“Μετά τους μετανάστες, θα είστε οι επόμενοι”. Αυτή η φράση ήταν γραμμένη σε φέιγ βολάν που πετάχθηκαν στην περιοχή της Αθήνας όπου βρίσκονται τα νυχτερινά κέντρα που συχνάζουν οι gay. Την ώρα που η βία κατά των μεταναστών και των μειονοτήτων κλιμακώνεται ανά την Ελλάδα, οι υποστηρικτές της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής έχουν επίσης ξεκινήσει να προωθούν επιθέσεις μίσους σε ομοφυλόφιλους και ανθρώπους με αναπηρίες.

Ads

Αυτοί οι φασίστες κινούνται ανά την Αθήνα με μαύρες μπλούζες τρομοκρατώντας εθνικές και σεξουαλικές μειονότητες, κυματίζοντας ένα σύμβολο που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια κεκαλυμμένη σβάστικα και απαξιώνοντας την πολιτική διαδικασία. Και ακόμη, στην Ευρώπη συνεχίζουν να τους συμπεριφέρονται ως απλό σύμπτωμα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα.

Κάποτε, οι ακροδεξιοί αλήτες έβγαιναν μόνο τη νύχτα για να επιτεθούν σε μετανάστες. Τώρα το κάνουν στο φως της ημέρας, χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες, καθώς σχεδόν ποτέ δεν υπάρχουν. Τις τελευταίες εβδομάδες, ο αριθμός και η σοβαρότητα των επιθέσεων έχει αυξηθεί -στις 12 Αυγούστου, ένας 19χρονος Ιρακινός που είχε καταθέσει αίτηση ασύλου μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από συμμορία με μηχανές, λίγους δρόμους πιο πέρα από το Ελληνικό Κοινοβούλιο- και αν οι μετανάστες αναφέρουν τις επιθέσεις στην αστυνομία, κινδυνεύουν να συλληφθούν.
Όχι μόνο τα εγκλήματα εναντίον μεταναστών στην Ελλάδα είναι χαμηλά στη λίστα προτεραιοτήτων, αλλά και μεγάλο μέρος από τους υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής προέρχονται από τις τάξεις της αστυνομίας. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις του Μαΐου του 2012, σε κάποιες αστικές συνοικίες μέχρι και το 50% της Ελληνικής Αστυνομίας ψήφισε τη ρατσιστική ομάδα που πλέον κατέχει το 7% των εδρών στο Κοινοβούλιο.

Τα μαχαιρώματα, οι ξυλοδαρμοί και οι επιθέσεις με μοτοσυκλέτες έχουν μετατραπεί τόσο πολύ σε ρουτίνα που σε πολλά σημεία της πρωτεύουσας οι μετανάστες φοβούνται να βγουν έξω μόνοι τους. Παρά το ότι η Ελλάδα έχει εδώ και καιρό μεγάλο αριθμό μεταναστών -80% των προσφύγων της Ευρωπαΐκής Ένωσης καταφθάνουν στα ελληνικά λιμάνια- οι οικογένειες που ήρθαν στην χώρα αναζητώντας λίγη ασφάλεια τώρα φοβούνται για τα παιδιά τους. Μια πρόσφατη έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τίτλο “Μίσος στους δρόμους” καταλήγει πως “οι εθνικές αρχές -όπως επίσης και η Ε.Ε. και η ευρύτερη διεθνής κοινότητα- κάνουν τα στραβά μάτια “στην ξενοφοβική βία στην Ελλάδα.

Το να κάνουν τα στραβά μάτια είναι αρκετά κακό από μόνο του. Τώρα όμως ο υπουργός Δημοσίας Τάξης, Νίκος Δένδιας, έχει δεσμευτεί να πατάξει τη μετανάστευση, την οποία χαρακτήρισε ως “εισβολή” και “βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας». Μάλιστα, ο Δένδιας περιέγραψε επίσης την παρουσία των αλλοδαπών στην Ελλάδα ως απειλή πιο σημαντική και από την οικονομική κρίση – μήνυμα που αναμφίβολα θα έγραφε στους τοίχους της Αθήνας, αν μπορούσε.

Αυτή η προσήλωση στο ζήτημα του ρατσισμού έχει μετατραπεί σε στρατηγική απόσπασης της προσοχής ενός ταλαιπωρημένου πια έθνους από την κυβέρνηση και από τη μείωση στις δημόσιες δαπάνες. Όπως πολλές κεντρο-δεξιές διοικήσεις, η Νέα Δημοκρατία μιμείται τη γλώσσα των ακροδεξιών εξτρεμιστών, υποθάλπει αντί να κατευνάζει την ξενοφοβία. Με την υποστήριξη του Δένδια, η αστυνομία μπουζουριάζει μετανάστες, συλλαμβάνει και απελαύνει χιλιάδες σε επιδρομές σε όλη την Αθήνα και τις κοντινές πόλεις – ένα πρόγραμμα που ονομάζεται, με προφανή ειρωνεία, “Ξένιος Ζευς”, δηλαδή ως ο Έλληνας Θεός της φιλοξενίας.

