Αγαπητέ Πρωθυπουργέ, κ. Αλέξη Τσίπρα, πρώτη φορά απευθύνομαι έτσι σε Πρωθυπουργό του νεοελληνικού κράτους αφού όλους τους προηγούμενους από εσάς, τους οποίους έζησα, μόνον αγαπητούς δεν μπορούσα να τους προσφωνήσω. Πολύν καιρό ήθελα να σας γράψω, πολύ πριν εκλεγείτε Πρωθυπουργός αλλά συνεχώς το ανέβαλα μέχρι που ήρθε προφανώς η κατάλληλη ώρα.

Δεν θα μακρηγορήσω, ούτε και θα γράψω αναλυτικά τις σκέψεις μου. Μοναχά θα σας πω ότι το πράγμα άρχισε να φαίνεται ολοκάθαρα πια, από τότε που ο Κ. Σημίτης ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας διαλάλησε το περίφημο: “Εκσυγχρονιζόμαστε, γινόμαστε Ευρώπη. Τα κουρεία θα γίνουν κομμωτήρια και τα καφενεία καφετέριες”. Από τότε, όλοι όσοι αγαπήσαμε την διαφορετικότητα της κάθε πατρίδας μέσα στο παγκόσμιο στερέωμα αρχίσαμε να θρηνούμε για την διαφαινόμενη ισοπέδωση, που είχε ήδη αρχίσει να επελαύνει ταχύτατα σε όλα τα επίπεδα, από τη φύση μέχρι τον πολιτισμό, μέχρι την οικονομία και τον άνθρωπο, τον οποίον ομογενοποίησε αποπροσανατολίζοντάς τον και καθιστώντας τον χυδαίο καταναλωτή του οικοσυστήματος δηλαδή του εαυτού του.

Η πατρίδα μας, πάμπλουτη σε φυσικούς πόρους, σε φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο, σε ανθρώπινο δυναμικό, η χώρα αυτή που κατοικούνταν μέχρι πριν μερικές δεκαετίες από ανθρώπους με τσαγανό, σοφία και απίστευτη ευρηματικότητα, προσόντα ανεπτυγμένα λόγω του γεωφυσικού ανάγλυφου και του κλίματος, ανθρώπους οι οποίοι ένιωθαν τον πλούτο που τους περιέβαλλε και που κατείχαν, το εξέφραζαν δε ως “ήμασταν πλούσιοι, όλα τα είχαμε, μόνο λεφτά δεν είχαμε”, δέθηκε ξαφνικά στο άρμα του καταναλωτισμού και της Γερμανίας, παραδόθηκε στα δανεικά ευρώ και μετατράπηκε σε έναν κακομοίρη φτωχό δήθεν και προβληματικό συγγενή μιας ανιστόρητης και αποικιοκρατικής ευρωπαϊκής ένωσης, με την ευθύνη βέβαια να βαραίνει απόλυτα τους γερμανόδουλους ιδιοτελείς πολιτικούς νάνους που κυβέρνησαν έως πριν λίγες μέρες πριν από εσάς, ως τοποτηρητές της Γερμανίας επί εδάφους ελληνικού.

Δεν σκοπεύω αγαπητέ Πρωθυπουργέ, κ. Αλέξη Τσίπρα να αναλωθώ ούτε σε αυτούς ούτε στα έργα και τις ημέρες τους. Το μόνο που θέλω να σας πω είναι το εξής:

Ανήκω σε αυτούς που δεν ψήφισαν τον Σύριζα αλλά ανακουφίστηκαν από την εκλογική του επικράτηση λόγω φυσικά της εξαφάνισης από το οπτικό πεδίο και τις ζωές μας της ακροδεξιάς αμορφωσιάς, ακαλαισθησίας, αναξιοπρέπειας και των εκφραστών αυτής. Δεν ψήφισα τον Σύριζα για πολύ συγκεκριμένο λόγο. Διότι ενώ έβλεπα πεντακάθαρα ότι έχετε, το κόμμα και εσείς προσωπικά ως νέος άνθρωπος και πολιτικός, την μέγιστη ιστορική ευκαιρία να εμπνεύσετε την κοινωνία, να την ξεκολλήσετε από τον βούρκο της ευτέλειας και να την οδηγήσετε ξανά προς τις πραγματικές αξίες, δίνοντας το παράδειγμα σε όλο τον “πολιτισμένο” δυτικό κόσμο, με πίκρα διαπίστωνα συνεχώς ότι εσείς δεν το βλέπετε καθόλου έτσι αλλά έρχεστε μοναχά ως διορθωτές του υφιστάμενου συστήματος και όχι ως ριζοσπαστικοί αμφισβητίες αυτού.

