“Οι υποστηρικτές του Brexit φαίνεται να εκπροσωπούν ένα ευρύ κοινό: κάποιοι είδαν την αποχώρηση από την ΕΕ ως ένα τρόπο να ξεφύγουν από τις αβεβαιότητες της παγκοσμιοποίησης, ενώ άλλοι είδαν την έξοδο της Βρετανίας ως μία ευκαιρία να δραπετεύσουν από την προστατευτική αγκαλιά της ΕΕ, στα πλαίσια της διαδικασίας να ανοίξουν νέες ευκαιρίες συνεργασίας με τον υπόλοιπο κόσμο.” Στίβεν Ντ. Κινγκ Grave New World, The End of Globalization, The Return of History.

Αυτή τη μέρα ένα χρόνο πριν, οι Βρετανοί πολίτες πήγαιναν στις κάλπες να ψηφίσουν εάν θέλουν να παραμείνουν στην ΕΕ ή όχι. Οι δημοσκοπήσεις έδιναν και έπαιρναν κυρίως υπέρ της Παραμονής αν και διακρινόταν ένα ρεύμα ανόδου υποστήριξης για την αποχώρηση που δεν καταγραφόταν ξεκάθαρα. Άλλωστε οι δημοσκόποι τα είχαν ήδη κάνει θάλασσα στις γενικές εκλογές το 2010, όταν απέτυχαν να προβλέψουν σωστά το αποτέλεσμα που δεν άφηνε κανένα κόμμα να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Ο κόσμος ξύπνησε στις 23 Ιουνίου 2016 το πρωί με ένα θολό μήνυμα για το τι σημαίνει ακριβώς να φύγει η χώρα τους από την ΕΕ. Από την μία πλευρά είχαν δει το λεωφορείο του Μπόρις Τζόνσον που διατεινόταν ότι 350 εκατομμύρια στερλίνες (περίπου 400 εκ. ευρώ) κάθε βδομάδα θα πήγαιναν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας αντί να πηγαίνουν στα ταμεία των Βρυξελλών.

Είχαν επίσης δει τον κο Brexit ή αλλιώς Νάιτζελ Φαράτζ να ποζάρει μπροστά σε μία γιγαντιαία αφίσα που απεικόνιζε το ανθρώπινο ποτάμι των απελπισμένων προφύγων που προσπαθούσαν να διασχίσουν τα σύνορα της Ευρώπης, υπονοώντας ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται στην Βρετανία.

Εικόνα που αναγκάστηκε βέβαια να αποσύρει μετά από καταγγελία στην αστυνομία ότι υποκινεί το φυλετικό μίσος και παραβιάζει τους νόμους του Ηνωμένου Βασιλείου. Όλοι είχαν επίσης ακούσει τον Ντέιβιντ Κάμερον να προβλέπει τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε περίπτωση που το ΗΒ έφευγε από τους κόλπους της ΕΕ.

Παραπλάνηση, υπερβολές, ψέματα

Θα περίμενε κανείς να υπάρχουν κυρώσεις. Και όμως τίποτα. Ο λόγος βρίσκεται στην Βρε-τανική Υπηρεσία Διαφημιστικών Προτύπων: “Για λόγους ελευθερίας του λόγου, δεν έχουμε αρμοδιότητα σε διαφημίσεις που δεν μεταδίδονται ραδιοτηλεοπτικά, όπου ο σκοπός της διαφήμισης είναι να πείσει τους ψηφοφόρους σε τοπικό, εθνικό ή διεθνές εκλογικό δημοψήφισμα.”

Κι έτσι ένα έθνος ή μάλλον τέσσερα έθνη πήγαν στις κάλπες με ελλλιπή ενημέρωση, προκειμένου να απαντήσουν σε ένα υπεραπλουστευμένο ερώτημα για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο θέμα το οποίο θα χρειαζόταν ίσως ένα ολόκληρο σεμινάριο προκειμένου να αντιληφθεί κάποιος τα βασικά και μόνο.

Και όμως πορώθηκαν, πολώθηκαν, διαιρέθηκαν, διχάστηκαν και αποκάλυψαν το βαθύ κοινωνικό χάσμα μεταξύ νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία, υψηλότερου και χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου, μεταξύ αναβαθμισμένων προνομιούχων περιοχών και εγκαταλελειμμένης περιφέρειας.

Το αποτέλεσμα: 52% υπέρ της αποχώρησης και το 48% υπέρ της παραμονής, αποκάλυψε κυρίως την αναποφασιστικότητα των πολιτών. Γίνε-ται καθαρότερο όταν το δούμε με ψηφοφόρους: 17 εκατομμύρια ψήφισαν έξοδο, 16 εκα-τομμύρια ψήφισαν παραμονή. Μόλις ένα εκατομμύριο διαφορά για 46,500,000 εγγεγραμέ-νους και με 72% συμμετοχή.

Ακολούθησε η παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον, μία ανατρεπτική και παρασκηνιακή καμπάνια για την ηγεσία του κόμματος, τελικά η ορκωμοσία της Τερέζα Μέι, η αμφισβήτηση του Τζέρεμι Κόρμπιν, η επανεκλογή του, η ενεργοποίηση του άρθρου 50 και η απρόσμενη προκήρυξη γενικών εκλογών.

