Η εκλογική ήττα της ΝΔ οδηγεί, κατά τα φαινόμενα, σε διχαστικές καταστάσεις, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιος συνεκτικός ιστός, ανάμεσα στις διάφορες τάσεις που λειτουργούν στο εσωτερικό του κόμματος.

Η παραίτηση Μεϊμαράκη είναι πιθανόν να οδηγήσει όχι στην αποχώρησή του από την ηγεσία, αλλά στην υποβολή της υποψηφιότητάς του! Αυτή δείχνει να είναι η κυρίαρχη επιθυμία του καραμανλικού στρατοπέδου, το οποίο φαίνεται να προκρίνει έναν αναλώσιμο αρχηγό, έως ότου δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για την επαναφορά του Κώστα Καραμανλή.

Ωστόσο, αυτή η αίσθηση ιδιοκτησίας του κόμματος που χαρακτηρίζει τους καραμανλικούς, συνιστά αυτή τη στιγμή κανονική τροχοπέδη για την ανασυγκρότηση του κόμματος, την ανανέωσή του και την διατύπωση μιας νέας, σοβαρής εναλλακτικής κεντροδεξιάς πολιτικής στρατηγικής. Ο Κώστας Καραμανλής, ευνοώντας την παραμονή Μεϊμαράκη, ουσιαστικά μπλοκάρει τις δυνάμεις ανανέωσης του κόμματος και επομένως καθίσταται εμπόδιο στην προσπάθεια επαναφοράς της ΝΔ σε κυβερνητική τροχιά. Ο Καραμανλής αυτή τη στιγμή είναι, εξ’ αντικεμένου, το βαρίδι της ΝΔ.

Διότι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ηττημένος κατά κράτος από τον Αλέξη Τσίπρα, το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι η εξασφάλιση μιας ανέφελης τετραετίας για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς δεν είναι σε θέση, αυτός και το επιτελείο του, να διατυπώσουν μια σοβαρή εναλλακτική πολιτική λύση. Η προεδρία Μεϊμαράκη, εάν συνεχιστεί, με τις δικογραφίες στη Βουλή, με την πολιτική ανεπάρκεια του αρχηγού και την οργανωτική παράλυση του κόμματος, θα οδηγήσει σε ταχύτατη φθορά.

Ωστόσο, ο τρόπος εκλογής του νέου αρχηγού, αφήνει πολλά περιθώρια για ανατροπή της στρατηγικής του καραμανλικού στρατοπέδου. Ο αρχηγός της ΝΔ θα εκλεγεί από τους πολίτες που ελεύθερα θα προσέλθουν. Επομένως ο μηχανισμός του κόμματος καθίσταται ανίσχυρος, πολύ περισσότερο που τέτοιος μηχανισμός δεν υφίσταται καν. Είναι απορίας άξιον, πώς σχεδιάζεται η επιρροή του εκλογικού σώματος, όταν η πολιτική λογική επιβάλει εκλογή νέου και σχετικά άφθαρτου αρχηγού και όταν δεν υπάρχει τρόπος επηρεασμού του εκλογικού σώματος.

Ποιοί θα είναι οι υποψήφιοι; Πρώτος βγήκε ο Κυριάκος. Παρότι το πολιτικό του προφίλ είναι περιορισμένο στον νεοφιλελεύθερο χώρο, εν τούτοις ο Κυριάκος, εάν βρει απέναντί του μόνον τον Μεϊμαράκη, είναι σε θέση να κερδίσει την κούρσα. Πρώτον, διότι ταιριάζει με την εικόνα ενός νέου πολιτικού, που είναι σε θέση να ανανεώσει το κόμμα. Δεύτερον, διότι φαίνεται να έχει μια συγκροτημένη σχετικά πολιτική θέση. Και τρίτον, διότι απέναντί του θα έχει έναν πολιτικό χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό βάρος και χωρίς επεξεργασμένο πολιτικό σχεδιασμό.

Επομένως, εάν το καραμανλικό στρατόπεδο κάνει το σφάλμα να κατέβει στην κούρσα με τον Μεϊμαράκη, είναι πιθανόν να χάσει την εκλογή από τον Κυριάκο. Και αν την χάσει θα χάσει οριστικά και το κόμμα.

Υπάρχουν βεβαίως και άλλοι υποψήφιοι, που δεν κινούνται στον νεοφιλελεύθερο χώρο και ταυτόχρονα θα μπορούσαν να δώσουν τα εχέγγυα της ανανέωσης της παράταξης οργανωτικά και πολιτικά, όπως η Όλγα Κεφαλογιάννη. Είναι άγνωστο όμως, το εάν θα θελήσουν, σ’ αυτήν την φάση, να εμπλακούν σ΄αυτόν τον κομματικό κυκεώνα που έχει σημαδεμένη την τράπουλα. Επίσης, το καραμανλικό στρατόπεδο θα μπορούσε να εμπλουτιστεί και από τον Νίκο Δένδια ή, τον αποτυχόντα ωστόσο, Ευριπίδη Στυλιανίδη. Όμως, σύμφωνα με τις ενδείξεις και αν δεν έχουμε έκπληξη της τελευταίας στιγμής, τελικώς απέναντι στον Κυριάκο θα τεθεί μόνον ο Μεϊμαράκης.

Απομένει η τάση Σαμαρά. Το πιθανότερο είναι εκφραστεί από μια υποψηφιότητα του Μάκη Βορίδη. Εάν συμβεί αυτό, θα λειτουργήσει εντελώς διαλυτικά στην όλη διαδικασία, με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της παράταξης, η οποία οδεύει ολοταχώς προς διχοτόμηση ή ακόμη και τριχοτόμηση.

Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, θα ήταν απαραίτητη μια συμφωνία κορυφής, πριν τις εκλογές και με την κατανομή κεντρικών ρόλων σε όλα τα κεντρικά στελέχη του κόμματος, ανεξαρτήτως της εκλογής. Αλλά κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται. Αντίθετα, η ΝΔ δείχνει να έχει πάρει οριστικά το δρόμο της διάσπασης, παραδομένη στις προσωπικές στρατηγικές των πρώην προέδρων της.