Ήρθατε όμως στην εξουσία, σας έφερε ο λαός που μέχρις εδώ ήταν έτοιμος για αλλαγές, πολύ καλώς έκρινε και έπραξε, ήταν αυτό ένα τεράστιο βήμα προόδου και ελπίδας για επαναφορά τουλάχιστον των αξιών της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στην ζωή μας. Ήρθατε λοιπόν στην εξουσία και ξεκινήσατε με το καλημέρα και με τσαγανό, όπως φαίνεται, μια διαπραγμάτευση, η οποία όμως τελεί υπό τους όρους, τους ορισμούς και τα όρια του υφιστάμενου καταστροφικού για τους ανθρώπους και για το οικοσύστημα χρηματοοικονομικού συστήματος και της ανιστόρητης γερμανοκρατούμενης ευρωπαϊκής ένωσης.

Βρισκόμαστε τις μέρες αυτές εμπρός στην σκληρή στάση των Γερμανών και των εθελόδουλων πολιτικών των άλλων κρατών της Ευρώπης, οι οποίοι ακόμη κρατούν τις καρέκλες τους σε αντίθεση με τους Έλληνες ομοίους τους, τους οποίους εξαφανίσαμε ανεπιστρεπτί εύχομαι.

Αυτή η σκληρή στάση όλων δείχνει πεντακάθαρα ότι η Ευρώπη, όπως και όλος ο δυτικός καταναλωτικός “πολιτισμός”, δεν έχουν κανένα μέλλον αγαπητέ Πρωθυπουργέ. Δείχνει ότι οδεύουν προς την τελική αυτοκαταστροφή δια του κανιβαλισμού, αφού όμως πρώτα θα αφανίσουν όλα τα υπόλοιπα πλάσματα και το οικοσύστημα.

Η ιστορική λοιπόν παγκόσμια ευκαιρία που έχετε αγαπητέ Πρωθυπουργέ κ. Αλέξη Τσίπρα, είναι να αποτελέσετε έμπνευση για την ελληνική κοινωνία, η οποία μπορεί να γίνει η πρώτη του δυτικού κόσμου που θα περάσει σταδιακά σε μια μετακαταναλωτική εποχή, η οποία έχει ήδη αρχίσει να αχνοφέγγει ούτως ή άλλως για την ανθρωπότητα.

Τα στάδια της πορείας αυτής είναι συγκεκριμένα.

Καμία υπαναχώρηση και παύση κάθε διαπραγμάτευσης εντός του γερμανικού μοντέλου διακυβέρνησης της Ευρώπης, αποχώρηση από την ευρωζώνη και την ευρωπαϊκή ένωση του κεφαλαίου, με όλες τις απαραίτητες οικονομικού χαρακτήρα άμεσες πολιτικές  ενέργειες που συνεπάγεται κάτι τέτοιο ώστε να γίνει όσο πιο ομαλά η μετάβασή μας (κρατικοποίηση τραπεζών, κόψιμο εθνικού νομίσματος, κατάργηση όλων των άμεσων φόρων και έμμεση φορολόγηση της κατανάλωσης κλπ), πολιτική κινήτρων στους Έλληνες πολίτες ώστε να ενθαρρυνθούν να εγκαταλείψουν τις μεγαλουπόλεις, τα γήπεδα δηλαδή του καταναλωτισμού, που τους καθιστά ασθενείς και χειραγωγούμενους, ανασφαλείς και έρμαια των πολυεθνικών και να εγκατασταθούν ξανά στην ελληνική επαρχία, πλάι στους φυσικούς πόρους και την παραγωγή, πλάι στον πλούτο δηλαδή τον αέναο, ταυτοχρόνως στροφή σε μία ανάπτυξη ήπια, που να σέβεται το φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο αλλά και την κλίμακα κάθε τόπου, στροφή δηλαδή σε πολιτικές σμίκρυνσης και όχι πλέον γιγαντισμού, σε προτάσεις που θα αποτελέσουν όλες μαζί ένα γιγάντιο αναπτυξιακό έργο κάνοντας την Ελλάδα ένα άθροισμα μικρών παραδείσων φύσης πολιτισμού και συμβατής επιχειρηματικότητας, ταυτόχρονη παροχή παιδείας και όχι πλέον εκπαίδευσης, για την συνειδητοποίηση της φυσικής υπόστασης των Ελλήνων πολιτών, για την διαχείριση και την αναπλήρωση του αμύθητου και αειφόρου πλούτου της πατρίδας μας, για την επανάστηση του αξιακού μας συστήματος, για την επανασύνδεσή τους με την φιλοσοφία, την υγεία, τη ζωή.

