Μπορούν να συνδυαστούν: η απάτη που επί χρόνια διαπράττει η Volkswagen με τους πειραγμένους μετρητές ρύπων που βάζει στα αυτοκίνητα της, η αντίδραση της γηραιάς κυρίας στη Σουηδία, η οποία όταν άκουσε στις ειδήσεις ότι «σε μερικά χρόνια η Στοκχόλμη θα έχει την ίδια θερμοκρασία που έχει σήμερα το Παρίσι» αντέδρασε λέγοντας: «Τι ωραία, θα ζεσταθούμε», και οι 22 θέσεις στις οποίες απασχολείται ο κύριος Μπαρόσο μετά τη λήξη της θητείας του ως προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;

Δυστυχώς μπορούν! Είναι τα χαρακτηριστικά παραδείγματα των συντελεστών που επηρεάζουν τις αποφάσεις των διεθνών διασκέψεων, όπως αυτή για την κλιματική αλλαγή που θα γίνει τον Δεκέμβριο στο Παρίσι: Της λογικής του χωρίς μέτρο κέρδους των πολυεθνικών εταιρειών, της ανάγκης και της άγνοιας του μέσου πολίτη καθώς και της έμμεσης ή άμεσης διαπλοκής των υψηλών αξιωματούχων.

Διακηρύξεις στα χαρτιά

Η Διάσκεψη «Παρίσι 2015» είναι η 21η συνάντηση που γίνεται παγκοσμίως για την κλιματική αλλαγή, τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και σύμφωνα με τους διοργανωτές «πρέπει να καταλήξει σε μια διεθνή συμφωνία για το κλίμα για τη συγκράτηση της αύξησης της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου.» Η γαλλική προεδρία επέλεξε να υποστηρίξει σειρά λύσεων. Πρόκειται για «συμπληρωματικές πρωτοβουλίες επιχειρήσεων σε τοπικό επίπεδο, από κυβερνήσεις, τοπικές αρχές και μη κρατικών παραγόντων που συμβάλλουν στην ενίσχυση των δεσμεύσεων των κρατών που αφορούν στη μείωση των εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την προσαρμογή στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και τη χρηματοδότηση των δράσεων. Οι επιμέρους λύσεις στηρίζονται στην ανταλλαγή εμπειριών, μεταφοράς γνώσεως και τεχνολογιών που είναι απαραίτητες για την μετάβαση προς οικονομίες χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα…» Αυτά τουλάχιστον γράφουν οι διακηρύξεις και οι ανακοινώσεις που έχουν γίνει έως σήμερα.

Θλιβερή πραγματικότητα

Στην πραγματικότητα, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική, είναι αποκαρδιωτική. Σε μία από τις πολλές διεθνείς συναντήσεις προετοιμασίας της Διάσκεψης, όπως αυτή που έγινε πριν από μερικές ημέρες στη Βόνη, η μόνη διαπίστωση ήταν ότι «υπάρχει ακόμα ένα βουνό από προβλήματα που πρέπει να ξεπεραστούν κι αυτό διότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν κοινή άποψη και στην πραγματικότητα δεν βρίσκονται στο πλευρό των αναπτυσσόμενων χωρών αλλά προσπαθούν κι αυτές να φορτώσουν τα βάρη σε άλλους», όπως δήλωσε στο πρακτορείο IPS ο Ινδός ακτιβιστής Harjeet Singh.

Ανάλογες ήταν και οι δηλώσεις μετά από τις περισσότερες παρόμοιες συναντήσεις σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν έγιναν και δεν ήταν λίγες. Επόμενο είναι, καθώς η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, πλήρη αναπροσαρμογή στη λειτουργία της εργοστασιακής παραγωγής. Αυτό είναι ένα στοιχείο που οι διευθύνοντες τις μεγάλες εταιρείες δείχνουν να μη θέλουν ούτε να το σκεφτούν, αφού αυξάνει τις δαπάνες τους και κάνει τα προϊόντα τους λιγότερο ανταγωνιστικά. Χρειάζεται να αναφερθεί και άλλο παράδειγμα πέρα από αυτό της Volkswagen;

Όταν, λοιπόν, χορηγοί των διεθνών διασκέψεων είναι ιδρύματα, τα οποία με τη σειρά τους χρηματοδοτούνται από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, όταν ακόμα και ο μέσος ευρωπαίος πολίτης, όπως η γηραιά κυρία στη Στοκχόλμη, αντιδρά από άγνοια σαν να μην έχει ποτέ καταλάβει τι σημαίνει η είδηση «το φετινό καλοκαίρι ήταν το πιο ζεστό των τελευταίων 100 ετών», όταν τις όποιες αποφάσεις ληφθούν θα κληθούν να υλοποιήσουν άνθρωποι που ζηλεύουν την τύχη του Μπαρόσο, τότε στους ρομαντικούς ακτιβιστές που καταθέτουν προτάσεις και σχέδια θα μείνει να αγωνίζονται να ληφθεί έστω μία απόφαση του τύπου «… συγκράτηση της αύξησης της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου.»

Πηγή: Εποχή