Δεν είναι ένα «προσφυγικό», πολύ περισσότερο δεν είναι ένα «μεταναστευτικό» ζήτημα. Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε απολύτως, αλλά είμαστε μάρτυρες μιας μαζικής μετακίνησης πληθυσμών. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στην Ιστορία, αν και έχουν περάσει αιώνες από την προηγούμενη φορά που συνέβη. 

Ads

Δεν είναι «ατυχία» ότι συμβαίνει ταυτόχρονα με μια γενικευμένη παγκόσμια κρίση, πολεμική στην Ανατολή, οικονομική και πολιτική στην Ευρώπη – οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν τις εστίες τους στα καλά καθούμενα. Επίσης δεν είναι «ατυχία» στα καθ’ ημάς, ότι κυρίως η χώρα μας αποτέλεσε την κύρια πύλη διέλευσης – αν και μετά το κλείσιμο των συνόρων το «προνόμιο» φαίνεται να μεταφέρεται στην Ιταλία: η Μεσόγειος ανέκαθεν συνδέει ανθρώπους και πολιτισμούς.

Η διαχείριση του ζητήματος, ως προς το κόστος, δεν επηρεάστηκε από την οικονομική διάσταση της ελληνικής κρίσης, καθώς η μέσω των διεθνών ΜΚΟ και Οργανισμών χρηματοδότηση της αντιμετώπισής του είναι τουλάχιστον επαρκής – αν όχι κάτι περισσότερο.

Το δυστύχημα είναι ότι η κρίση αξιών που γιγαντώθηκε λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων, φαίνεται να πλήττει πρώτα και κύρια τους ανθρώπους που παρά τη θέλησή τους βρέθηκαν στον τόπο μας. 

Ads

Πολύς λόγος γίνεται, εδώ και πολλές μέρες, σε πολλά μέσα, για τις «καταγγελίες» και τις «αιχμές» του πρώην Γενικού Γραμματέα Υποδοχής, Οδυσσέα Βουδούρη.

Αν και δεν πρόκειται ούτε για αιχμές, ούτε για καταγγελίες: είναι απλή παράθεση γεγονότων που δεν αμφισβητούνται – και «δείχνουν» ένα παράλληλο σύστημα, που λειτουργεί εκτός των – σωστών – νομικών και θεσμικών επιλογών της κυβέρνησης.

Τυχαίο ή όχι, σχεδόν είκοσι μέρες μετά την παραίτηση Βουδούρη, ουδείς αναφέρεται στο γεγονός ότι δεν έχει γίνει καμία κίνηση αντικατάστασής του – ενώ η Γενική Γραμματεία δημιουργήθηκε από τις 3 Απριλίου με τη διαδικασία του κατεπείγοντος (Ν. 4375) – διότι όντως η ανάγκη συγκρότησης κεντρικής Διεύθυνσης, ορισμού Διοικητών και κανονισμού λειτουργίας των Δομών Φιλοξενίας, ήταν – και δυστυχώς εξακολουθεί να είναι – κατεπείγουσα. 

Οι Δομές Φιλοξενίας, λυπάμαι που το λέω, λειτουργούν «όπως να ‘ναι». Λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι αλήθεια. Υπάρχουν «προσωρινοί» συντονιστές, που έχουν επιλεγεί από το γραφείο του Αναπληρωτή Υπουργού με άγνωστα κριτήρια (πιθανώς να είναι ικανοί άνθρωποι, αλλά κανείς δεν υπάρχει να το ελέγξει αυτό), όπου έχει αναλάβει τον συντονισμό ο Στρατός οι συντονιστές αξιωματικοί εναλλάσσονται κάθε λίγες μέρες, πράγμα που περιορίζει την αποτελεσματικότητα (είναι αξιοθαύμαστη η προσφορά τους, αλλά ο Στρατός έχει κι άλλη δουλειά να κάνει), υπάρχει ένα κεντρικό συντονιστικό όργανο, το ΚΕΠΟΜ, που συγκροτήθηκε με… προφορική εντολή, υπάρχουν πολλά περίεργα, που καθιστούν μεταξύ άλλων προβληματικό τον έλεγχο πρόσβασης εθελοντών στις Δομές – που είναι κομβικής σημασίας, τη στιγμή που υπάρχουν εθελοντές που συμπαραστέκονται με αυταπάρνηση στους πρόσφυγες και «αλληλέγγυοι» που μιλάνε σ’ αυτούς για «κέντρα εκτόπισης», που μεταφέρουν φιλοξενούμενους εκτός Δομών Φιλοξενίας χάριν της δικής τους προβολής κλπ.

