Η ιστορία του Τζούλιαν Ασάνζ παρέχει ένα χρήσιμο μάθημα για το πώς οι πολιτικοί αντιφρονούντες περιθωριοποιούνται, απονομιμοποιούνται και απομονώνονται από τις κυβερνήσεις, όταν τo έργo τους αρχίζει να έχει σοβαρές επιπτώσεις. Μία άποψη του John Wight για το RT.

 
Ο ιδρυτής του WikiLeaks και υπεύθυνος για την αποκάλυψη κρατικών, διπλωματικών και στρατιωτικών μυστικών μεγάλης κλίμακας – κυρίως της κυβέρνησης των ΗΠΑ – πέρασε στη συνείδηση της κοινής γνώμης από ήρωας της προοδευτικής κοινότητας, σε «βιαστή» που προσπαθεί να αποφύγει τη δικαιοσύνη.
 
Τον Ιούνιο του 2012 και αφού οι σουηδικές αρχές εξέδωσαν επιτυχή αίτηση έκδοσής του από τη Βρετανία, ο Ασάνζ ζήτησε πολιτικό άσυλο από τον Ισημερινό. Ύστερα από τη χορήγηση ασύλου, ο Ασάνζ κατέφυγε στην πρεσβεία του Εκουαδόρ στη Βρετανία και από τότε βρίσκεται σε μια κατάσταση λήθης χωρίς κάποια λύση στον ορίζοντα. Εκεί, του παραχωρήθηκε ένα μικρό γραφείο, όπου κοιμάται, ασκείται, τρώει και, στην ουσία, απλά υπάρχει. Παραμένει, λοιπόν, σε αυτό το μικρό δωμάτιο, εγκαταλελειμμένος από πολλούς από τους προοδευτικούς και φιλελεύθερους που είχαν ξεκινήσει εκστρατείες υποστήριξης του ίδιου αλλά και άλλων πληροφοριοδοτών, όπως ο Έντουαρντ Σνόουντεν.
 
Οι κατηγορίες και η δαιμονοποίηση
 
Η κατηγορία βιασμού αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για την καταστροφή της φήμης και του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Αυτή η κατηγορία φέρει από μόνη της ένα σημάδι ντροπής που δεν μπορεί ποτέ να εξαλειφθεί εντελώς. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι τέτοιες κατηγορίες δεν θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Αλλά όταν γίνονται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, όπως αυτές της περίπτωσης του Ασάνζ, σίγουρα χτυπούν τον κώδωνα του κινδύνου. Συγκεκριμένα, η κατηγορία έγινε από δύο γυναίκες που παραδέχθηκαν ότι είχαν συναινετικά σεξουαλική σχέση μαζί του, τη στιγμή που εκκρεμεί έρευνα εναντίον του από το Εθνικό Δικαστήριο των ΗΠΑ και ενέχεται η προοπτική φυλάκισής του για το ρόλο του στην αποκάλυψη των βρόμικων μυστικών και των εγκλημάτων πολέμου των ΗΠΑ.
 
Κρίνοντας από τη δαιμονοποίηση του Ασάνζ από τους διάφορους φιλελεύθερους σχολιαστές και αρθρογράφους στο Ηνωμένο Βασίλειο ο Ασάνζ είναι ένας ασυνείδητος εγκληματίας που χρησιμοποιεί την ανάμιξή του με το WikiLeaks ως δικαιολογία για την άρνησή του να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη.
 
Ένας από τους βασικότερους κατήγορούς του, είναι ο αρθρογράφος και σχολιαστής  Όουεν Τζόουνς, ο οποίος αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο γνωστά και αποδεκτά δημόσια πρόσωπα που κινείται στα πλαίσια της Αριστερής κοινής γνώμης του Ηνωμένου Βασιλείου. Τον Αύγουστο του 2012, ο Τζόουνς έγραψε ένα άρθρο για την εφημερίδα Independent, με τίτλο «Με αυτές τις κατηγορίες δε θα έπρεπε να ισχύει ασυλία για τον Τζούλιαν Ασάνζ».
 
Ωστόσο, κανείς και πόσο μάλλον ο ίδιος ο Ασάνζ, δεν έχει ζητήσει ποτέ ασυλία. Αυτό που ζήτησε εκείνος εξ αρχής ήταν η εγγύηση των σουηδικών Αρχών ότι αν ποτέ ταξιδέψει στη Σουηδία για να απαντήσει στις κατηγορίες, δεν θα εκδοθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γνωρίζοντας τη τύχη του Τσέλσι Μάνινγκ, ο οποίος καταδικάστηκε το 2013 σε 35 χρόνια φυλάκιση για διαρροή πληροφοριών στο WikiLeaks, αντιλαμβάνεται κανείς τη σοβαρότητα του κινδύνου που συντρέχει μια πιθανή έκδοση του Ασάνζ στις ΗΠΑ.
 
