Ο μικρός που αυτοκτόνησε αφού σκότωσε τόσους ανθρώπους μέσα σε αμόκ και είχε ψυχολογικά προβλήματα – επίσης λέχθηκε πως θαύμαζε τον Μπρέιβικ – για την Μέρκελ είναι πρόκληση σύγκλισης ολόκληρου συμβουλίου για έρευνα εις βάθος ώστε να εξιχνιάσει το μυστήριο (βλ. τρομοκρατικό χτύπημα).
 

Ads

Για να βάλει παιδοψυχοθεραπευτές και οικογενειακούς θεραπευτές μέσα σε κάθε μα κάθε σχολείο, ούτε λόγος. Για το τι γίνεται με την παράνομη διακίνηση όπλων, δε, ούτε συζήτηση.
 

Τόσο επικίνδυνα βλαμμένοι οι πολιτικοί. Και άλλο τόσο, όσο μέχρι τον Ερντογάν που επικαλείται τη γνώμη του λαού -δήθεν- για να επιτρέψει τη θανατική ποινή, όταν αυτή τη στιγμή συλλαμβάνει (και βασανίζει) αθώους ανθρώπους χωρίς καμία κατηγορία και δεν τους επιτρέπει το δικαίωμα να έχουν επαφή με δικηγόρο για 30 μέρες τουλάχιστον μέσα στη φυλακή. Κι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στα εγκλήματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται αυτή τη στιγμή στην Τουρκία, και κατά ανθρωπίνων ζωών επίσης.
 

Βαριά ψυχικά ασθενείς, εγκληματίες, επικίνδυνοι κυβερνάνε τον κόσμο. Και κυρίως βλαμμένοι, μέσα σε μια δική τους πραγματικότητα. Και όταν είναι και πολιτικοί, αυτή την επικίνδυνη βλάβη τους την ιδεολογικοποιούν για να απενοχοποιούνται για ότι πράττουν.
 

Ads

Γιατί δε μιλάμε για εκείνους τους βλαμμένους που αθωώνουν τα δικαστήρια “λόγω βλακείας”, αλλά για εκείνους τους βλαμμένους που τους ενοχοποιούν επειδή έβλαψαν. Εκείνους που τους ενοχοποιούν για την ανήκεστη βλάβη που κατέχει κάθε εξυπνάκιας επικίνδυνος εγκληματίας.

Ξέρετε, οι εγκληματίες κάθε λογής, μπορεί να έχουν ένα σωρό θαυμαστές δεξιότητες ζωής, αλλά η βλάβη τους θα παραμένει ανίκητη στους αιώνες, όσο δεν την τοποθετούμε ως τον καθοριστικότερο παρανομαστή τους.
 

Κάπως έτσι ξυπνάει μια μέρα ορεξάτος ένας έλληνας πολιτικός και αυτοβαφτίζεται αναιδέστατα “εξαμηνίτικος πολιτικός κρατούμενος” στη χώρα μάλιστα που κυρίως το κόμμα του ευθύνεται γι’ αυτούς.

afigisizois.wordpress.com

ΥΓ1: Christine Cooreman: Μου αρέσει η λεξη “βλαμμενοι” που χρησιμοποιείς διότι προέρχεται από το “βλάπτω” κι αυτοί οι πολιτικοί έχουν όντως βλάβη…

 

ΥΓ2: Τώρα, καλώς ή κακώς το παιδί στο Μόναχο, είχε μια μορφή ψυχοπάθειας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχε μαζί και χιλιάδες άλλα πράγματα, θετικά ή ακόμα και θαυμαστά. Πολύ πιθανόν να ήταν και χαρισματικό παιδί. Αν όλη αυτή την ενέργειά του δεν την έστρεφε -προφανώς γιατί δεν βρήκε καμία άλλη διέξοδο καλώς ή κακώς- προς την καταστροφή, μπορεί να διέπρεπε σε κάποιον τομέα. Όλα τα δύσκολα που έχουμε μέσα μας, μπορούν συνήθως να μετουσιωθούν θετικά, εφόσον πάρουμε τη σωστή υποστήριξη, φροντίδα και γνώση, και σε κάποιες περιπτώσεις και φαρμακευτική αγωγή. Δεν είναι κακό όταν χρειάζεται η φαρμακευτική αγωγή, αρκεί να υπάρχουν και τα υπόλοιπα. Δύσκολα οι άνθρωποι ξαφνικά ξυπνάνε μια μέρα στη ζωή τους και αρχίζουν να σκοτώνουν. Έχουν δείξει κάποια σημάδια να χτυπάνε σαν καμπανάκια που το περιβάλλον χρειάζεται να τα ακούσει για να δώσει σε αυτόν τον άνθρωπο όσα έχει ανάγκη. Αλλιώς μετά η καμπάνα χτυπάει για όποιον λάχει γύρω του. Όσο δεν υπάρχει α) πρόληψη για τις ψυχικές ασθένειες, β) υποστήριξη από ψυχοθεραπευτές στα σχολεία, γ) ενημέρωση, δ) ευαισθητοποίηση στην κοινωνία και στην οικογένεια, ε) γνώση και πληροφόρηση, και στ) ολισθική θεραπεία όπου χρειάζεται, θα βλέπουμε τέτοια τραγικά περιστατικά, αν δεν τα βιώνουμε. Ακόμα και ως παρατηρητές, όμως, τα βιώνουμε σε έναν βαθμό δευτερογενώς τραυματικά, και έχουν ανάλογο αντίκτυπο μέσα μας.