Υπό πίεση η κυβέρνηση προσπαθεί ακόμα να βρει ένα νέο επικοινωνιακό σωσίβιο, και τούτο γράφει “σταθερότητα”. Στην ουσία και πάλι επικαλείται τα φοβικά ένστικτα των συντηρητικών πολιτών, που τρέμουν την οποιαδήποτε αποσταθεροποίηση. Βέβαια για την αποσταθεροποίηση της ζωής του Έλληνα ούτε λόγος. Του Δήμου Χλωπτσιούδη

Ads

Η κυβέρνηση μπόρεσε να αναρριχηθεί στη θέση τούτη με την επίκληση του συναισθήματος και της τρομοκράτησης των ψηφοφόρων για την περίπτωση που αναδεικνύονταν άλλος νικητής στις εκλογές του Ιούνη. Και ως τέτοιος εχθρός δεν αναδείχθηκε ποτέ η Χρυσή Αυγή ή το ΠΑΣΟΚ, αλλά η διαφορετική πολιτική πρόταση. Και δημοσκοπικά ακόμα η ΝΔ έβγαινε πρώτα κόμμα όποτε επικαλούνταν το φόβο για το μέλλον ή όταν τα γεγονότα τρόμαζαν τους πολίτες.

Έτσι, λοιπόν, η δικομματική κυβέρνηση -που με δυσκολία ξεπερνά το 40% του εκλογικού σώματος- αντιμετωπίζει ολοφάνερα τη λαϊκή έχθρα με μία κοινωνική αντιπολίτευση εναντίον της που δεν ξέρει πότε θα ξεσπάσει και πλέον επικαλείται και πάλι την αποσταθεροποίηση.

Και φυσικά σε τούτο βρίσκει πρόθυμου συμμάχους όλους εκείνους που εξαρτούν το μέλλον και το κέρδος τους από την πολιτικής της κοινωνικής κι οικονομικής αποστεροποίησης που ακολουθείται. Γιατί στην πραγματικότητα το μόνο σταθερό είναι η αύξηση των φόρων, τα νέα μέτρα, η προπαγάνδα και η τρομοκράτηση των πολιτών. Έντυπα γνωστά για τη σύνδεσή τους στο εκάστοτε κυβερνητικό σχήμα ρίχνονται χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας στον πόλεμο λάσπης, επιτίθενται και αποπροσανατολίζουν.

Κατά για την αυταρχική συμμορία που μας κυβερνά κάθε άλλη άποψη οδηγεί σε αποσταθεροποίηση. Σταθερή κι απλόχερη στήριξη με αποσιώπηση κρίσιμων θεμάτων από το δημόσιο διάλογο, απόκρυψη των πολιτειακών ακροβασιών της κυβέρνησης, περίεργη παράλειψη ειδήσεων για τον αυταρχισμό, συγκάλυψη στην ακροδεξιά κι αντιδημοκρατική πολιτική, αποκλεισμός διαφορετικών προτάσεων υπό το χαρακτηρισμό του λαϊκισμού.

Σταθερός και ο αυταρχισμός. Αφού παράνομα έκλεισε την ΕΡΤ, τώρα συμφωνεί διά μέσου του Κυριάκου Μητσοτάκη (που έχει ορίσει ιδεολογικά ότι για την ιδιωτική επιχειρηματικότητα θέλει υπηρεσίες πάνω σε επενδύσεις του κράτους και με περιουσία του δημοσίου), τώρα ετοιμάζεται με σταθερή αποφασιστικότητα να σκοτώσει όσα ΝΠΙΔ απαιτούνται ώστε να βγει ο αριθμός των απολύσεων. Πρώτο θύμα ο ΟΣΕ με τους ήδη χειραγωγούμενους και χωρίς καμία αυτοτέλεια -πολιτική και οικονομική- ΟΤΑ. Τι κι αν οι επιχειρήσεις των ΟΤΑ είναι κοινωφελείς και παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες, υποκαθιστώντας σε καιρούς ένδειας και υποχρηματοδότησης θεσμούς κοινωνικούς.

Η σταθερότητα, λοιπόν, που απειλείται είναι αν θα προλάβουν να ολοκληρώσουν τις ιδιωτικοποιήσεις όσων οργανισμών προσφέρουν υπηρεσίες που θέλουν οι ιδιώτες. Φοβερίζει το ακροδεξιό Μαξίμου ότι δε θα προλάβει να χαρίσει τα κερδοφόρα φιλέτα που εκείνοι αποφάσισαν να πτωχεύσουν. Τρομοκρατεί ο Σαμαράς με την εύνοια του Βενιζέλου, που συντηρεί με τεχνητή αναπνοή την πιο δεξιά κυβέρνηση του τόπου, ότι θα πτωχεύσουμε, αν δεν ακολουθήσουμε τας υποδείξεις του και δεν υπακούσουμε στις αποφάσεις του. Μας φοβίζουν για την αστάθεια που θα φέρει μια διαφορετική πολιτική, μία πολιτική που ενστερνίζονται και ζητούν όλοι σχεδόν οι οικονομολόγοι και οι διεθνείς οργανισμοί πλην της γερμανικής κυβέρνησης και των υποτακτικών της.

Ο φόβος της αποσταθεροποίησης επικαλείται τα συντηρητικότερα ένστικτα του ανθρώπου που πασχίζει για την επιβίωσή του. Εκείνου του ανθρώπου που έχασε ό,τι μάζευε, αλλά δε βλέπει άλλη λύση εμπρός του. Σε αυτό το ένστικτο προσπαθεί να επενδύσει η κυβέρνηση προκειμένου να μην αντιμετωπίσει έκτακτες συνθήκες.

Και ήδη η κυβερνητική αστάθεια είναι φανερή, τόσο στην αδυναμία της να χειριστεί τις απαιτήσεις της τρόικας όσο και απέναντι στις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες των πολιτών για επιβίωση. Μία αστάθεια που κάνει τα θεμέλιά της να τρέμουν υπό το βάρος πιθανών βουλευτικών αποσχίσεων από την κυβερνητική πλειοψηφία.