Ο Guardian, που κάποτε υπήρξε υποστηρικτής και συνεργάτης του Τζούλιαν Ασάνζ, στράφηκε εναντίον του, όταν ο Αυστραλός πληροφοριοδότης απέσυρε τη συνεργασία του με την εφημερίδα. Αφού αποκόμισε τεράστια κέρδη από τη σχέση του με τον ιδρυτή του Wikileaks, έβαλε ένα δημοσιογράφο να γράψει βιβλίο σχετικό με το θέμα των διαρροών, του οποίου τα δικαιώματα πούλησαν στο Hollywood, χωρίς να ζητήσουν την άδεια του Ασάνζ και χωρίς να του προσφέρουν μέρος των κερδών από τα δικαιώματα της ταινίας.
 
Οι υποστηρικτές
 
Από την άλλη, η Ναόμι Γούλφ, μια εξέχουσα Αμερικανή συγγραφέας, φεμινίστρια και κοινωνική σχολιαστής, υποστήριξε από την αρχή ότι οι καταγγελίες βιασμών που έχουν γίνει εναντίον του έχουν όλα τα χαρακτηριστικά μιας καλοσχεδιασμένης παγίδας.
 
Σε αυτό το σημείο θα ήταν καλό να καταρριφθεί ο μύθος ότι η Σουηδία είναι μια σοσιαλδημοκρατική ουτοπία, χτισμένη στα θεμέλια ενός προοδευτικού και ανθρώπινου συστήματος, σε σύγκριση με το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Αντίθετα, το ποσοστό της Σουηδίας, σε θέματα που αφορούν στην έκδοση ανθρώπων και στη συνεργασία με τις ΗΠΑ, είναι αρκετά υψηλό. Όπως αναφέρει έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, αυτά τα ποσοστά αποτέλεσαν και θέμα έκθεσης της Διεθνούς Αμνηστίας το 2013. Η Διεθνής Αμνηστία υποστηρίζει το αίτημα του Ασάνζ για διαβεβαίωση από τη Σουηδία ότι, σε περίπτωση που ταξιδέψει στη χώρα για να αντιμετωπίσει τις προαναφερθείσες καταγγελίες βιασμών, δε θα  εκδοθεί στις ΗΠΑ.
 
Ένας από τους ανθρώπους που δεν έχει σταματήσει να υποστηρίζει τον Ασάνζ είναι ο Τζον Πίλγκερ, ένας διεθνώς σεβαστός δημοσιογράφος και βραβευμένος ερευνητής. Μάλιστα, ο Πίλγκερ έχει περιγράψει τις κατηγορίες κατά του Ασάνζ «ντροπή» και «επίθεση στην ελευθερία και παρωδία της δημοσιογραφίας».
 
Η κοινωνική απομόνωση
 
Το θέμα της κοινωνικής απομόνωσης και μοναξιάς του ατόμου αποτελεί πάντα ένα φλέγον ζήτημα. Ήταν ο Αμερικανός μυθιστοριογράφος Τόμας Γουλφ που επινόησε τη φράση «Ο Μοναχικός άνθρωπος του Θεού». Η φράση εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως τίτλος ενός δοκιμίου που έγραψε, στο οποίο υποστήριξε ότι η μοναξιά είναι η καθολική σιωπηλή μοίρα όλων των ατόμων στην κοινωνία. Όπως γράφει: «η όλη στάση ζωής μου βασίζεται στην πεποίθηση ότι η μοναξιά, εκτός του ότι είναι ένα σπάνιο και περίεργο φαινόμενο, είναι και το κεντρικό και αναπόφευκτο γεγονός της ανθρώπινης ύπαρξης».
 
Ένα ακόμη παράδειγμα προέρχεται από τη λογοτεχνία και το μυθιστόρημα του  Αλμπέρ Καμύ «Ο Ξένος» (1942), στο οποίο περιγράφει την αποξένωση ενός άνδρα που διέπραξε φόνο ενώ βρισκόταν σε αυτοάμυνα. Το έγκλημα του πρωταγωνιστή στα μάτια της κοινωνίας δεν είναι τόσο ότι σκότωσε έναν άνθρωπο, αλλά ότι ο ίδιος δεν έδειξε καμία συγκίνηση ή τύψεις όταν ενημερώθηκε για το θάνατο της μητέρας του. Αυτή η έλλειψη συναισθήματος μαρτυρά την άρνηση να συμμορφωθεί σηματοδοτώντας μια απειλή για το σύστημα και τις ηθικές αλήθειες του.
 
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τζούλιαν Ασάνζ παρέχει στον κόσμο μια μικρή γεύση από μια έκπτωτη παρακμή. Επιπλέον, του καταλογίζουν ότι η παθητική στάση του είναι μια απελπισμένη προσπάθεια να διατηρήσει την ηγεμονία του. Όπως και ο ήρωας του Καμύ, ο Ασάνζ αντιμετωπίζει τις συνέπειες της κυνικής αντιμετώπισης του απέναντι στις κατηγορίες που τον θέλουν να έχει διαπράξει εγκλήματα και παραβιάσεις.
 
Γι ‘αυτό αυτή τη στιγμή, είναι απομονωμένος πρεσβεία του Λονδίνου στο Εκουαδόρ, αναλογιζόμενος τη μοίρα του. Ο ιδρυτής του WikiLeaks είναι πράγματι αποκλεισμένος και περιθωριοποιημένος, είναι «Ο Μοναχικός άνθρωπος του Θεού».
 
Επιμέλεια: Μικαέλα Κόλλια