«Μερικοί από τους οπαδούς του κόμματος μου έγιναν Πρόεδροι μετά από μένα…Όλοι σαν κι εμένα: σφετεριζόμενοι μια τιμή που δεν αξίζαμε, αναλαμβάνοντας μια εργασία που δεν ξέραμε να κάνουμε. Μερικοί κυνηγούν μόνο την εξουσία, αλλά η πλειοψηφία αναζητεί ακόμα λιγότερα: την απασχόληση…» G.G. Marquez. (Απόσπασμα από το διήγημα του «Καλό ταξίδι κύριε Πρόεδρε» –συλλογή: Δώδεκα περιπλανώμενα διηγήματα, μετ. Κλ. Μπαράχας, εκδ. Λιβάνη 1993)

-Πολιτική. Πολιτική είναι η τέχνη της παρανόησης, ήτοι ο καθείς το μακρύ και κυρίως το κοντό του που το βαφτίζει μακρύ! Π.χ. δεν είναι επιτυχία ο κοινός υποψήφιος πέντε συνιστωσών σε ένα δήμο να παίρνει 2000 ψήφους λιγότερες από τις ψήφους που παίρνουν στον ίδιο Δήμο οι συνιστώσες που τον στηρίζουν στις εκλογές της Περιφέρειας… Αλλιώς τα λέει αυτά ο λαός.

Φόβος -Επιθυμία. Ας τα πάρουμε από την αρχή: Φόβος είναι η επιθυμία γι’ αυτό που φοβόμαστε. Επιθυμία είναι ο φόβος γι’ αυτό που επιθυμούμε….

Φόβος. Ξανά ανακαλύπτουμε  έκπληκτοι τον φόβο της ΧΑ, παρά τη φλεγματική ρήση του Τσιφόρου ότι: “οι κακοί είναι στη φυλακή”.  Αντιθέτως οι κακοί είναι (πολύ) δίπλα μας και έχουν το θράσος να εποφθαλμιούν την εξουσία μας… Έτσι θα τραφούμε για το επόμενο διάστημα με παρελάσεις “ταγμάτων εφόδου”, θα αποθαυμάσουμε ξανά τον «ημίγυμνο σάτυρο» να πυροβολεί εναντίον της ταμπέλας -κοινωνικού συνόλου και θα φαντασιωθούμε το τέρας -Χίτλερ να χαμογελά από την κόλαση του λυτρωμένος διότι τα κατακαμένα χωριά των στρατευμάτων του έχουν λησμονήσει πλήρως το μαύρο από τη στάχτη παρελθόν του-τους. Τόσο καιρό η Χ.Α. ήταν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο εδώ, ενώ ελάχιστοι έκαναν ελάχιστα εναντίον της(εννοώ ενάντια στην ουσία της ιδεολογίας της).

Επιθυμία. Η επιθυμία ως άλλο άκρο του φόβου: Κανείς δεν σχολίασε θετικά το γεγονός ότι στον β΄ γύρο της Αθήνας μπήκαν οι δυο πλέον δηλωμένοι και φανατικοί αντιναζί: Οι Καμίνης (που τους έδιωξε κακήν κακώς από τα συσσίτια του μίσους στο Σύνταγμα το Πάσχα του 2013) και ο ορκισμένα ενάντιος της Σακελλαρίδης. Ήτοι η Αθήνα έκλεισε την πόρτα στη μούρη της Χ.Α, την ώρα που κάποιοι μιλούσαν με βεβαιότητα για κρυφές δημοσκοπήσεις που έφερναν τον Κασιδιάρη στο δεύτερο γύρο (Σκέψη –προφανώς μοιραίο απότοκο της μακράς απεργίας των φαρμακοποιών και της χρήσης ληγμένων σκευασμάτων…)

Στις εκτιμήσεις ο φόβος ή η αίσθηση του φόβου έχει υπερκεράσει την επιθυμία, αλλά εδώ ο φόβος μοιάζει να ξεπερνά και την πραγματικότητα!

Πνεύμα: Χαμηλό επίπεδο δηλώσεων και εκτιμήσεων από όλες τις πλευρές για μια μάχη της αυτοδιοίκησης που είχε, έχει και θα έχει πολλαπλά κριτήρια και όχι μόνο πολιτικά. Η στόχευση και η «κομματική χρεία» και οι προ των αποτελεσμάτων ex officio εκτιμήσεις που αποτυγχάνουν προδήλως ενώπιον της πραγματικότητας συνωστίζονται στα πάνελ για να υποτάξουν και την νόηση και το πνεύμα. Ιδιομορφία πραγματική που οι “βαρόνοι” που έως σήμερα πλήρωναν άλλους για να πολιτευτούν στο όνομα των δικών τους συμφερόντων αποφάσισαν πλέον να πολιτεύονται οι ίδιοι, για πιο άμεσα αποτελέσματα… Συμπέρασμα: Η πολυπόθητη (λόγω κρίσης) ύλη πάνω από το πνεύμα αλλά κι απ’ τα προσχήματα…

Ερμηνείες. Οι “ερμηνείες” πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψη τους όλα τα δεδομένα και σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζουν τον πολιτικό χάρτη. Ένα «φύσημα που θα διώξει», ο «εφιάλτης που επανήλθε», «μια σκούπα που θα σαρώσει τους αντιπάλους» ή μια «μέρα –ορόσημο για τη χώρα»  είναι έννοιες που εμπεριέχουν ελπίδα διατήρησης ή αλλαγής αλλά ικανοποιούν πρωτίστως εσωτερικές προσδοκίες και μπορούν ίσως να προετοιμάσουν υπό προϋποθέσεις μελλοντικούς στόχους αλλά καμιά σχέση δεν έχουν με την άμεση πραγματικότητα… Και θέλει προσοχή: Όταν ως καταστάσεις ξεπερνούν μεμονωμένα άτομα και αφορούν ανθρώπινα σύνολα το φαινόμενο φέρνει σε ομαδική ψύχωση… Και με τις ψυχώσεις δεν παίζεις!