετά την καταιγίδα, τον πήρε ο Μητσοτάκης και τα μάζεψε, γιατί φοβήθηκε με την έκταση που παίρνει η υπόθεση. Μπα. Δεν τον κόβω ούτε για τόσο εκδικητικό άνθρωπο τον κ. Τσιόδρα, αλλά ούτε και για τόσο φοβιτσιάρη. Αν ήθελε να ξεκόψει, μπορούσε άλλωστε να έχει παραιτηθεί ησύχως από τις διάφορες επιτροπές και να είχε συγκεντρωθεί στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα.  Άρα, ούτε αυτό στέκει.

Μας μένει λοιπόν η τρίτη, η πιο τετριμμένη -αλλά και πιο πιθανή- ερμηνεία: ότι όλα όσα λέει ο κ. Τσιόδρας -εκτός από ένα- έγιναν όπως ακριβώς τα λέει. Σε χρόνο που οι εκτός ΜΕΘ ασθενείς δεν ήταν τόσο πολλοί, αυτός και η ομάδα του είδαν ορισμένα στοιχεία και κατέληξαν αβίαστα σε ορισμένα συμπεράσματα. Αμφιβάλλω πάρα πολύ αν ο κύριος στόχος της μελέτης τους ήταν η σύγκριση των εκτός και εντός ΜΕΘ ασθενών: πρώτον, δεν φαίνεται αυτό από τη δημοσίευση· και δεύτερον, εάν οι συγγραφείς της μελέτης επικεντρώνονταν σε ένα τέτοιο ερώτημα, του οποίου η απάντηση είναι μάλλον προφανής, το επιστημονικό περιοδικό θα τους την έστελνε πίσω (ως μη ενδιαφέρουσα).

Μου φαίνεται λοιπόν ότι ο κ. Τσιόδρας και ο κ. Λύτρας δημοσίευσαν αυτό που λένε ότι δημοσίευσαν: μια γενικότερη σύγκριση (επαρχία-κέντρο, κεκορεσμένες ΜΕΘ ή όχι, κλπ, κλπ.). Όμως μετά κατάλαβαν ότι μόλις το άρθρο τους δημοσιευθεί η κυβέρνηση θα βρεθεί εκτεθειμένη, διότι η (όποια) σύγκριση γίνεται εκεί βρίσκεται στον αντίποδα όσων έχει κατά καιρούς ισχυρισθεί ο Μητσοτάκης (και για τις ΜΕΘ και για τα επαρχιακά νοσοκομεία, και για τόσα άλλα). Αυτό είναι εκείνο που δεν λέγεται δημοσίως. Πιστεύω ότι ο κ. Τσιόδρας και ο κ. Λύτρας έδωσαν συνειδητά μεγάλη δημοσιότητα στα αποτελέσματά τους, επιχειρώντας -μάλλον άτσαλα- να «εξηγήσουν» τη μελέτη πριν «παρεξηγηθεί». Αφού δεν το πέτυχαν, θεώρησαν καλό να κάνει ό ένας τους μια δήλωση καυτηριάζοντας την εργαλειοποίηση επιστημονικών αποτελεσμάτων για πολιτικούς λόγους. Δεν αποκλείω τηλεφώνημα Μητσοτάκη, αλλά αυτό ήταν μάλλον δευτερεύον.

Γιατί συζητάμε το «δράμα Τσιόδρα»; Υπάρχει κάτι μεμπτό εδώ; Δεν δικαιούται να προασπίζει τη δουλειά του ένας επιστήμονας απέναντι σε εκείνους που την εργαλειοποιούν; Το ζήτημα είναι, πρώτα απ’ όλα, ότι κανείς δεν την εργαλειοποίησε. Από τα επιμέρους στοιχεία της προκύπτει αυτό που μας έλεγε ήδη η απλή λογική, ότι δηλαδή οι ΜΕΘ παρέχουν μεγαλύτερη ασφάλεια στους ασθενείς με σοβαρή νόσο. Όχι μόνο στη συγκεκριμένη ίωση, αλλά και γενικότερα. Αλλιώς, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, οι μονάδες αυτές δεν θα είχαν εφευρεθεί!

Η διαχείριση αυτής της υπόθεσης από τον κ. Τσιόδρα προδίδει μια στάση -πως να την πω- πολιτικάντικη και όχι ακαδημαϊκή. Εκεί είναι το πρόβλημα. Διότι, αν ενεργούσε ως ένας καθαρά ακαδημαϊκός άνθρωπος, θα είχε επισημάνει τα προφανή από πέρυσι την άνοιξη και θα είχε πάραυτα διορθώσει τον πρωθυπουργό για όσα είπε στη Βουλή. Όμως όχι. Ο. κ. Τσιόδρας επέτρεψε τη δική του εργαλειοποίηση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη (Πες κι εσύ Σωτήρη) και λειτούργησε για ένα διάστημα ως άτυπος εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας. Όλα αυτά δεν συνάδουν με την εικόνα του αφιερωμένου πανεπιστημιακού, για να μην αναφερθώ στην ταπεινοφροσύνη και το καλοκάγαθο ενός συνειδητού χριστιανού.

Τραγικό να μην καταλαβαίνει ο κόσμος -κι ο ΣΥΡΙΖΑ- τη διαφορά του αυθεντικού από την απομίμηση. Και ακόμα τραγικότερο να (επι)μένει στην πλάνη του.

Έχουμε δρόμο ακόμα.