Η δημοτικότητα της Χρυσής Αυγής, όπως και η αυτοπεποίθησή της, δεν ήρθε από το πουθενά. Το κόμμα είναι ενεργό επί δεκαετίες, αλλά τέσσερα χρόνια πριν, προτού να ξεσπάσει το πρώτο κύμα περικοπών και λιτότητας στην Ελλάδα, εθεωρείτο κάτι αντίστοιχο με αστείο. Φέτος το καλοκαίρι, με το κόμμα να έχει μπει στη Βουλή, τα μέλη της Χρυσής Αυγής δημιουργούν κοινωνικά παντοπωλεία “μόνο για Έλληνες” και μοιράζουν δέματα με τρόφιμα σε άνεργους στο Σύνταγμα – μονάχα όμως σε “πραγματικούς Έλληνες”.

Η Αριστερά δεν χρειάζεται να επισημάνει την ιστορική σύνδεση ανάμεσα στη λιτότητα και την άνοδο του φασισμού: η Χρυσή Αυγή καθιστά σαφή τη σύνδεση, γιορτάζοντάς την. Αλλά η απλή προθυμία να κεφαλαιοποιήσει την οργή του κόσμου δεν θα μπορέσει ποτέ και σε καμία χώρα να κάνει τους ρατσιστές αλήτες τη φωνή του λαού.

Όπως συμβαίνει με πολλές φασιστικές ομάδες, η Χρυσή Αυγή ισχυρίζεται πως εκπροσωπεί την περιθωριοποιημένη εργατική τάξη. Όπως ακροδεξιές ομάδες σε ολόκληρη την Ευρώπη -συμπεριλαμβανομένων του βρετανικού English Defence League και του νέου Bρετανικού Κόμματος της Ελευθερίας-, η Χρυσή Αυγή έχει αυτοχριστεί εχθρός του χρεωκοπημένου δημοκρατικού συστήματος, εκμεταλλευόμενη για ίδιον συμφέρον την οργή του κόσμου ενάντια στη νεοφιλελεύθερη κακοδιαχείριση. Ωστόσο, ενώ διατείνεται πως είναι ενάντια στη λιτότητα, δεν έχει οικονομικό πρόγραμμα, οι τακτικές της είναι απλώς βίαιες, διαιρετικές και εμετικά ρατσιστικές. Και οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Ευρώπης φαίνονται πρόθυμες να το ανεχτούν αυτό ως το κοινωνικό κόστος μιας διαρκούς συναίνεσης στη λιτότητα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκαθιδρύθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ώστε να διασφαλίσει την κοινωνικοοικονομική ενότητα σε μια ήπειρο που καταστράφηκε από τον φασισμό. Στην Ελλάδα του σήμερα, η Χρυσή Αυγή χαίρει αντιμετώπισης ανάλογης σοβαρού πολιτικού κόμματος παρά το γεγονός πως τα μέλη της απέχουν από όποια δημοκρατική διαδικασία και δεν διστάζουν να επιτίθονται σε αντίπαλους πολιτικούς μπροστά στις κάμερες.
Πολύ μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ναζί στη Γερμανία το 1933, μετά τον εμπρησμό του Reichstag και αφού η αντισημιτική βία είχε γίνει επίσημη πολιτική του κράτους, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παρέμεναν περισσότερο ανήσυχες για την πιθανότητα μιας σοσιαλιστικής Γερμανίας, πολύ περισσότερο από τη δημιουργία μιας φασιστικής Γερμανίας. Σχεδόν μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέμενε πιο σημαντικό για τους περισσότερους ηγέτες του κόσμου να αποπληρώσει η Γερμανία το χρέος της. Το να επισημαίνει κανείς την ιστορική αναλογία με τον Ναζισμό είναι μια ξεφτισμένη ρητορική τεχνική που οι σχολιαστές από τα δεξιά και από τα αριστερά έχουν υποβαθμίσει. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν πρόκειται για ρητορεία.

Πραγματικοί φασίστες, με πραγματικές μαύρες μπλούζες, πραγματικά κυκλοφορούν στην Αθήνα κυματίζοντας σβάστικες με δάδες στα χέρια, ακρωτηριάζοντας και δολοφονώντας μειονότητες και οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο μοιάζουν τρομακτικά χαλαρές με το θέμα όσο οι Έλληνες συνεχίζουν να αποπληρώνουν τα χρέη που δημιούργησαν οι ευρωπαϊκές ελίτ. Εφόσον τα μαθήματα της Ιστορίας διδάσκονται σαν ρουτίνα, μπορεί εύκολα να παραλειφθούν την ώρα που είναι απαραίτητα όσο ποτέ άλλοτε. Αυτή τη φορά, η Ευρώπη πρέπει να θυμηθεί πως το κόστος προώθησης του φασισμού είναι πολύ πιο απάνθρωπο και πολύ πιο δαπανηρό από οποιοδήποτε εθνικό χρέος.
 
Πηγή: “Independent” (αναδημοσιεύθηκε στη ΑΥΓΗ)