[…] πιστεύω, ότι οι άνθρωποι που μας κυβερνάνε δεν έχουν καμία πρόθεση να κάνουν τίποτα! Καμία! Δεν μπορώ να μπω στην ψυχολογία αυτών των ανθρώπων, αλλά είναι σαφές ότι μας κοροϊδεύουν. […] Όλη την Ελλάδα θα την πουλήσουνε! Θα τελειώσει αυτή η χώρα. Θα λήξει. Αυτό, είναι, δυστυχώς, που φοβόμαστε όλοι…», η ηθοποιός Άννα Παναγιωτοπούλου μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, με βάση το ερώτημα “Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;” συμμετέχοντας στην ακτιβιστική Έρευνα για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs από το 2010.

Ads

 
Άν.Π.: Εγώ, τώρα, τι να πω για την κρίση; Είμαι από τους πιο απαισιόδοξους ανθρώπους για το τι μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα. Και τί βλέπω; Βλέπω στους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό, να μην έχει αλλάξει τίποτα. Ούτε στη συμπεριφορά τους, ούτε στη νοοτροπία τους… Στη συμπεριφορά τους, ίσως, έχουν γίνει λίγο πιο μαλακοί και λίγο πιο ευγενείς. Αλλά στη νοοτροπία τους δεν έχουν αλλάξει σε τίποτε και αυτό φαίνεται. Άρα, δεν πρόκειται να αλλάξει και τίποτε, γιατί αυτές οι νοοτροπίες μας έφεραν εδώ… 

Τα προηγούμενα χρόνια, είχα αποφασίσει ότι δεν θα ξανακάνω Επιθεώρηση. Δεν υπήρχε έδαφος. Χρόνια ολόκληρα, αισθανόμουν ότι δεν υπήρχε τίποτα να πεις.
Και ξαφνικά, είπα, αυτή είναι η στιγμή… που κατ’ αρχήν η επικαιρότητα, με την οποίαν ασχολείται η Επιθεώρηση έχει μία σταθερή -που δυστυχώς θα έχει για καιρό- η οποία είναι η κρίση, και από εκεί και πέρα, ούτως ή άλλως, τα πολιτικά δρώμενα κινούνται γύρω από αυτό.
Και επίσης, θεωρώ, ό,τι, το να μπορέσεις να εκτονωθείς και να εκτονώσεις τον κόσμο μέσα από το χιούμορ και την σάτιρα για όλο αυτό που βιώνουμε, είναι πάρα πολύ θετικό σε αυτή τη φάση.
 
Κρ.Π.: Και να τον εκφράσεις; 
 
Άν.Π.: Και να τον εκφράσεις… που αυτό δεν είναι και δύσκολο, διότι σε μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον, όλοι έχουμε τον ίδιο προβληματισμό και τις ίδιες αγωνίες.
 
Κρ.Π.: Θέλετε να μας πείτε για την προηγούμενη κατάσταση, που δεν σας ενέπνεε σε τίποτα ώστε να κάνετε μία επιθεώρηση;
 
Άν.Π.: Κοιτάξτε, η προηγούμενη κατάσταση, ήταν μια πλαστή ευμάρεια, κανείς δεν ανησυχούσε, κανείς δεν προβληματιζότανε, ή εν πάση περιπτώσει, αυτοί ήταν πάρα πολλοί λίγοι. Η πλειοψηφία ζούσε με πλαστό χρήμα, π.χ. πήγαιναν διακοπές, έκαναν γιορτές με πλαστό χρήμα. Αυτό το σκηνικό, δεν προβλημάτιζε τον άλλον. Και να του το έλεγες, ήταν –πώς να το πώ;- σε μια ηλίθια αποβλάκωση…
 
Κρ.Π.: Σαν να είχε πάρει την «πρέζα» του και ήταν ναρκωμένος;
 
Άν.Π.: Ναι, έτσι. Αυτοκίνητα, σπίτια, όλα αυτά τα πράγματα, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα, να τα έχεις! Ήταν μια αδιανόητη κατάσταση, και σαφέστατη κλοπή. Η οποία δεν έβγαζε πουθενά. Δεν έβγαζε κάτι αστείο, ούτε μπορούσες να το σατιρίσεις… Οπότε, εμένα δεν μου έλεγε τίποτε το να κάνω Επιθεώρηση. Δεν είχα τίποτα να πω.
Και ξαφνικά πέρυσι, που ξεκίνησε αυτή η συνεργασία για την παράσταση, ήθελα να τα πω όλα! Είπα, αυτό πρέπει να γίνει τώρα, και είναι στιγμή!
Και το ξεκινήσαμε με πάρα πολύ κέφι όλοι. Και οι ηθοποιοί, και οι συντελεστές, και ο κόσμος. Ήταν, πραγματικά, εκτόνωση για όλους μας.
 