Μεσολάβησαν 4 τρομοκρατικά χτυπήματα και μία θανατηφόρα πυρκαγιά με κοινωνικές προεκτάσεις που έφεραν στην επιφάνεια πολιτικές και της ίδιας της Μέι από την θητεία της στο Υπουργείο Εσωτερικών για 7 χρόνια, αλλά και αποκάλυψαν χρόνιες ανισότητες στον κοινωνικό ιστό.

Ένα χρόνο μετά το δημοψήφισμα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα θρίλερ. Η Τερέζα Μέι όχι μόνο δεν πήρε την ισχυρή πλειοψηφία που πίστευε ότι θα πάρει αλλά έγινε ακόμη καθαρότερη η παρανόηση, το σάστισμα του κόσμου με την κατάσταση της χώρας και με το Brexit.

Η Τερέζα Μέι πήρε περισσότερους ψήφους και από τον Ντέιβιντ Κάμερον ανέβασε το ποσοστό του κόμματος κατά 5,5% αλλά έχασε 13 έδρες. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν πήρε περισσότερους ψήφους από τον προκάτοχο του Εντ Μίλιμπαντ ανέβασε το ποσοστό του κόμματος του κατά 9,5% και κέρδισε 30 περισσότερες έδρες. Το κόμμα που ταυτίστηκε με το Μπρέξιτ, το Κόμμα Ανεξαρτησίας σχεδόν εξαφανίστηκε.

Το αποτέλεσμα των εκλογών αποκάλυψε ότι υπάρχει μία πλειοψηφία που δεν θέλει άτακτη αποχώρηση με σκληρούς όρους. Οι νεότεροι -που δεν είχαν ψηφίσει στο δημοψήφισμα έσπευσαν να καταδικάσουν το ιστορικό “διαζύγιο” με μία ψήφο στον προοδευτικό και ειρηνιστή Κόρμπιν. Όμως δεν του έδωσαν την πλειοψηφία.

Του έδωσαν την δύναμη να επιβληθεί σε όλες τις πλευρές του κόμματος του και να έχει τουλάχιστον μία ισχυρή αντιπολίτευση απέναντι σε μία ανίσχυρη κυβέρνηση. Ο Κόρμπιν είχε δώσει θολό μήνυμα στο δημοψήφι-σμα ήταν μεν υπέρ της Παραμονής αλλά μόνο χλιαρά, ενώ κατόπιν υποσχέθηκε ότι θα εφαρμόσει το Brexit.

Μία άλλη παράμετρος του εκλογικού αποτελέσματος είναι η τακτική ψήφος. Έτσι εξηγείται οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες να χάνουν σε ψηφοφόρους και να κερδίζουν 4 παραπάνω έδρες.

Η Τερέζα Μέι αναγκάζεται να συνεργαστεί με το DUP ακροβατώντας πάνω στην πολύτιμη ειρήνη της Β. Ιρλανδίας, παγιδευμένη ανάμεσα στους ευρωσκεπτικιστές του κόμματος της και τους φιλοευρωπαϊστές που μαζί τους Σκώτους συντηρητικούς επιθυμούν “ανοιχτή σχέση” με την ΕΕ.

Αυτή τη στιγμή, η πρώην υποψήφια για “Σιδηρά Κυρία” Νο2 καταλήγει τραυματισμένη όχι μόνο πολιτικά, αλλά και κοινωνικά μετά την δυσαρέσκεια για την ανταπόκριση του κρά-τους στην τραγική καταστροφή του πύργου Γκρένφελ, και προσωπικά από την αδυναμία της να παρασταθεί με την φυσική της παρουσία στους πληγέντες. Και τώρα κάτω από αυτές τις στενόχωρες και αντίξοες συνθήκες η κα Μέι είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει στο πιο περίπλοκο και χρονοβόρο επίτευγμα της σύγχρονης ιστορίας.

Το brexit

Και ίσως κάτω από αυτές τις πιο απροσδόκητες συνθήκες ο λαός και πάλι να αποδειχτεί ο πιο σοφός καθώς αναγκάζει το κοινοβουλευτικό σώμα να προχωρήσει σε αυτό το τιτάνιο έργο με την πιο δημοκρατική μέθοδο: την ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Δύο εβδομάδες πριν την προκήρυξη των εκλογών είχα διακινδυνεύσει την πρόβλεψη ότι η κα Μέι θα έκανε το μεγάλο βήμα. Γιατί όχι άλλωστε; Είχε έως και 23 μονάδες διαφορά από τον αντίπαλο της ενώ τα προσωπικά της ποσοστά ήταν σχεδόν διπλάσια από του Κόρμπιν. Τώρα θα διακινδυνεύσω μία ακόμη πρόβλεψη.

Κανείς από το κόμμα της δεν θα προκαλέσει την πτώση της, τουλάχιστον έως ότου προχωρήσει η αποχώρηση από την ΕΕ. Όχι επειδή θα κάνει ότι της λένε έχει να ακούει άλλωστε πολλές διαφορετικές φωνές αλλά διότι οι μνηστήρες της καρέκλας της δεν έχουν κανένα λόγο να βιάζονται τώρα. Αφήνουν την κα Μέι να φθείρεται και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα εμφανιστούν ως σωτήρες. Άσε που “έχουν το αυτί της” τώρα που έχασε την εξουσία της.

Προς το παρόν η μάχη μεταφέρεται στην Ευρώπη.

Πηγή: ert