Σαματάς και κουρνιαχτός  τις μέρες που πέρασαν. Οι φρουροί της ηθικής μας ξαμολύθηκαν άλλη μια φορά οργισμένοι, ποντάροντας στην άγνοια και αμάθεια, στις προκαταλήψεις και τον κοινωνικό ρατσισμό.  Άκου εκεί να ψηφίζει η Βουλή για ντίνγκι – ντάνγκες. Έχουμε κυβέρνηση εξώλης και προώλης. Κινδυνεύει η πατρίς, γίναμε Σόδομα και Γόμορα, καταστρέφεται η οικογένεια, τρίζουν τα θεμέλια της κοινωνίας, προσβάλλονται τα όσια και ιερά μας.                                                                                                                                        

Ένας δεσπότης είχε πιο προχωρημένη άποψη. «Ζούμε αν όχι στην εποχή αντίχριστου, τουλάχιστον στα προδρομικά χρόνια του θηρίου της Αποκαλύψεως  με τα δέκα κέρατα και τα επτά κεφάλια»!           

Πρώτη φορά ένα θέμα για τόσους  λίγους, ξεμπροστιάζει τόσους πολλούς. Από κοντά και οι πολιτικάντηδες. Που άλλα υπόσχονται το πρωί και άλλα κάνουν το βράδυ.                             

Που στρίβουν δια του αρραβώνος. Που πήγαν ταξίδι για «δουλειές», για να μη ψηφίσουν στη Βουλή. Που περιμένουν σινιάλο από ρασοφόρους για να πάρουν αποφάσεις. Που σέρνονται για ψηφαλάκια πίσω από φανατικούς θρησκόληπτους. Νισάφι πια, δεν αντέχεται τόση «γενναιότητα» πολιτικών.    

Στη σημερινή Ελλάδα της υπερβολής και υποκρισίας, μια νομική ρύθμιση, που προσπαθεί να δώσει ανάσα ζωής σε μερικές εκατοντάδες σμπαραλιασμένους απ’ την απομόνωση και τους εξευτελισμούς συνανθρώπους μας, γίνεται μέγα πολιτικό και κοινωνικό θέμα, μια μπαρουταποθήκη έτοιμη να τινάξει στον αέρα τα χρηστά μας ήθη. Ηρεμήστε, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί. Στην Ευρώπη οι περισσότερες χώρες έλυσαν το θέμα αυτό με συνοπτικές διαδικασίες 2-3 ωρών, χωρίς αναθέματα και αφορισμούς.

Τι απόμεινε, αλήθεια, σαν απόηχος απ’ τη φτηνή και ύπουλη προπαγάνδα; Ότι θα μπορούν 15χρονα παιδιά να αποφασίζουν αλλαγή φύλου, εννοείται  με εγχείριση (πως αλλιώς να σκανδαλιστεί το ευκολόπιστο πόπολο;). Η αλήθεια φυσικά είναι εντελώς διαφορετική. Για τα παιδιά αυτά θα μπορεί να αποφασίζεται από δικαστήριο η νομική αναγνώριση αλλαγής της ταυτότητας φύλου (χωρίς ιατρική επέμβαση), με την προϋπόθεση  συγκατάθεσης και των δυο γονιών αλλά και γνωμάτευσης διεπιστημονικής επιτροπής ειδικών(παιδοψυχολόγος, κοινωνικό λειτουργός, γιατροί κλπ). Μάλιστα αρχικά προβλεπόταν ηλικιακό όριο των 17 χρόνων αλλά κατέβηκε στα 15 ύστερα από επιστημονικά τεκμηριωμένο αίτημα των ίδιων των ενδιαφερομένων και των γονιών τους.

Όποιος δεν καταλαβαίνει τη μεγάλη διαφορά μεταξύ  προπαγάνδας και πραγματικότητας, θα χρειαστεί μάλλον να περάσει ξανά  την πόρτα του Δημοτικού. Ποιοι όμως είναι αυτοί οι «σατανάδες» που απειλούν την «τακτοποιημένη και αγγελική» κοινωνία μας;  Πρόκειται για μερικές εκατοντάδες βασανισμένους  συνανθρώπους μας που νοιώθουν άβολοι και φυλακισμένοι  σε λάθος σώμα που δεν διάλεξαν.