Κρ.Π.: Στην προηγούμενη φάση που αναφέρατε, που επικρατούσε μια κατάσταση… νάρκωσης ο περισσότερος κόσμος, φαινόταν εκτός του ότι δεν προβληματίζεται, σαν να μην έχει και καμία ανέχεια στο να διαχειριστεί δυσκολίες ή να τις εκφράσει;
 
Άν.Π.: Υπήρχε πάρα πολύς κόσμος, που προβληματιζότανε πάνω σε αυτή την κατάσταση και κανείς δεν έβγαινε να το πει.
 
Κρ.Π.: Αν κάποιος προβληματιζόταν, τον αντιμετώπιζαν σαν… προβληματικό τον ίδιο…
 
Άν.Π.: Ναι… Σαν «Τι είναι αυτό τώρα; Αφού όλα είναι μια χαρά!».
 
Κρ.Π.: Και βρεθήκαμε, κάπως έτσι στο τώρα… Θέλετε να μας πείτε κάτι για το «τώρα»;
 
Άν.Π.: Αυτά που έχω να πω, τα λέω στην παράσταση… Δηλαδή, το αδιέξοδο που θεωρώ ότι υπάρχει, γιατί πιστεύω ότι είναι αδιέξοδο… πιστεύω, δηλαδή, ότι οι άνθρωποι που μας κυβερνάνε δεν έχουν καμία πρόθεση να κάνουν τίποτα! Καμία! Δεν μπορώ να μπω στην ψυχολογία αυτών των ανθρώπων, αλλά είναι σαφές ότι μας κοροϊδεύουν. Μέχρι πότε μπορούν να μας κοροϊδεύουν;
Δηλαδή, έρχεται η συμφορά, και κάνουν σαν να μη συμβαίνει…: «είναι δύσκολα, είναι δύσκολα, θα σκεφτούμε… Αλλά, όλα θα πάνε καλά»! Μα, πώς θα πάνε καλά; Όταν ουσιαστικά, τίποτα δεν αλλάζει; Τίποτα! Για παράδειγμα, ο δημόσιος τομέας είναι ένα τέρας. Ε, κανείς δεν ασχολείται με αυτό. Ασχολούνται τόσο – όσο… κλπ.
Δεν λέω ότι είναι εύκολα να γίνουν κάποια πράγματα. Αλλά κάποια στιγμή, πρέπει να γίνει κάτι! Γιατί μέχρι στιγμής δεν γίνεται τίποτα, εκτός του ότι κόβουμε συντάξεις και μισθούς. Γίνεται να βγει αυτό το χρέος από εμάς; Φυσικά, και δεν γίνεται!
 
Κρ.Π.: Πολύς κόσμος, όμως, ψήφισε πάλι, και με φόβο, αλλά και σαν να μην θέλει να αντιληφθεί, ακριβώς, το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις;
 
Άν.Π.: Ακριβώς. Εντάξει. Τιμώρησε το Πασόκ, αλλά τίποτε άλλο! Και έγινε και το τέρας με τη Χρυσή Αυγή, βέβαια. Όπου, εκεί, είναι να ανησυχείς πραγματικά, για το ποιοι είμαστε εμείς, πια… Δηλαδή, εντάξει, αυτοί. Εμείς; Ποιος βγάζει ένα ποσοστό της Χρυσής Αυγής, σε μια χώρα που πάσχει, έτσι όπως πάσχει;
 
Κρ.Π.: Δεν γνωρίζουμε και την ιστορία μας, δεν υπάρχει Παιδεία, ένας στους δύο έλληνες δεν διαβάζει ποτέ, ούτε ένα βιβλίο…
 
Άν. Π.: Ναι, το ξέρω. Υπάρχει και η τηλεόραση, που είναι μια… φοβερά διαστρεβλωτική ιστορία. Εγώ πιστεύω, για να πω και την αλήθεια, και πάντα τσακώνομαι γι’ αυτό, ό,τι, ο ελληνικός λαός, είναι… Δηλαδή, λέμε φταίμε εμείς. Φταίμε. Σε ένα βαθμό, όμως. Η Ελλάδα, είναι μία χώρα, που δεν έζησε την Αναγέννηση. Δεν πέρασε η Αναγέννηση από εδώ. Είναι μία χώρα, που δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητη. Λόγω της θέσης της; Λόγω της ομορφιάς της;
Πάντα, υπάρχει κάποιος από πάνω και ρυθμίζει τα πάντα, ρυθμίζει ζωές, ρυθμίζει την Παιδεία. Εμείς ποτέ δεν είχαμε Παιδεία. Αυτά που έχουμε μάθει στο σχολείο και αυτά που μαθαίνουν τώρα τα παιδιά στο σχολείο είναι άλλα ‘ντ’ άλλων. Ούτε την ιστορία μας δεν ξέρουμε. Ούτε τίποτα δεν ξέρουμε. Μόνο από προσωπική πρωτοβουλία μπορείς να ανοίξεις το μυαλό σου. Κι αυτό, συμβαίνει αιώνες. Όχι μόνο τώρα.
Αν σκεφτεί κανείς, ότι δεν υπήρξαμε ποτέ αυτόνομοι… Ποτέ, όμως!
Δεν μπορείς να τα βάλεις με έναν λαό, που δεν έχει αίσθηση, που δεν τον αφήσανε να έχει αίσθηση της πραγματικότητας. Αυτό, είναι ένα πολύ σοβαρό ελαφρυντικό, κατά τη γνώμη μου.
 