Κι ας μην αναφερθούμε εδώ σε φαινόμενα τύπου Σερρών, όπου τοποθετήθηκε συντονίστρια από… τεχνικό σύμβουλο του Υπουργού και έγινε ό,τι έγινε εκεί.

Δύο βασικά ζητήματα δεν πρόλαβε να λύσει η Γενική Γραμματεία Υποδοχής, με τη σύνθεση που μέχρι πρότινος είχε: Υποθέσεις όπως η περίπτωση της Softex στη Θεσσαλονίκη, όπου το κόστος κατασκευής οικίσκων ξεκίνησε από το ενάμιση εκατομμύριο ευρώ και έφτασε μέχρι τα οκτώ και κάτι – η ανάδειξη του θέματος και η μη επίλυσή του οδήγησαν στην μη κατασκευή τους – ή της δυνατότητας άμεσης παράδοσης 600 οικίσκων από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, που το Υπουργείο δεν παρέλαβε.

Και δεύτερο – και ουσιαστικότερο – ο πραγματικός αριθμός των φιλοξενουμένων.

Η διαδικασία προκαταγραφής αποκάλυψε μεγάλες αποκλίσεις σε σχέση με τον καθημερινά δηλούμενο αριθμό. Τα στοιχεία υπάρχουν καταγεγραμμένα και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.

Ο Αναπληρωτής Υπουργός, δημόσια δήλωσε, με διαφορά λίγων ημερών, ότι υπάρχουν μικρές αποκλίσεις, ότι υπάρχει μια διαφορά 4.000 περίπου, ότι δεν υπάρχει ουσιαστική απόκλιση.

Συμπτωματικά, ο αριθμός των ωφελούμενων προσφύγων, συνδέεται με την χρηματοδότηση των Διεθνών Οργανώσεων και Οργανισμών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, γεγονός που ήδη επισημάνθηκε σε διεθνή δημοσιεύματα («Bild», «The Observer» κλπ).

Οι ανακοινώσεις του Οδυσσέα Βουδούρη, αντιμετωπίστηκαν από ένα μέρος των μέσων, ως «καταγγελίες εναντίον της κυβέρνησης». Αλλά «η αλήθεια είναι επαναστατική». Και η δημόσια επισήμανση όσων δεν βαίνουν καλώς στο κυβερνητικό έργο, είναι στήριξη στην κυβέρνηση, είναι προσπάθεια να εγκαταλείψουμε τον λάθος δρόμο και να κάνουμε αυτό που η πλειοψηφία που στήριξε την κυβέρνηση σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, περιμένει από αυτήν. 

Όποιος, αν μη τι άλλο, κρύβει τα προβλήματα εκεί που τα κρύβουν οι γάτες, δεν παρέχει υπηρεσία στην κυβέρνηση. Αντίθετα, την υπονομεύει αποτελεσματικότερα από την αντιπολίτευση, την οποία, εκών ή άκων, υπηρετεί. 

Σχετικά με τους λόγους που οδήγησαν τον Οδυσσέα Βουδούρη στην παραίτηση, ο κ. Μουζάλας, ερωτηθείς (σε συνέντευξη στην ΕΡΤ) αντί απαντήσεως είπε «πάμε παρακάτω».

Συμπαθές ως ευφυολόγημα. Που αυθορμήτως μπορεί να απαντηθεί από ένα άλλο ευφυολόγημα – δάνειο από παλιό κείμενο του Γιάννη Κακουλίδη. Όπου στο σχόλιο «πάμε παρακάτω» η απάντηση ήταν «παρακάτω είναι γκρεμός παιδάκι μου, θα σκοτωθούμε».

* Ο Κώστας Αποστόλου είναι μέλος του Συντονιστικού της «Κοινωνία Πρώτα»