Φαντάζει η πολιτική εικόνα πρωταπριλιάτικη αλλά δεν είναι. Ποιος θα φανταζόταν τέτοιο remake τριάντα χρόνια μετά;

Ads

• Μητσοτακέικο με όλα τα ντεσού έχουμε,
• ειδικά δικαστήρια έχουμε,
• μονομπλόκ της τηλεοπτικής ενημέρωσης με τους εκδότες να έχουν μοιραστεί την λεία της ιδιωτικής TV έχουμε,
• αστυνομία να συμπεριφέρεται ως στρατός κατοχής, έχουμε
• απολύσεις συνδικαλιστών έχουμε,
• κλείσιμο   του   ματιού   στους   «νοικοκυραίους»   τύπου   Εξαδάκτυλου,   ότι   θα συμμετάσχουν στο ξεκοκάλισμα έχουμε (με νοσοκομεία όχι με λεωφορεία …),
• μαθητές στα κάγκελα να ψάχνουν τον Τσίπρα του μέλλοντος έχουμε,
• ΝΔ   κεντρώως   διευρυμένη   με   Χονδροκούκηδες,   Μπουλούκους,
Μποτσαραίους έχουμε (ποιος τους θυμάται; γιατί τον Χρυσοχοίδη ποιος θα τον θυμάται;)
• Κομματική γραφειοκρατία που ξέμεινε με το «Πεντελικόν» και με την άφατο εκτίμηση των εκδοτών στο χέρι, επίσης έχουμε.
• Ακόμη και Σαμαρά έχουμε (έστω και όχι πολύ ανοιξιάτικο)…

Χρειάζεται όμως κι ένας Ανδρέας. Όχι βέβαια Παπανδρέου, ας μην γινόμαστε και βλάσφημοι!   Άσε  που   μπορεί   σε  κάποιους   νοσταλγούς του   89,   να   μην   άρεσε κιόλας.

Μήπως τότε Ανδρέας Ξανθός; Καλός, αλλά δεν φθάνει. Αν και τώρα τελευταία δείχνει να ξεκολλάει κάπως από το «καθωσπρέπει»…

Ads

Νομίζω ότι αυτό που λείπει πιο πολύ, προκειμένου να θυμηθούμε τα νιάτα μας είναι το πνεύμα του Ανδρέα Κολλά, του μακαρίτη συνδικαλιστή των λεωφορείων που με τους ταπεινούς του όρους και την καθόλου «καθώς πρέπει» αισθητική του, σηματοδότησε περισσότερο από κάθε άλλον την εξέγερση. ΠΑΣΟΚ αυτός και ΚΚΕ ο Σταμούλος, έχουν και οι δύο τους πια ξεχαστεί μετά από τριάντα χρόνια. Ίσως να μένει ζωντανή η μνήμη τους μεταξύ των συναδέλφων τους, που χάρη σε εκείνους τους αγώνες διατήρησαν την δουλειά τους.

Τα   έχουν   αυτά   οι   εξεγέρσεις.   Δρουν   και   επιδρούν   οι   ταπεινοί   για   να αναλάβουν μετά οι αξιοπρεπείς γραβάτες, οι «ελπίδες του Έθνους», που κατά την κρίσιμη   στιγμή   σιωπούσαν   αιδημόνως.   Για   αυτούς   απομένει   μόνο   για   καμάρι   ο εμβρυουλκός της ιστορίας, που δεν πιάνει όμως μία στο κομματικό χρηματιστήριο του μέλλοντος.

* Γιώργος Μυτούλας, διασώστης του ΕΚΑΒ