Κρ.Π.: Και που στην Αντίσταση ενέπνευσε όλη την Ευρώπη, και παρ’ όλα αυτά…
 
Άν.Π.: …και παρ’ όλα αυτά, εδώ την… φάγανε, κανονικά! Και τους πουλήσαν οι ίδιοι. Και αυτό νομίζω ότι έχει πάρα πολύ να κάνει με τη θέση αυτής της χώρας.
 
Κρ.Π.: Τι έχετε να πείτε για την ενοχή και το φόβο που πολλοί πάνε να περάσουν στον λαό της Ελλάδας; Μάλιστα, κυκλοφόρησε και το βιβλίο του Πάγκαλου, με τον τίτλο «Μαζί τα φάγαμε».
 
Άν.Π.: Α, μάλιστα. Δεν το έχω υπόψιν μου λόγω της περιοδείας έχω άγνοια…
 
Κρ.Π.: Επίσης, ακούσαμε ότι πουλάνε λιμάνια, πουλάνε νησιά, εκτός από την ΑΤΕ…
 
Άν.Π.: Όλη την Ελλάδα θα την πουλήσουνε! Θα τελειώσει αυτή η χώρα. Θα λήξει. Αυτό, είναι, δυστυχώς, που φοβόμαστε όλοι…
 
Κρ.Π.: Μου το είχε πει στις αρχές του 2000, ένας από τους κορυφαίους οικονομολόγους, που ζει στην Αμερική: «Η οικονομία της Ελλάδας μετά την Ολυμπιάδα θα καταρρεύσει. Όλοι το ξέρουν, και κοιτάνε τι θα φάνε… Η Ελλάδα τέλειωσε! Φύγε, αν μπορείς».
 
Άν.Π.: Απίστευτο… Και εγώ αυτό πιστεύω. Ότι η Ελλάδα τέλειωσε. Το πιστεύω, και χωρίς να έχω γνώσεις. Το αισθάνομαι αυτό, γύρω μου. Όταν πουλιούνται, τα διάφορα… Πουλιέται η χώρα. Δίνεται, έτσι, μπιτ παρά! Και νομίζω ότι η πλειοψηφία το αισθάνεται.
 
Κρ.Π.: Η πλειοψηφία, τουλάχιστον, που έχει συναίσθηση; Διότι στις εκλογές…
 
Άν.Π.: Ναι, και από την άλλη πλευρά, βέβαια, εγώ θα πρότεινα να μην πάει να ψηφίσει κανείς. Δεν πρόκειται, όμως, να γίνει. Δεν υπάρχει περίπτωση. Γιατί όλοι ακόμα, πιστεύουν, ότι «κάτι, βρε, παιδί μου, θα κάνουνε…».
 
Κρ.Π.: Είναι, θέλετε να πείτε, το πώς χρησιμοποιείται η ελπίδα; Διότι οτιδήποτε είναι καλό ή κακό, ανάλογα πώς το διαχειριζόμαστε. Αν η ελπίδα καταντάει ένα δεκανίκι;
 
Άν.Π.: Ναι, ακριβώς. Εδώ, είναι οργανωμένο το έγκλημα. Δεν είναι κάτι που απλά συνέβη. Οργανώνεται χρόνια αυτή η ιστορία.
 
Κρ.Π.: Στην Ισπανία, οι καλλιτέχνες βγήκαν μαζί στους δρόμους με δικό τους μπλοκ, με κοινή φωνή –ανεξαρτήτως κομμάτων- απέναντι στην πολιτική της χώρας τους. Εδώ, δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει;
 
Άν.Π.: Βεβαίως.
 
