Αταίριαστες χρονολογίες στέκουνε ανάμεσά μας
ανάγνωση μύθων η εμβολή και η παραμυθία.
Στ. Μαφρέδας, Πέτραι πλαγκταί
 
Η κρίση έσπασε όλους τους κρίκους που μας συνέδεαν (πραγματικά ή ιδεοληπτικά) με το χθες και το σήμερα, με την ιστορία και την κοινωνία, με τη λογική και τη νομιμότητα, με τη δημοκρατία και τους θεσμούς, με το Κράτος και τις ελίτ.

Οι δημοκρατικοί αμυντικοί μηχανισμοί του πολιτεύματος δεν λειτουργούν αφού η δυσπιστία κυριαρχεί παντού (άλλοτε συνοδευόμενη από μνησικακία κι άλλοτε από φόβο).

Πώς όμως είναι δυνατό να έχεις προσδοκίες και απαιτήσεις από θεσμούς και αξίες τις οποίες δεν υπηρετείς και στις οποίες δεν πιστεύεις;

Όταν έχουμε πεισθεί ότι ένα σύστημα δεν υιοθετεί πλέον δυνάμεις αυτο-διόρθωσης τί ακριβώς κάνουμε;

• Περιμένουμε το δυστύχημα, το ατύχημα ή τη μεγάλη περιπέτεια (προς τα μπρος ή τα πίσω);

• Πιστεύουμε στην αυτόματη επαναφορά στην «προτέρα κατάσταση» από ανωτέρα δύναμη (Θεία ή Ευρωπαϊκή;)

• Απέχουμε μέχρι να βρουν λύση οι όποιοι συμμετέχοντες:

Η πρώτη περίπτωση είναι η πιθανότερη λόγω της ανομίας και της χαοτικής λειτουργίας του όλου συστήματος.

Η δεύτερη μάλλον αποκλείεται καθώς στα ζητήματα αυτά έχει απαντήσει ο Διαφωτισμός και ο Μακιαβέλι.

Η τρίτη είναι  η πλέον επικίνδυνη.

Θυμίζω π. χ. ότι τελικά από τον καναπέ σηκώθηκαν οι εξτρεμιστές όλων των ειδών και όχι οι  «ναρκωμένοι» δημοκράτες νοικοκυραίοι, οι οποίοι – εξακολουθώντας να μην πιστεύουν σε κανέναν και σε τίποτα – διευκολύνουν με την αδράνειά τους στο να τιμωρείται η Δημοκρατία και όχι οι επίορκοι ή οι εχθροί της.

Η πολιτική μας έχεις πάθει κυκλοφοριακή συμφόρηση από τους πολλούς μονόδρομους προς τη μεγάλη λεωφόρο της  ανάκαμψης.

Χρειαζόμαστε νέους θεσμικούς τροχονόμους και κυρίως νέους κομματικούς οδηγούς, που θα φοράνε ζώνη ηθικής και θα σέβονται τα φανάρια της λαϊκής βούλησης (ιδίως το STOP).

Καθηγητής Γιάννης Πανούσης. Βουλευτής ΔΗΜΑΡ