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο για όλα αυτά αγαπητέ Πρωθυπουργέ κ. Αλέξη Τσίπρα, έχω άλλωστε ήδη γράψει πολλά επ’ αυτών καθ’ όλα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Δεν θα συνεχίσω όμως άλλο. Θα κλείσω λέγοντάς σας μόνον ότι ουτοπία είναι να πιστεύεις σε ένα τεχνητό ανθρώπινης νόησης και κατασκευής σύστημα και να παλεύεις να το τελειοποιήσεις, ενώ ρεαλισμός και μάλιστα απόλυτος είναι να πιστεύεις στο μόνο αυθύπαρκτο και αληθινό σύστημα, το οικοσύστημα, να το συνειδητοποιείς και να μην εκβιάζεις τους Νόμους του, οι οποίοι διέπουν κι εσένα ως πλάσμα φυσικό διότι κάθε τέτοια σου ενέργεια έχει συνέπειες που δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο ολόγυρά σου.

Ας βγούμε αγαπητέ Πρωθυπουργέ κ. Αλέξη Τσίπρα από τον φαύλο κύκλο του χυδαίου καταναλωτισμού και ας πάρουμε τη ζωή και την πορεία εξαρχής, ας δείξουμε τον δρόμο στην Ευρώπη αλλά και στην παγκόσμια κοινότητα των καταναλωτών. Αν πετύχουμε θα ζήσουμε ευτυχείς και με ευημερία, αν αποτύχουμε θα πεθάνουμε αξιοπρεπείς. Σε καμία περίπτωση δεν θα βγούμε χαμένοι.

*Ο Γιάννης Μακριδάκης είναι φυσικός καλλιεργητής και συγγραφέας
—

Carta abierta al Primer Ministro A. Tsipras

Querido Primer Ministro Sr. Alexis Tsipras, por primera vez me dirigo así a un Primer Ministro del estado griego contmporáneo, dado que,  todos los anteriores que conocí, están lejos de  llamarse “queridos”. Hace mucho tiempo que quiero escribirle, antes de su elección como Primer Ministro, pero lo aplazaba hasta que obviamente llegó el momento oportuno.

No voy a ser extenso, ni voy a escribir mis pensamientos analíticamente. Solamente le voy a decir que la cosa empezó a hacerse clara, desde que K. Simitis como Primer Ministro de Grecia, pregonó el famoso “Nos estamos modernizando, nos estamos volviendo Europa. Las barberías se transformarán en peluquerías y los cafetines en cafeterías”. Desde entonces, todos los que hemos querido la diversidad de cada patria dentro del ámbito global, empezamos a lamentar el arrasamiento, que ya empezaba a irrumpir a todos los niveles, desde la naturaleza hasta la cultura, la economía y el ser humano, lo cual homogeneizó, desorientándolo y convirtiéndolo en vulgar consumidor del ecosistema, es decir de sí mismo.

Nuestra patria, riquísima en recursos naturales, en capital natural y cultural, en potencial humano, hasta hace unas décadas era habitada por personas con audacia, sabiduría e increíble creatividad, aptitudes desarroladas a causa del anaglifo geofísico y del clima; por personas que sentían la riqueza que les rodeaba y la cual poseían, expresado esto en el dicho “eramos ricos, lo teníamos todo, excepto dinero”. Este país se vió repentinamente atado al carro del consumismo y de Alemania, se entregó a los euros prestados y se convirtió en un miserable, supuestamente pobre y problemático familiar de una Unión Europea ahistórica y colonialista, con la reponsabilidad pesando en absoluto sobre los enanos politicos, vasallos de Alemania, que gobernaron hasta hace pocos días antes de Usted, en función de inspectores de Alemania sobre terreno griego.

