Πολύ δουλειά έπεσε στους εθνικιστές και τους επαγγελματίες λυσοφοβικούς σε Βορρά και Νότο την Κυριακή 13 τρέχοντος. Δεν πρόλαβαν να ξαποστάσουν από τα εγκαίνια των γραφείων του ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ Νιαζί Κιζίλγιουρεκ στην Κατεχόμενη Λευκωσία (ο οποίος θεωρείται ως πράκτορας της άλλης πλευράς από τους εθνικιστές του νησιού) και με ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ο ηγέτης της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, Μουσταφά Ακκιντζί, συνέδεσε την τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο με την εισβολή της Τουρκίας στη βόρεια Συρία.

Ads

Συγκεκριμένα έγραψε ότι «παρ’ όλο που το αποκαλούσαμε “Ειρηνευτική Επιχείρηση”, ήταν ένας πόλεμος στον οποίο χύθηκε αίμα. Και τώρα, παρ’ όλο που την αποκαλούμε “Ειρηνική Άνοιξη”, δεν είναι νερό που χύνεται, είναι αίμα. Γι’ αυτό και η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να ξεκινήσει ο διάλογος και η διπλωματία όσο το δυνατόν συντομότερα».

Τα σχόλια των αρουραίων που ευδοκιμούν στους διαδικτυακούς υπονόμους ήταν άμεσα, γεγονός που ανάγκασε τον Ακκιντζί να αλλάξει τις ρυθμίσεις ώστε η ανάρτησή του να είναι μόνο για φίλους και από εκείνη τη στιγμή τη σκυτάλη πήραν οι ε/κύπριοι αγωνιστές του πληκτρολογίου: «είδατε, μόλις του τράβηξε το αυτί ο Ερντοάν (είχε μεσολαβήσει ανάρτησή του όπου του υπενθύμιζε τα όριά του και καλούσε τον «τ/κ λαό» να δώσει τις «απαραίτητες απαντήσεις», παραπέμποντας προφανώς στις επικείμενες «εκλογές» του Απριλίου) κατέβασε την ανάρτηση», «ο δειλός, να τα βλέπουν αυτά αυτοί που τον θεωρούν αξιόπιστο συνομιλητή», «ιδού, το τσιράκι της Άγκυρας», ρητορική η οποία αναπαράχθηκε και στα ε/κυπριακά ΜΜΕ, ακόμα και όταν πιο έμπειροι στα ιντερντετικά διευκρίνισαν τι είχε συμβεί.

Εξάλλου, μία μέρα αργότερα επανέλαβε σε δηλώσεις του στο HaberTurk ότι αυτή τη θέση την είχε εκφράσει ξανά και ότι όλοι γνωρίζουν τι εννοεί. «Πιστεύω στη δύναμη της διπλωματίας και του διαλόγου», ενώ σε γραπτή του δήλωση αναρωτήθηκε «Είναι έγκλημα η υπεράσπιση της ειρήνης»;

Ads

Γιατί όντως, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ακκιντζί είχε αναφερθεί στην τουρκική εισβολή το 1974, όσο και αν κάποιοι επιθυμούν να το λησμονούν: στην ομιλία του στις 20 Ιουλίου 2015, 41η επέτειο της εισβολής, ανέφερε ότι η «Επιχείρηση Ειρήνης και Ευτυχίας» στην Κύπρο το 1974 ήταν «στην πραγματικότητα ένας πόλεμος».

Ο Ακκιντζί εργάστηκε πάντα για την επίλυση του Κυπριακού και την επανένωση του νησιού, είτε ως ηγέτης του Κόμματος της Κοινωνικής Απελευθέρωσης, είτε ως ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Ως Δήμαρχος της Κατεχόμενης Λευκωσίας (1976-1990) συνεργάστηκε στενά με τον ομόλογό του Δήμαρχο της Λευκωσίας Λέλο Δημητριάδη στη βάση των κοινών αναγκών της διαιρεμένης πόλης, αποσπώντας και τη διεθνή αναγνώριση των προσπαθειών τους (βλ. ομιλία Ακκιντζί σε εκδήλωση στην Πύλη Αμμοχώστου με την ευκαιρία παρουσίασης βιβλίου, το 2017, για το έργο του Λέλου Δημητριάδη).
Αναφορικά με τις αντιδράσεις στην ε/κυπριακή πλευρά, ας αναλογιστούν όσοι προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία της, ότι σε λίγους μήνες στην «ΤΔΒΚ» έχουν «Προεδρικές εκλογές», με κίνδυνο να μην έχουν πλέον συνομιλητή τον νουνεχή Ακκιντζί, αλλά κάποιον εκλεκτό της Άγκυρας.

Ακόμη και αν η συγκεκριμένη ανάρτηση του τ/κύπριου ηγέτη εγγράφεται στον κύκλο της έναρξης της προεκλογικής εκστρατείας, η αξία της όχι μόνο δε μειώνεται, αλλά αντίθετα αποκτά και μία επιπλέον διάσταση αφού, αφ’ ενός οριοθετεί τις σχέσεις τ/κυπρίων με την Τουρκία, απομακρυνόμενος από το αφήγημα της Μικρής Πατρίδας υπενθυμίζοντας πως η Κύπρος είναι η πατρίδα τους, και αφ’ετέρου θρυμματίζει το σκληρό πυρήνα της ρητορικής των ε/κυπρίων εθνικιστών ότι όλοι οι τ/κύπριοι είναι ίδιοι, δεμένοι στο άρμα της Τουρκίας και ότι κοινό μέλλον με αυτούς δεν μπορεί να υπάρξει.

Όσοι πραγματικά επιθυμούν τη χειραφέτηση των τ/κυπρίων από τον σφικτό εναγκαλισμό των Τούρκων μόνο μία οδό έχουν: την επανένωση του νησιού μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Όλα τα άλλα (μαζί και οι νεφελώδεις «νέες ιδέες» που φαίνεται να κερδίζουν έδαφος) οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε δύο κράτη και όχι στη διατήρηση του σημερινού status quo όπως, αφελώς, υποστηρίζουν.

Και διχοτόμηση σημαίνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα αποκτήσει 185 χλμ. κοινά σύνορα με την Τουρκία, θα της «χαρίσει» το μισό νησί και θα της επιτρέψει να μεταφέρει στο νησί όσο στρατό και εποίκους θέλει και να θέτει μελλοντικά ζητήματα «ζωτικού χώρου», τύπου Αλεξανδρέττα.

Ας συνειδητοποιήσουν οι υπερπατριώτες της ε/κυπριακής πλευράς, ότι στο τέλος της ημέρας, η κριτική τους στον Ακκιντζί όχι μόνο ταυτίζεται με τις αντίστοιχες στα κατεχόμενα, αλλά εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας του Ερντοάν και των πιο σκοτεινών εθνικιστικών κύκλων της. Γιατί ενοχλούνται ακριβώς από το ίδιο πράγμα: ότι ο Μουσταφά Ακκιντζί τοποθετήθηκε ως Κύπριος.