Για τα αποτελέσματα των εκλογών ήδη γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Ήδη είμαστε στην επόμενη μέρα. Η πλειονότητα, όχι μόνο αυτών που εμπιστεύτηκαν το ΣΥΡΙΖΑ αλλά όλων των Ελλήνων, ήξερε και ξέρει πως ο δρόμος θα είναι κακοτράχαλος και τα δύσκολα μπροστά.
 

Τα δύσκολα όμως δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς ένα τραγούδι στα χείλη.

Χωρίς την ανάπλαση του μυαλού που προσφέρει το θεατρικό σανίδι.

Χωρίς ένα καλό ποίημα που λέει τα ανείπωτα.

Θα μου πείτε βέβαια, πως είναι ανείπωτα αφού δεν έχουν ειπωθεί; Κι αν έχουν ειπωθεί πως είναι ανείπωτα; Κι όμως, αυτό το «θαύμα» συμβαίνει. Γιατί το ποίημα δεν απευθύνεται στο μυαλό. Απευθύνεται στην καρδιά και στην ψυχή. Και η Αριστερά τα είχε πάντα και τα δυο. Μάλιστα, τις λαμπρότερες σελίδες της τις έγραψε όταν ήταν αγκαλιά με την τέχνη και τον πολιτισμό.

Αυτή την αγκαλιά πρέπει, επιβάλλεται να ανοίξει διάπλατα η νέα κυβέρνηση. Πιστεύω πως θα το κάνει. Πρέπει να το κάνει. Καλή η ανασυγκρότηση της ΕΡΤ, καλός και ο Ρ/Σ «στο κόκκινο», καλές και οι αναλύσεις και τα άρθρα, καλά και τα βιβλία που λένε και εξηγούν πολλά και διάφορα. Τις πόρτες όμως της καρδιάς και της ψυχής των ανθρώπων τις ανοίγουν η τέχνη και ο πολιτισμός. Και είναι τότε που οι ιδέες εισχωρούν ώστε να έχει «κράτος κι εξουσία η Άνοιξη». Είναι τότε που νομίζεις πως έχουν «περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα».
Είναι τότε που πορεύονται όλοι μαζί «με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία». (Άξιον Εστί)

Αντί για επίλογο καταθέτω μια ποιητική προσπάθεια ως συμβολή μου.
 
Και να που αξιώθηκα να δω τους άνδρες,
κι εκείνα τα παιδιά που έγιναν άνδρες.
Να κουβαλάνε τη σοφία πατεράδων και μανάδων.
Αυτών που έμειναν, κι αυτών που έφυγαν.
 
Κορμιά ψηλά, πανύψηλα ίσαμε με τον Όλυμπο.
Οπλισμένα με τα κρανία του τόπου τους,
που έχουν μάτια, και στόματα και λαλιά.
Ξίφος η εκκωφαντική σιωπή τους.
 
Άνδρες με φαρέτρα γεμάτη από ήλιο και φως.
Με δόρυ σμιλεμένο από δίκιο, αξιοπρέπεια και περηφάνια.
Στέκουν απέναντι στα ιερατεία,
με τα γαμψά τα νύχια και τ’ άδεια λόγια.
 
Θαύμα θαυμάτων, οι χθόνιοι θεοί τρέμουν.
Ποδοβολητά, κουρνιαχτός, μαύροι αφροί.
Απαιτούν σπονδές και επικλήσεις.
Επικαλούνται τις Πυθίες των μαντείων τους.
 
Άνδρες, και παιδιά που γίνανε άνδρες.
Άνθρωποι απέναντι σε μισάνθρωπους.
Εντολοδόχοι του μαντείου των λαών σηκώνουν την πέτρα.
Να ξεχυθούν τα νερά της Έρκυνας, να ποτιστούν οι λαοί.