Δεν συμβαίνει συχνά στην ιστορία, αλλά η περίπτωση χαρακτηρίζει την σημερινή Ευρώπη: ανεξάρτητα από το αν κερδίσει την πρώτη ή τη δεύτερη θέση στις ολλανδικές εκλογές, αν κατακτήσει το 13, το 15 ή το 20% του κατακερματισμένου εκλογικού σώματος, ο Γκεερτ Βίλντερς είναι ο νικητής πριν ανοίξουν οι κάλπες.

Ο 53χρονος ακροδεξιός ηγέτης του κόμματος της Ελευθερίας (sic), που ζητά την απαγόρευση του κορανίου και το κλείσιμο μουσουλμανικών τεμενών, κατάφερε να επιβάλλει την δική του πολιτική ατζέντα στην προεκλογική περίοδο: να στρέψει την συζήτηση στο Ισλάμ και την ενσωμάτωση των Μουσουλμάνων προσφύγων και μεταναστών. Τη στιγμή που η χώρα θα έπρεπε να συζητάει το γιατί τα οφέλη από την οικονομική ανάπτυξη που τρέχει με πάνω από 2% το χρόνο δεν κατανέμονται σε όλο τον πληθυσμό. ‘Η γιατί δεν τερματίζονται τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε τα προηγούμενα  χρόνια η απερχόμενη κυβέρνηση του Μαρκ Ρούτε.

Ελάχιστα δημοφιλής ακριβώς λόγω των περικοπών και της αθέτησης των υποσχέσεων του για κοινωνικές παροχές, ο Ολλανδός πρωθυπουργός σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να ανακόψει το ρεύμα υπέρ του Ολλανδού Τραμπ, κλέβοντας το πολιτικό του πρόγραμμα.  Στο σλόγκαν του Βίλντερς «Η Ολλανδία και πάλι στα χέρια μας» ο Ρούτε έκανε κεντρικό του σύνθημα ένα μήνυμα προς τους μετανάστες: «Συμπεριφέρσου κανονικά ή φύγε». Τάχθηκε επίσης υπέρ τα παιδιά στα σχολεία να μαθαίνουν υποχρεωτικά τους στίχους του εθνικού ύμνου. Αν ήταν υποψήφιος στην Ελλάδα, θα πρότεινε να κάνουν και τη προσευχή τους..

Οι χωρίς προηγούμενο επιθετικές κινήσεις της ολλανδικής κυβέρνησης εναντίον των Τούρκων υπουργών που ήθελαν να μιλήσουν στην Ολλανδία, εξυπηρέτησαν τις ίδιες πολιτικές σκοπιμότητες. Αδιαφορώντας παγερά για την βοήθεια που έδινε στον Ερντογάν για να παίξει το εθνικιστικό του χαρτί, ο Ολλανδός πρωθυπουργός εμφανίστηκε απέναντι στην Τουρκία βιλντερικότερος του Βίλντερς.

Θα τον βοηθήσουν όλα αυτά να ανακάμψει και να κερδίσει τους ψήφους που θα πήγαιναν στην ακροδεξιά; Για την επιρροή του Βίλντερς στην πολιτική ατμόσφαιρα είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και οι σοσιαλδημοκράτες έκαναν κεντρικό προεκλογικό σύνθημα  τον«προοδευτικό πατριωτισμό». Συνήθως όποιο κόμμα καταφέρει να επιβάλλει τη δική του ατζέντα κερδίζει και σε εκλογικά ποσοστά. Απομένει να δούμε αν θα συμβεί και στην Ολλανδία, που τα παλιά καλά, ευρωπαϊκά χρόνια, φημιζόταν για την ανοχή της στους μετανάστες και το διαφορετικό.