Δεν προκάλεσαν την κακή μοίρα  τους, φρόντισε γι’ αυτή το ερμαφρόδιτο και διαταραγμένο φύλο τους, εντελώς αταίριαστο με την εξωτερική τους εικόνα. Σε ποιους να χρεώσουμε, φίλτατοι, αυτή την «αστοχία»; Στον ίδιο το Θεό, στους γονιούς, στην άτιμη την κοινωνία, στο κακό το ριζικό; Όχι πάντως στους ίδιους. Τα ανθρώπινα αυτά όντα δέχονται απ’ την παιδική  ηλικία και σε κάθε βήμα τους  μαρτυρικό μπούλιγκ, απόρριψη, σούσουρο, κοινωνικό αποκλεισμό που στην ενήλικη ζωή τους γίνεται ρετσινιά, περίγελος, εξευτελισμός, ταπείνωση, σωματική κακοποίηση.          

Απελπισμένοι και κυνηγημένοι απ’ όλους  αναγκάζονται  αρκετοί να καταφύγουν για επιβίωση στην πορνεία, στις ουσίες και συχνά στο θάνατο. Απέναντι λοιπόν σ’ αυτούς «τους περίεργους και φρικιά, τους κραγμένους και ανώμαλους», όπως πολλοί άνανδρα συνηθίζουν να τους αποκαλούν, καθένας μας οφείλει  να πάρει θέση.      

Τους θέλουμε ισότιμα μέλη της κοινωνίας, όπως ταιριάζει σε πολιτισμένους λαούς; Να μην τους πλησιάσουμε ανθρώπινα, σαν ευσεβείς Χριστιανοί που καμαρώνουμε πως είμαστε; Δεν είναι καλοδεχούμενο οτιδήποτε απαλύνει τον πόνο απελπισμένων υπάρξεων; Να κλείσουμε, μήπως, τα μάτια μπροστά στο Γολγοθά που ανεβαίνουν; Να τους βάλουμε σε καραντίνα, μη μαγαριστούμε εμείς οι άσπιλοι και αμόλυντοι; Να τους μετατρέψουμε σε σκεύη ηδονής για  εκτόνωση των «καθώς πρέπει νοικοκυραίων»; Να τους εξαφανίσουν οι γονιοί τους στα νέα Κωσταλέξια, για να… βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά;               
Να τους πετάξουμε καλύτερα ρίξουμε στον Καιάδα, να γλυτώσουμε μια και καλή από δαύτους; Ρωτήσαμε ποτέ τα θέλω αυτών των ανθρώπων και των γονιών τους πριν σπεύσουμε να τους ερμηνεύσουμε; Σκεφτήκαμε ποτέ ότι θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη θέση τους κι   αύριο μεθαύριο τα παιδιά ή τα εγγόνια μας; Ψιλλιαζόμαστε πως, όταν μια κοινωνία ψάχνει εχθρούς στους αδύναμους κι αλλιώτικους , είναι πεθαμένη;

Αναμενόμενη η στενόμυαλη αντίδραση κάποιων δεσποτάδων και ηγούμενων. Είναι γνωστή η δυσανεξία τους απέναντι στο σώμα μας και τις ανάγκες του. Προς τι όμως η καταστροφολογία, ο ηθικός πανικός και οι αφορισμοί; Κινδυνεύει, άγιοι πατέρες, το ποίμνιο από μερικές εκατοντάδες πλάσματα του θεού, που ψάχνουν λίγο φως  μες’ το σκοτάδι της απομόνωσης; Είναι το ατομικό δικαίωμα αμαρτία; Ευτυχώς η κοινωνία μας είναι πολύ πιο μπροστά, τους γνωρίζει άλλωστε καλά απ’ το παρελθόν. Είναι αυτοί που πριν πολλά χρόνια έβαζαν τους πιστούς τους  να καταριούνται έξω απ’ τη Βουλή, όσους ψήφιζαν τον πολιτικό γάμο. Είναι αυτοί που έτρεχαν στις λαοσυνάξεις του μακαριστού Χριστόδουλου, επειδή η πολιτεία θέλησε να απαλείψει την… ομολογία πίστεως από το τυπωμένο χαρτί της πολιτικής ταυτότητας!!!   

