Ο καλπασμός του Ζαν Λυκ Μελανσόν συνεχίζεται και αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις βρίσκεται εκ των πραγμάτων στο κυνήγι της δεύτερης θέσης. ‘Εχει περίπου 19%, όσο και ο γκωλικός Φιγιόν και απέχει μόλις 4 μονάδες από τον Μακρόν.

Ads

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την τύχη των γαλλικών προεδρικών εκλογών και επομένως για την τύχη τόσο του ευρώ όσο και της ΕΕ συνολικά. Στο όχι απίθανο πλέον σενάριο να περάσουν στον δεύτερο γύρο η Λεπέν με τον Μελανσόν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, αλλά και οι κυβερνήσεις, βλέπουν πραγματικό εφιάλτη.

Θα είναι το χειρότερο σενάριο, καθώς η καταστροφή θα έχει ήδη επέλθει από τον πρώτο γύρο και πλέον δεν θα έχει καμία σημασία το τελικό αποτέλεσμα, ποιος δηλαδή θα είναι ο πρόεδρος. Είτε ο ένας είτε ο άλλος, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: η Γαλλία θα βγεί από το ευρώ.

Πόσες πιθανότητες έχει να πιάσει ο Μελανσόν τον Μακρόν; Αρκετές. Πρώτον, έχει την τάση με το μέρος του. Τα ποσοστά του Μακρόν βαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες μειούμενα και έχει περάσει από το 26 στο 23%. Αντιθέτως, τα αντίστοιχα του Μελανσόν ξεκίνησαν από το 12 και τώρα βρίσκονται στο 19. Επομένως, η δημοσκοπική καμπύλη του Μακρόν είναι πτωτική και του Μελανσόν ανοδική και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την τελευταία προεκλογική εβδομάδα. Εάν συνεχιστεί η τάση αυτή η νίκη του Μελανσόν θα είναι εξαιρετικά πιθανή.

Ads

Δεύτερον, από τις αναλύσεις προκύπτει πως όσοι επιλέγουν Μακρόν δεν είναι και τόσο βέβαιοι για την επιλογή τους- μόνον οι μισοί. Και στο σημείο αυτό υπερέχει ο Μελανσόν, οι ψηφοφόροι του οποίου είναι σχεδόν όλοι βέβαιοι για την επιλογή τους. Το στοιχείο αυτό καθιστά το τελικό αποτέλεσμα απολύτως αβέβαιο ως προς τον Μακρόν.

Τρίτον, η γενικευμένη οργή των Γάλλων τόσο για την πολιτική Ολαντ όσο και για την υποβάθμιση του ρόλου της Γαλλίας εντός της ΕΕ βρίσκει στον Μελανσόν έναν απρόσμενο εναλλακτικό δρόμο, πέραν της γαλλικής ακροδεξιάς. Είναι σαφές πως η πλειοψηφία των Γάλλων εξακολουθεί να παραμένει κεντροαριστερή και επομένως η πολιτική αγανάκτηση των ευρύτερων στρωμάτων της μεσαίας και των λαϊκών τάξεων ευκολότερα θα επιλέξει Μελανσόν απ’ ό,τι Λεπέν ή Ομόν. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό πως όσο τα ποσοστά του Μελανσόν ανεβαίνουν τα αντίστοιχα του Ομόν πέφτουν. Έχουμε δηλαδή μια ευδιάκριτη ριζοσπαστικοποίηση των γάλλων σοσιαλιστών που τροφοδοτεί τον Μελανσόν. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική πολιτική αλλαγή, η οποία δεν αποκλείεται καθόλου να κρίνει τις εκλογές.

Τέταρτον, ο Μακρόν είναι ένα δημιούργημα των ΜΜΕ και των συστημικών γαλλικών κύκλων, που ήθελαν να έχουν κάτι διαφορετικό απέναντι στον συντηρητικό Φιγιόν. Αυτό σημαίνει πως η εικόνα του είναι κατασκευασμένη σε μεγάλο βαθμό, εκπροσωπεί τους γαλλικούς τραπεζικούς κύκλους, είναι πολιτικός που υιοθετεί το συνολικό πακέτο της γερμανικής νεοφιλελεύθερης Ευρώπης- ένας τυπικός πολιτικός της εποχής της παγκοσμιοποίησης.  Αυτό σημαίνει ότι η διείσδυσή του στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, αλλά και στη μεσαία τάξη, είναι περιορισμένη.

Τούτων δοθέντων, το αποτέλεσμα της Κυριακής θα είναι καθοριστικό για τις τύχες της Ευρώπης. Εάν ο Μακρόν και ο Φιγιόν αποτύχουν, τότε θα πάμε σε ένα δεύτερο γύρο πρωτόγνωρο. Θα επιλεγεί ο δρόμος διάλυσης του ευρώ: είτε θα είναι ο δρόμος της εθνικής αναδίπλωσης, είτε ο δρόμος της αριστεράς, ένας δρόμος ακόμα ασαφής πολιτικά. Βεβαίως, οι πιθανότητες εξακολουθούν να παραμένουν στον Μακρόν και στον Φιγιόν, ο οποίος δεν αποκλείεται καθόλου την τελευταία στιγμή να ξεπεταχθεί δεύτερος, εφόσον η γκωλική δεξαμενή εξακολουθεί να είναι μεγάλη- άνω του 30%

Στην περίπτωση πάντως του διδύμου Λεπέν- Μελανσόν  τον πρώτο λόγο θα έχει πλέον η Μαρίν Λεπέν, διότι οι γκωλικοί μοιάζει απίθανο να στηρίξουν Μελανσόν. Αλλά τίποτα δεν θα αποκλείεται πλέον και όλα θα κριθούν οριακά.

Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως ούτως ή άλλως η πολιτική ατζέντα έχει ήδη αλλάξει και όποιος και να εκλεγεί πρόεδρος θα υποχρεωθεί να διοικήσει έχοντας απέναντί του το ισχυρό Εθνικό Μέτωπο και την αναβαθμισμένη πλέον γαλλική αριστερά, η οποία φυσικά εννοεί αυτά που προαναγγέλλει και όλοι γνωρίζουν πως εάν φτάσει και μέχρι την προεδρία της Γαλλίας δεν θα υπαναχωρήσει επ’ ουδενί και επομένως δεν θα υπάρχουν περιθώρια διαπραγματεύσεων, υπαναχωρήσεων και συμβιβασμών-όπως τα είδαμε στην αντίστοιχη ελληνική περίπτωση.

Οι γάλλοι- όπως και οι άγγλοι- δεν είναι έλληνες. Δεν ελίσσονται.