Πριν λίγες μέρες έγινε γνωστό από την ΕΡΤ πως ο «πατέρας των λουλουδιών», Αμπί Γουάντ που είχε καταφέρει να κρατήσει ζωντανό μαζί με τον 13χρονο γιο του το τελευταίο φυτώριο στο Χαλέπι, πόλη της Συρίας, σκοτώθηκε.

Το φυτώριο γεμάτο από τριαντάφυλλα, βασιλικούς και κάθε λογής λουλούδια ήταν το τελευταίο κομμάτι της καθημερινότητας που δεν είχε χαθεί. Οι λίγοι εναπομείναντες κάτοικοι το επισκέπτονταν συχνά. Έλεγαν ότι κάνοντας όμορφα παρτέρια δίνουν νόημα στη ζωή. Έτσι δεν έβλεπαν «μόνο την καταστροφή αλλά και την ανοικοδόμηση».

Τον Αμπί Γουάντ και την ύπαρξη του κήπου που είχε δημιουργήσει ανακάλυψε πριν 6 εβδομάδες το Channel 4. Σε ένα πλάνο, εμφανιζόταν να χαϊδεύει ένα τραυματισμένο φυτό από τα θραύσματα βόμβας. «Ευτυχώς είναι ακόμη ζωντανό», έλεγε στον δημοσιογράφο. «Το φυτό θα ζήσει. Και εμείς θα ζήσουμε παρά τα όσα συμβαίνουν». Πρώτα μιλούσε για την επιβίωση του φυτού και μετά για τη δική του.

Περισσότερο από το φυτώριο που είχε καταφέρει να διασώσει, εκείνο που εντυπωσίαζε για τον Α. Γουάντ ήταν η προσέγγισή του πάνω στη ζωή. Η τόσο διαφορετική του ματιά. Το μέρος αυτό, έλεγε για το φυτώριο, αξίζει δισεκατομμύρια δολάρια. «Μου ανήκει ο κόσμος. Ολόκληρος ο κόσμος ανήκει σε εμάς τους συνηθισμένους ανθρώπους. Ο κόσμος είναι δικός μας». Την ίδια ώρα ολόκληρες κυβερνήσεις και στρατιές ανθρώπων που συγκρούονται στα εδάφη της Συρίας πιστεύουν ότι αυτά που αξίζουν δισεκατομμύρια είναι τα όπλα και η απόλυτη κυριαρχία.

the last gardener 2
Μετά από 6 εβδομάδες, το τηλεοπτικό συνεργείο επισκέφτηκε ξανά τον Αμπί Γουάντ και είδε το φυτώριο κλειστό. Κάποια λίγα φυτά ήταν ακόμη εκεί και ο 13χρονος γιος του περιφερόταν περίλυπος. Το φυτώριο, η αχτίδα ελπίδας που φώτιζε μέσα από τα χαλάσματα χάθηκε.

Παρακολουθώντας το πρώτο ρεπορτάζ, δεν μπορεί παρά ο καθένας να πίστεψε ότι η ιστορία και τα λόγια του Α. Γουάντ θα του χάριζαν αθανασία την περίοδο του πολέμου. Η εξέλιξη είναι ένα χαστούκι στην ελπίδα. Είναι μία ακόμη απόδειξη ότι η πραγματικότητα δεν έχει σχέση με χολιγουντιανές εμπνεύσεις.

Η πραγματικότητα είναι ότι σήμερα κυριαρχούν όσοι σπέρνουν βόμβες και θάνατο και όχι αυτοί που σπέρνουν τη ζωή.

Όπως όμως η πίσσα δεν μπορεί να καλύψει κάθε σημείο του δρόμου και από αυτό ξεπηδούν μικρά λουλούδια, έτσι και ο πόλεμος δεν μπορεί να θάψει κάτω από τη σκόνη και τα χαλάσματα τις ανθρώπινες ψυχές.

Έτσι και τώρα, ένα από τα λουλούδια που είδε να ανθίζει στον κήπο του ο Αμπί Γουάντ ζει ακόμη. Κι αυτό το λουλούδι είναι το πιο σημαντικό. Είναι ο γιος του.

 Πηγή: 3pointmagazine.gr