Σαν να μην είναι η όποια πίστη μια αυστηρά προσωπική εσωτερική υπόθεση αλλά πρέπει και να διαλαλείται  σ’ένα δημόσιο έγγραφο. Είναι αυτοί που βγήκαν στα κεραμίδια για το σύμφωνο συμβίωσης, τον πολιτικό όρκο, την καύση νεκρών, τους λατρευτικούς χώρους άλλων θρησκειών κλπ. Τα μέτρα ευτυχώς πέρασαν και περνούν, η συντέλεια του κόσμου δεν έρχεται  αλλά κάποιοι συμπαθείς ρασοφόροι μας μυαλό δεν βάζουν. Δυστυχώς, χωρίς ίσως να το θέλουν, λειτουργούν σαν αποχυμωτές και αποξηραντές του πνεύματος , της ψυχής και του σώματος των ανθρώπων.                                                                               

Να γιατί τους προσπερνούν  ακόμα και βαθιά θρησκευόμενοι που θέλουν να κρατήσουν τη σχέση τους με τα θεία μακριά από δογματισμούς και ακρότητες , αποκομμένες απ’ την πραγματική ζωή. Μας λένε πως ο «νόμος του Θεού» απαγορεύει τέτοιες ιερόσυλες ρυθμίσεις. Ποιος είναι αυτός ο νόμος, αγαπητοί ιερωμένοι, να τον μάθουμε κι εμείς; Γιατί εμείς ξέρουμε το  Θεό της αγάπης και φιλαλληλίας.                   

Αυτόν που μοιράζει πλούσια τα ελέη του σ’ όλα τα δημιουργήματα του, χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις. Αυτόν που σκύβει στοργικά πάνω από τους πεινώντες και διψώντες. Αυτόν που αφουγκράζεται  τα βογγητά των αποσυνάγωγων, περιφρονημένων και βασανισμένων. Αυτόν που είναι ευρύχωρος, παρηγορητικός και συγχωρητικός απέναντι ακόμα και στα απολωλότα πρόβατα και τους αμαρτωλούς. Αυτόν που μας προτρέπει «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τους μισούντας υμάς και προσεύχεστε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς».

Αλλά κι αν ακόμα υπάρχει νόμος του Θεού (μπράβο του που πριν χιλιάδες χρόνια πρόβλεψε τα νομικά προβλήματα μιας μικρής κοινότητας ανθρώπων), ποιος θα ισχυριστεί πως υπερτερεί του νόμου των ανθρώπων;  Θυμίσουμε πως η Ελλάδα δεν είναι χώρα μουλάδων και ιεροεξεταστών αλλά μια Δυτική δημοκρατία  που νομοθετούν οι βουλευτές και η εκκλησία περιορίζεται στο πνευματικό της έργο.   Αν κάποιοι θέλουν να κάνουν πολιτική μέσα από την ασφάλεια των ράσων, ας βγουν μπροστά  να ζητήσουν τη ψήφο του λαού.

Όσο για τους καλόπιστους που γκρινιάζουν: «Μα καλά, λύθηκαν όλα τα προβλήματα μας, και η Βουλή τώρα ασχολείται με τους τρανς;», η απάντηση είναι απλή. Μια πολιτεία με ευαίσθητες κεραίες υπερασπίζεται τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών της, ανεξάρτητα αν είναι ένας, λίγοι ή πολλοί. Όσο μάλιστα λιγότεροι είναι και μάλιστα παραπεταμένοι και καταπιεσμένοι, τόσο περισσότερο χρειάζονται μια ασπίδα προστασίας. Αυτό έγινε και στην προκειμένη  περίπτωση και μπράβο σ’ αυτούς που το τόλμησαν, χωρίς να μετρήσουν  κραυγές και αντιδράσεις.