«Απορούν πολλοί και πολλές για την απόφαση του Ποιμαντικού Τμήματος της Θεολογικής Σχολής και τελικά (και) της Συγκλήτου του ΑΠΘ να αναγορεύσουν επίτιμο διδάκτορα τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο (σημ: Η εκδήλωση ήταν προγραμματισμένη για τη Δευτέρα αλλά αναβλήθηκε για λόγους “καλύτερης οργάνωσης”). Μοιράζομαι μαζί τους την αποδοκιμασία αυτής της απόφασης. Αν ήμουν στη Σύγκλητο, είναι βέβαιο ότι θα αντιδρούσα ακόμη κι αν ήμουν μόνος μου (όπως συχνά μου έτυχε στα 18 χρόνια που ήμουν μέλος της Συγκλήτου).

Ads

Όχι επειδή αφορά πρόσωπο της Εκκλησίας. Αλλά επειδή δεν πληροί τα κριτήρια που ισχύουν στον θεσμό του πανεπιστημίου για την αναγόρευση σε επίτιμο διδάκτορα. Διαφωνώ, λοιπόν, και αποδοκιμάζω. Όμως, δεν απορώ. Υπάρχει μία παράδοση (και) στο ΑΠΘ, για την οποία μόνον υπερήφανοι/ες δε μπορούμε να είμαστε. Παράδοση που ποτέ δεν αποδοκιμάστηκε, αλλά αντίθετα συνεχίζεται, προσαρμοσμένη καμιά φορά σε νέες μόδες, αλλά πάντα στα ίδια παλαιά ήθη».

Με αυτό το σχόλιο υποδέχθηκε την αναγόρευση του μητροπολίτη Άνθιμου σε επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ ο καθηγητής παιδαγωγικής του ιδρύματος Γιώργος Τσιάκαλος. Μια αναγόρευση που έχει προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων εντός και εκτός της πανεπιστημιακής κοινότητας καθώς ουκ ολίγοι έχουν ασκήσει έντονη κριτική στα μέλη της συγκλήτου του ΑΠΘ που έκριναν σκόπιμο να τιμήσουν μια προσωπικότητα με αμφιλεγόμενη ιστορική διαδρομή και παρουσία τόσο στα ποιμαντικά του καθήκοντα όσο και στις συχνές πολιτικές του παρεμβάσεις.

Και όσο και αν η σύγκλητος του ΑΠΘ μπορεί να υπερασπίζεται τις επιλογές της, άλλο τόσο οι πολίτες έχουν δικαίωμα να τις κρίνουν. Πόσο δε όταν το συγκεκριμένο ίδρυμα έχει μια μακρά παράδοση “προβληματικών” επιλογών στην επιλογή των τιμητικών διακρίσεων σε πρόσωπα όπως τα μέλη της πάλαι ποτέ βασιλικής οικογένειας, όπως ο Παύλος και η Φρειδερίκη, που έγιναν επίτιμοι διδάκτορες του ΑΠΘ το 1955 και το 1963.

Ads

Ακόμη πιο προκλητική η απόφαση να αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής το 1960 ο κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος, ο άνθρωπος που στις 27 Απριλίου του 1941 συνεχάρη τον Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα για τις επιτυχίες των στρατευμάτων του Ράιχ. Ακολουθώντας τη μακρά αυτή παράδοση το ΑΠΘ είχε προσφέρει τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα και στον δήμαρχο του ποινικού δικαίου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου.

Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τις δεκάδες περιπτώσεις επιφανών προσωπικοτήτων από τον χώρο των τεχνών που αντίστοιχα έχουν τιμηθεί από το ΑΠΘ, ο μακρύς κατάλογος των επίτιμων διδακτόρων του ιδρύματος είναι γεμάτος από μελανά σημεία που έρχονται να γίνουν μελανότερα με την περίπτωση του μητροπολίτη Άνθιμου.

Πηγή: Η Αυγή