Κρ.Π.: Δεν έχει γίνει ακόμα, όμως…
 
Άν.Π.: Είναι κάτι που το έχω σκεφτεί. Και μάλιστα, επειδή δεν έχω καμία σχέση με την τεχνολογία… είχα σκοπό, όταν επιστρέψω από την περιοδεία, να το συζητήσουμε με τον Αντώνη τον Καφετζόπουλο που είναι γνώστης, ώστε να το συζητήσουμε κάποιοι οι άνθρωποι, να… βγούμε με ένα μπλογκ, κοινό, όσοι μπορούν και όσοι θέλουν, και όσοι είναι αυτής της άποψης…
 
Κρ.Π.: Ήδη ξεκίνησε ένα κοινό πανελλαδικό site που λέγεται Kίνημα 18, με αφορμή το… ολοκαύτωμα στη Χίο και κύριο στόχο την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού πλούτου της χώρας. Δεν θα έπρεπε να ανταποκριθούν, σε κάτι βασισμένο στα όποια κοινά, οι άνθρωποι, τουλάχιστον, των γραμμάτων και των τεχνών -που δεν τους έχει… καταπιεί το σύστημα- ώστε να ακουστεί η φωνή τους, πέρα από κόμματα, και όχι μόνον μέσα στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό;
 
Άν.Π.: Ναι. Είναι πάρα πολύ σοβαρό να γίνει κάτι. Αυτή τη στιγμή, στο εξωτερικό μας θεωρούν υπανάπτυκτους πνευματικά… Και σε σχέση με την τηλεόραση, για παράδειγμα, πού να βγούνε, και με ποιους να μιλήσουν οι πνευματικοί άνθρωποι;… Μόνο αν γίνει κάτι κοινό… αν και μέχρι σήμερα, θεωρούσα αντικοινωνικό το ίντερνετ, ο λόγος είναι, πλέον, ότι θέλω να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που μπορούμε να συζητήσουμε για όλα αυτά. Έστω και μόνο για το εξωτερικό, να ακουστεί μια κοινή φωνή…

Κρ.Π. : Στο tvxs αυτό προσπαθώ μέσω του δημοσίου διαλόγου που έχει δημιουργηθεί με βάση την Έρευνα για την Κρίση. Και έχουμε προσκαλέσει ανοιχτά ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, ειδικά της μάχιμης διανόησης, για να μιλήσουν για τους προβληματισμούς τους, αλλά και να κάνουν, ενδεχομένως και κάποιες προτάσεις. Δημοσιεύουμε -εκτός από τις απαντήσεις, και κάθε άρθρο -όπως π.χ. τις δύο επιστολές του Γιάννη Μακριδάκη που δημοσιεύτηκαν στο εξωτερικό: Η Ευρώπη στα πρόθυρα της δικτατορίας και Ελλάδα. Tο πρώτο θύμα της Ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, αλλά και π.χ. του Χαϊνη Δημήτρη Αποστολάκη ή του Jose Manuel Lamark– που αναφέρονται και σε αυτό το θέμα της επικοινωνίας, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης. Και συνεχίζουμε…
 
Άν.Π.: Είναι πολύ σοβαρά ειδικά το να απευθυνθούμε έξω. Εδώ, έτσι κι αλλιώς δεν ακούει κανείς. Δεν τους ενδιαφέρει. Δεν πα’ να χτυπιόμαστε… έχουν καλυμμένα τα νώτα τους. Είναι πάρα πολύ σοβαρό, λοιπόν, τί κάνουμε. Τί κάνουμε, ΕΜΕΙΣ.
 
Κρ.Π.: Δεν μπορεί, να μην υπάρχει κάτι κοινό… Ανεξάρτητα από κόμματα;
 
Άν.Π.: Έχουμε πολλά κοινά να πούμε. Κατ’ αρχάς υπάρχει ένα κοινό, το οποίο είναι η ζωή μας! Και η χώρα μας. Πέρα από ιδεολογίες. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν και ιδεολογίες. Μόνο η Χρυσή Αυγή έχει… ξεκάθαρη ιδεολογία.
Μακάρι, λοιπόν, να μαζευτούμε κάποιοι άνθρωποι που τους αφορά η κατάσταση επί της ουσίας και όχι με… μπούρδες.-

—
Επίκοινωνία για συμμετοχές στην Έρευνα για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs: [email protected].

—
Info:

Τι Βουλή θα παραδώσεις μωρή;

Συγγραφέας: Άννα Παναγιωτοπούλου, Αλέξης Καλλίτσης, Μίνως Θεοχάρης
Σκηνοθεσία: Φωκάς Ευαγγελινός, Άννα Παναγιωτοπούλου
Παίζουν:Άννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Χρύσα Ρώπα, Αντώνης Καφετζόπουλος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Παντελής Καναράκης, Γιώργος Γαλίτης, Άννα Μονογιού, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Γιώργος Τσούρμας, Κατερίνα Δημάδη.

Πρόγραμμα περιοδείας

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012
22/08 : ΗΡΑΚΛΕΙΟ
23/08 : ΗΡΑΚΛΕΙΟ
31/08 :ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012
03/09 :ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ
05/09 : ΜΑΡΟΥΣΙ
09/09 : ΑΙΓΑΛΕΩ

—
(Φωτογραφία πορτραίτου: Αθηνά Λεκκάκου)