Εμείς οι Αφρικανοί είμαστε συνηθισμένοι στις δυσκολίες, αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να περνάμε συνέχεια δύσκολα. Και τα πράγματα στην Ελλάδα είναι αρκετά δύσκολα. Θα μου άρεσε να δοκιμάσω την τύχη μου αλλού. Θα ήθελα να πάω στην Αγγλία, αλλά δεν έχω αρκετά χρήματα. Δουλεύω μικροπωλητής, το ποσοστό μου από τις πωλήσεις είναι 50 λεπτά του ευρώ ανά σιντί, οπότε είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να πληρώσω το ενοίκιο και το φαγητό, δεν περισσεύουν, κι ας μένω μαζί με φίλους.

Δουλειά δεν μπόρεσα ακόμα να βρω, όπου ρωτάω μου λένε πως δεν υπάρχει τίποτα για μένα, άλλοι επειδή έχουν βρει κάποιον και άλλοι, επειδή με βλέπουν μαύρο. Το σχολείο το άφησα μικρός, διότι οι γονείς μου δεν μπορούσαν να πληρώσουν για τη μόρφωσή μου. Προς το παρόν είμαι μόνος, έχω όμως κι εγώ όνειρα και θέλω να γυρίσω πίσω κάποια μέρα και να κάνω οικογένεια.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε ελευθερία. Οπου και να πάμε, μας συμπεριφέρονται λες και είμαστε ζώα. Μας αποκαλούν με πολύ προσβλητικά ονόματα και μας κάνουν να αισθανόμαστε δούλοι. Πρέπει να είμαι συνέχεια σε εγρήγορση μη μου συμβεί κάτι και να είμαι ήρεμος, για να μπορέσω να αντιμετωπίσω τέτοιες καταστάσεις. Μόνο στα Εξάρχεια νιώθω ασφάλεια. Τουλάχιστον στην πλατεία μπορώ να πω καμιά κουβέντα με κανέναν άνθρωπο και να μην αισθάνομαι άσχημα.

Σαρίφ (Νιγηρία)

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών