Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καταστρέφει την παιδική ηλικία και υπονομεύει το μέλλον των παιδιών, ως αυριανών ενηλίκων. Δεν είναι ένα ακόμη σχήμα λόγου ή μια εικασία φανατικών πολέμιων του ΔΝΤ και της πολιτικής αέναης λιτότητας, την οποία πρεσβεύει. Στο δραματικό αυτό συμπέρασμα κατέληξαν ερευνητές τεσσάρων πανεπιστημίων, του Καίμπριτζ, της Οξφόρδης, του Άμστερνταμ και της Νέας Ζηλανδίας, έπειτα από πολύχρονη έρευνα σε 67 χώρες, στις οποίες εφαρμόστηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες οι περιοριστικές εντολές σκληρής, δημοσιονομικής πειθαρχίας του Ταμείου. 

Η έρευνα, σε ένα δείγμα περίπου 3 εκατομμυρίων συμμετεχόντων που αντικατοπτρίζουν ένα συνολικό πληθυσμό 2,8 δισεκατομμυρίων – το μισό περίπου πληθυσμό της Γης – αφορούσε αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής, της Ασίας, της Αμερικής και της Ανατολικής Ευρώπης, και είχε ως επίκεντρο κρίσιμους παράγοντες ανάπτυξης, εκπαίδευσης, υγείας και κοινωνικοποίησης των παιδιών. Τα ευρήματα είναι καταπέλτης και ένα ακόμη βαρύ κατηγορητήριο εναντίον της λιτότητας χωρίς τέλος, της φτώχειας και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους και των υποδομών του. 

Όπου το ΔΝΤ έκανε την εμφάνισή του, χειροτέρεψε η πρόσβαση σε πόσιμο και καθαρό νερό και αυξήθηκαν ο υποσιτισμός και η έλλειψη σταθερής στέγης, ως συνέπειες της εκτεταμένης φτώχειας, ενώ η περίθαλψη έγινε απαγορευμένος καρπός, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι επιδημίες και τα κρούσματα σοβαρών ασθενειών ήδη από νωρίς στα παιδιά και τους εφήβους. 

Σε όλα τα παραπάνω συνέτεινε το γεγονός ότι τα παιδιά μεγάλωναν σε οικογένειες χαμηλού, μορφωτικού και εκπαιδευτικού επιπέδου, ως αποτέλεσμα, επίσης, της υποχρηματοδότησης του δημόσιου, εκπαιδευτικού συστήματος και της σταδιακής διάλυσης όλων εκείνων των υποστηρικτικών, δημόσιων υποδομών οικογενειακής μέριμνας, πρόνοιας και προγραμματισμού. Με άλλα λόγια, οι γονείς δεν είχαν ούτε την κατάλληλη πληροφόρηση, ούτε τις γνώσεις, ούτε την κρατική υποστήριξη, προκειμένου να αναθρέψουν σωστά τα παιδιά τους, υπονομεύοντας έτσι τις προοπτικές του μέλλοντός τους, από πολύ νωρίς. 

Όσο για την Ελλάδα, τα πρόσφατα πορίσματα της Unicef, η οποία κατέγραψε περίπου 500.000 παιδιά που ζουν σε φτωχές οικογένειες στερούμενα βασικά, καθημερινά αγαθά διατροφής, ένδυσης, εκπαίδευσης, δημιουργικής απασχόλησης και περίθαλψης, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και υπογραμμίζει το δραματικό, παγκόσμιο συμπέρασμα. 

Το ΔΝΤ και η στανική εμμονή στη λιτότητα και την εξοντωτική, δημοσιονομική προσαρμογή βλάπτουν σοβαρά το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας, όπως αυτό καθρεφτίζεται στα μάτια ενός παιδιού.