No intento, querido Primer Ministro, sr. Alexis Tsipras, perder tiempo ni con ellos ni con sus trabajos y días. Lo único que quiero contarle es lo siguiente:

Soy parte de ellos que no votaron por Syriza pero se aliviaron por su predominancia, deibdo, por supuesto, a la desaparición de nuestro campo visual y de nuestras vidas de la incultura, inestética e idignidad de la ultraderecha y sus representantes. No voté por Syriza por una razón muy concreta. Porque, aunque veía que el partido y Usted personalmente como persona y político joven, teníais la gran oportunidad histórica de inspirar a la sociedad, de sacarla del charco de la mezquinidad y de conducirla de nuevo a valores verdaderos dando el ejemplo a todo el mundo occidental “civilizado”, con pena confirmaba continuamente, que vosotros no lo veíais, sino que habéis venido solamente para corregir el sistema existente y no para cuestionarlo radicalmente.

Sin embargo, habéis llegado al poder, os llevó el pueblo que hasta aquí estaba preparado de hacer cambios; hizo muy bien, este fue un gran paso de avance y de esperanza de restauración por lo menos de los valores de democracia y de justicia en nuestra vida. Lllegásteis pues al poder y empezásteis desde el inicio con audacia, según parece, una negociación la cual, no obstante, cumple los términos, las definiciones y los límites del sistema económico financiero actual, que es catastrófico para los seres humanos y para el ecosistema, así como de la ahistórica y bajo dominación alemana, Unión Europea.

Nos encontramos en estos días frente a la posición dura de los alemanes y de los políticos serviles de otros estados de Europa, quienes todavía mantienen sus puestos, al contrario de sus socios griegos, a quienes espero que hayamos hecho desaperecer irreversiblemente.

Esta dura posición de todos demuestra de manera clarísima que Europa, así como toda la “civilización” occidental consumista, no tienen ningún futuro, querido Primer Misitro. Demuestra que se dirigen hacia la autodestrucción final, mediante el canibalismo, después de que hayan exterminado el resto de los seres vivos y del ecosistema.

Así que la histórica oportunidad mundial que uste tiene, querido Primer Ministro sr. Alexis Tsipras, es de constituir la inspiración para la sociedad griega, para que sea esta la primera del mundo occidental que va a pasar progresivamente a una época post-consumista, la cual de todas formas ya ha empezado a asomar para la humanidad.

Las etapas de esta ruta son concretas:

Ningún retroceso y cese de cualquier negociación dentro del modelo alemán de gobernación de Europa, salida de la eurozona y de la unión europea del capital, con todas la acciones políticas inmediatas necesarias y de carácter económico que eso implica, para que sea más suave nuestra transición (nacionalización de los bancos, expedición de moneda nacional, abolición de todos los impuestos directos y aplicación de impuestos indirectos al consumo, etc.); motivación a los ciudadanos griegos para que se animen a abandonar las grandes ciudades, o sea los campos del consumismo que los hacen enfermos y manipulados, inseguros e inermes ante las multinacionales; para que vuelven a asentarse en la provincia, cerca de los recursos naturales y de la producción, al lado de la riqueza perpetua; al mismo tiempo, un giro a un desarrollo leve, que respete el capital natural y cultural, así como la escala de cada lugar, es decir, un giro a políticas de minimización y no más de gigantismo, a propuestas que unidas van a formar una obra de desarrollo gigante, transformando  Grecia en un conjunto de pequeños paraísos de naturaleza, cultura y empresarialidad compatible, paralelamente con la oferta de cultura y no de “educación”; para llegar a percibir la esencia natural de los ciudadanos griegos, para el manejo y el reemplazo de la inimaginable y perdurable riqueza de nuestra patria, para la restauración de nuestro sistema de valores, para su reconexión con la filosofía, la salud, la vida.

Podría escribir un libro entero sobre lo anterior, querido Primer Ministro sr. Alexis Tsipras, además, ya he escrito bastante sobre estas cosas durante los años de la crisis económica. Voy a terminar diciéndole solamente que utopía es creer en un sistema de inteligencia y construcción humana artificial, mientras que realismo y mas bien realismo absoluto, es creer en el único soberano y verdadero sistema, el ecosistema; llegar a entenderlo sin violentar sus Leyes, que rigen a tí como criatura natural, porque tales acciones tuyas tienen consecuencias que generan un círculo vicioso en tu entorno.

Salgamos, querido Primer Ministro sr. Alexis Tsipras del círculo vicioso del consumismo vulgar y tomemos la vida y la ruta desde el principio, mostremos el camino a Europa y también a la comunidad mundial de consumidores. Si lo logramos, viviremos felices y en prosperidad, si fracasamos, moriremos con dignidad. No perderemos en ningún caso.
Yiannis Makridakis
https://yiannismakridakis.gr/