Τι καταλαβαίνουμε και τι δεν πρέπει «να καταλάβουμε»;

• Καταλαβαίνουμε ότι για να εφαρμόσει ένας υπουργός μια πολιτική πρέπει να υπάρχει στοιχειωδώς ευνοϊκό πολιτικό κλίμα.

• Καταλαβαίνουμε ότι για τον ίδιο σκοπό πρέπει αυτή η πολιτική να συντονίζεται με το πλαίσιο το οποίο προτάσσει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση.

• Δεν καταλαβαίνουμε γιατί ένας επιστήμονας με περγαμηνές δεν αρκείται στη συμμόρφωση με το κυβερνητικό πλαίσιο (το οποίο εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι δεκτικό όλων των θεωρήσεων κάποιου ο όποιος ήταν εχθές ακαδημαϊκός και την επαύριον πολιτικός) αλλά σπεύδει να προβεί σε δηλώσεις μετάνοιας.

  Ads

• Δεν καταλαβαίνουμε το «απεταξάμην τον σατανά» (λέγε με παράλληλο νόμισμα») του νυν Υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Παπαδημητρίου.

Είπε για το παράλληλο νόμισμα ο τελευταίος: «Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν ακαδημαϊκός. Οι ακαδημαϊκοί μπορούν να λένε πολλά πράγματα αλλά όταν έρχεται η στιγμή που πρέπει να υλοποιήσουν ένα πρόγραμμα τότε βλέπουν ότι μερικά πράγματα που έχουν πει ίσως να είναι λάθος». 

Ατυχείς δηλώσεις υπάρχουν πολύ συχνά τώρα και παλιά. Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι ο σχολιασμός τους είναι απώλεια χρόνου και σε κάθε περίπτωση ζήτημα δευτερεύον. ΔΕΝ είναι έτσι: τόσο απλά.

Κορυφαία και πολλά λάθη έκανε ο Πρωθυπουργός ο οποίος τα απέδωσε στις αυταπάτες του. Λάθη μέχρι χθες ο νυν υπουργός οικονομίας και Ανάπτυξης. Λάθος οι μέχρι χθες ερευνητικές του επεξεργασίες.

Γιατί οι πολίτες πρέπει να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε ανθρώπους που κάνουν τόσο κορυφαία λάθη που ομολογούν με τόση ευκολία; Γιατί η Ελλάδα μπορεί να γίνει η Φλώριδα της Ευρώπης όταν αυτός που το ισχυρίζεται κάνει λάθος σε άλλα κομβικά θέματα;

Ατυχείς οι δηλώσεις και για έναν άλλο εξίσου σημαντικό λόγο που σχετίζεται με τη δημοκρατία και τον πλουραλισμό. Οι δυτικές κοινωνίες δεν θα αποφύγουν την μονοδιάστατη σκέψη, τον μονοδιάστατο άνθρωπο και τον μονοδιάστατο δεσποτικό κόσμο αν δεν αφήσουν «όλα τα λουλούδια ν’ ανθίζουν». Στα οικονομικά έχει ήδη υπάρξει η μονοκρατορία μιας σχολής έναντι άλλων προς βλάβη των εκκολαπτόμενων οικονομολόγων, των δυτικών κοινωνιών και της ισότητας. Ο κατηφόρας πρέπει να σταματήσει.

Και εν πέσει περιπτώσει το παράλληλο νόμισμα δεν είναι κάποια αντικαπιταλιστική, επαναστατική ιδέα. Ένα εργαλείο είναι, προσωρινής διάρκειας, το οποίο μπορεί να διευκολύνει την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Εδώ κρύβεται και το μεγάλο πρόβλημα στο πεδίο των ιδεών και των εργαλείων. Οι κλειδοκράτορες του συστήματος θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν αν οι ίδιοι το αποφάσιζαν την χρονική στιγμή που οι ίδιοι επέλεγαν στην χώρα που θα επέλεγαν. Δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε χώρα που τελεί υπό πολλαπλή υποτέλεια υλική και πνευματική, που δέχεται εντολές για εργαλεία και πολιτικές. Δεν μπορεί να συνιστά ΔΙΚΗ της πρωτοβουλία! Το status quo, οι ιεραρχίες και οι ηγεμονίες πρέπει να μείνουν ανέγγιχτες. 

Σε κάθε περίπτωση για την συγκεκριμένη κυβέρνηση η ώρα των καινοτόμων ιδεών απεμπλοκής έχει παρέλθει προ πολλού. Για κάθε πράγμα υπάρχει συγκεκριμένος ιστορικός χρόνος. Μάλλον ως ανέκδοτο θα ακούγονταν η πρόταση εισαγωγής παραλλήλου νομίσματος τον Νοέμβριο του 2016. Η ιδέα αυτή καθεαυτή του παράλληλου νομίσματος στο κατάλληλο πολιτικό κλίμα κάθε άλλο παρά να αποταχθεί ως λάθος χρειάζεται.