Παρακολουθώ κι εγώ το κακόγουστο σήριαλ Λιγνάδη-Δικαιοσύνη-μίντια. Απορώ για το γεγονός πως αυτός ο άνθρωπος είναι έξω απ’ το κελί!

Απορώ και αναρωτιέμαι (κι εγώ) πώς ένας ένοχος καταδικασθείς απολαμβάνει την… ελευθερία του. Απορώ και αναρωτιέμαι εάν η δικαιοσύνη είναι όντως α δ έ κ α σ τ η. Αναρωτιέμαι εάν εκείνο που λένε «πρότερος έντιμος βίος» έχει κάποιο νόημα αντί του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε». Τέλος, αναρωτιέμαι και πάλι αν ο κρίνων κρίνεται.

Υποθέτω πως η Δικαιοσύνη θα έχει τις απαντήσεις της, αλλά, έλεος, μας βλέπουν και μας ακούν και οι ανατριχιαστικές «λεπτομέρειες» των βιασμών νεαρών παιδιών που ήρθαν στο φως τάραξαν ολόκληρη την κοινωνία με αποτέλεσμα να τρέχουμε όλοι στο μπάνιο από ψυχογενείς ε μ ε τ ο ύ ς από δυσάρεστες παραστάσεις, γεύσεις, οσμές, ναυτίες, ακόμα και δικαστικές αποφάσεις…

Νομολογίες δεν γνωρίζω, συντάσσομαι όμως με τον απλό κόσμο και την αποστροφή του στον καταδικασθέντα βιαστή σκηνοθέτη που, έστω και προσωρινά ελεύθερος και με περιορισμούς, θα βιώσει τη δικαστική απόφαση που «δικαιώνει» την ηχηρή νομική υποστήριξη του μεγαλοδικηγόρου, ταπεινώνοντας έναν ολόκληρο κόσμο-θεατές μιας αλλόκοτης παράστασης…

Το θέμα είναι βαρυσήμαντο και θα μείνει στα ιστορικά. Οι προσπάθειες σύνδεσης και η μεταφορά του γεγονότος με πολιτικούς ανταγωνισμούς και έριδες είναι απαράδεκτες και άστοχο «όπλο» πολιτικού αγώνα…

Τέλος, παρατηρείται πως το Κάστρο της δικαιοσύνης είναι α π ό ρ θ η τ ο και α π α ρ α β ί α σ τ ο!

Ο νοών νοείτο…

*Από την προσωπική του σελίδα στο Facebook