Το 2000 με το Νομπέλ Ειρήνης τιμήθηκε ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας Κιμ Ντε-τζουνγκ. Δεν το θυμόμουν βέβαια. Το βρήκα στη Βικιπαίδεια, ψάχνοντας να δω ποιος μας είχε νικήσει. Γιατί είχε υπάρξει επίσημη ελληνική υποψηφιότητα τότε. Αυτό κάπως το θυμόμουν, τις λεπτομέρειες πάντως τις διάβασα στο δοκίμιο «Χορός και ενορχήστρωση της τοπικότητας: Πολιτική, πολιτικοί ως φορείς της εξουσίας και πολιτιστικοί σύλλογοι ως διαχειριστές του πολιτισμού» του Ιωάννη Μάνου, λέκτορα τότε στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Το δοκίμιο αυτό συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Λαϊκοί πολιτισμοί και σύνορα στα Βαλκάνια», όπου έντεκα Βαλκάνιοι μελετητές υπερβαίνουν τα σύνορα, αναζητώντας γλώσσα τίμιας αλληλογνωριμίας.

Το 1999 λοιπόν η Φλώρινα ετοιμαζόταν για τη 10η διοργάνωση των «Πρεσπών», που ήταν αφιερωμένες στον Μίκη Θεοδωράκη. Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, γράφει ο Ι. Μάνος, «θα πρότεινε επίσημα, κατά τη διάρκειά τους, τον συνθέτη ως υποψήφιο από την Ελλάδα για το Νομπέλ Ειρήνης. Εκτός από τον Ελληνα πρωθυπουργό, παρών ήταν και ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Λιούπτσο Γκεοργίεφσκι». Ο οποίος Γκεοργίεφσκι, όπως και ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, «συμπεριλαμβάνονταν στα πρόσωπα που είχαν υπογράψει την πρόταση υποψηφιότητας του Μίκη Θεοδωράκη». Τεράστια η διεθνής αίγλη του Μίκη, ισομεγέθης πάντως των αντιφάσεών του, έπεισε τότε τους «γυφτοσκοπιανούς», όπως έχει πείσει τώρα άλλους να φτιάξουν μπλογκ με τίτλο «Θεοδωρακισμός». Κατά το μαρξισμός-λενινισμός; Αγνοώ.

Και επειδή πολλά αγνοούμε στον Νότο, παραθέτω ξανά από το ίδιο δοκίμιο: «Ενα από τα σημεία στα οποία δημιουργήθηκε διαφωνία ανάμεσα στους διοργανωτές και τα μέλη των συλλόγων ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα ανακοινωνόταν το όνομα ενός των χορών. Επρόκειτο για τον χορό που, σε τοπικό επίπεδο, είναι γνωστός ως Πουστσένο ή Λυτός. Μια ομάδα συλλόγων θεωρούσε ότι έπρεπε να ανακοινωθεί στην εκδοχή του στο τοπικό σλαβικό ιδίωμα (Πουστσένο), ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να ανακοινωθεί η εκδοχή του ονόματος στα ελληνικά (Λυτός). […] Τελικά, αποφασίστηκε να μην υπάρξει καμία ανακοίνωση των ονομάτων των χορών. […] Στους συλλόγους που συμμετέχουν στην υποδοχή [του κ. Σημίτη] εκπροσωπούνται σύλλογοι χωριών, τα οποία καταχωρίζονται σε ομάδες πληθυσμών που στον τοπικό λόγο αναφέρονται ως Ντόπιοι, Αρβανίτες, Βλάχοι και Πόντιοι». Πόσοι Μοραΐτες άραγε ή Κρητικοί έχουν ακουστά κάτι για τους Ντόπιους και τα «ντόπικα»;

Πηγή: Καθημερινή