1. Γίνε «νονός» ενός παιδιού που δεν ξέρεις

Ads

«Είμαι η Λίτσα Ζαχαρία και φροντίζω σαν μαμά τρία αγόρια και ένα κορίτσι, ηλικίας από 9 έως 12 χρόνων, στο Παιδικό Χωριό SOS Βάρης». Τα παιδιά που φτάνουν στα Παιδικά Χωριά SOS δυσκολεύονται να διηγηθούν χαρούμενες ιστορίες. «Ομως χαμογελούν και προσπαθούν λίγο λίγο να ξεπερνούν τις δυσκολίες καθημερινά», τονίζει η κυρία Ζαχαρία στη «Νέα Σελίδα». Οταν όλα τα παιδιά στις γιορτές ζητούν παιχνίδια, τα «παιδιά» της κυρίας Ζαχαρία ζητούν ανθρώπους: «Θέλουν σαν δώρο να έχουν δίπλα τους όσους τους έχουν σταθεί και τους έχουν προσφέρει αγάπη». Ανάμεσα στους τυχερούς που εισπράττουν τις αγκαλιές αυτών των παιδιών είναι οι «νονοί», «οι άνθρωποι που μας επιτρέπουν, κυρίως με το περίσσευμα της καρδιάς τους, να καλύψουμε τις ανάγκες των παιδιών μας», εξηγεί η «Μαμά-SOS». Με ετήσια συνδρομή 300 ευρώ οι «νονοί» συμβάλλουν στα έξοδα ανατροφής και έχουν τη δυνατότητα να ενημερώνονται τακτικά για την πρόοδο των παιδιών που στηρίζουν, ενώ μπορούν και να τα επισκέπτονται μία ή δύο φορές τον χρόνο κατόπιν συνεννόησης. Στην ιστοσελίδα της οργάνωσης υπάρχουν πληροφορίες για περισσότερους από έναν τρόπους συνεισφοράς με μικρότερες δωρεές ή δωρεές σε είδη. «Αυτό που προσπαθούμε στα Παιδικά Χωριά SOS είναι να μεγαλώνουμε παιδιά με αρχές και αγάπη για τους συνανθρώπους τους. Πάλεψαν με τα δύσκολα και τα κατάφεραν. Ξέρουν να κάνουν το σωστό και να βοηθούν όποιον έχει ανάγκη. Αυτό θέλει ο κόσμος μας για να γίνει καλύτερος κι αυτό προσπαθούμε να έχουν τα παιδιά μας», δηλώνει η κυρία Ζαχαρία.

2. «Σώσε» μια μερίδα φαγητού

Από το 2011, που ξεκίνησε τη δράση της, η οργάνωση «Μπορούμε» έχει «σώσει» και προσφέρει πάνω από 18 εκατομμύρια μερίδες φαγητού. «Το “Μπορούμε” είναι ένα εργαλείο με το οποίο ο καθένας μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο», λέει στη «Νέα Σελίδα» η Αλια Μοάτσου, μία εκ των τριών συνιδρυτών της οργάνωσης. Ερευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκτιμά την ετήσια σπατάλη φαγητού στα 179 κιλά ανά κάτοικο. Πέραν της κοινωνικής διάστασης του προβλήματος, εξίσου σημαντικό είναι και το οικολογικό αποτύπωμα του φαγητού που καταλήγει στα σκουπίδια μας. Ο σκοπός του «Μπορούμε» είναι να δημιουργήσει μια γέφυρα ανάμεσα σε αυτούς που τους περισσεύει φαγητό κι εκείνους που το χρειάζονται με κριτήριο τη γεωγραφική εγγύτητα. Και γίνεται τόσο απλά, μόνο με ένα τηλεφώνημα, σε ολόκληρη την Ελλάδα, όποια κι αν είναι η ποσότητα. «Την επόμενη φορά που θα είστε σε έναν γάμο, σε μια γιορτή ή σε μια ταβέρνα, καλέστε μας στο 210 3237805. Τα υπόλοιπα θα τα κανονίσουμε εμείς», υπογραμμίζει η κυρία Μοάτσου. Το «Μπορούμε» συλλέγει τρόφιμα σε σταθερή βάση από επιχειρήσεις και αγρότες, ενώ αναζητά εθελοντές για… εφόδους στις 13 πλέον συνεργαζόμενες λαϊκές αγορές. «Οι εθελοντές μας, φορώντας γιλέκα, μαζεύουν στο τέλος της λαϊκής για μια ώρα τα τρόφιμα που δεν είναι αλλοιωμένα και δεν θα ξαναδιατεθούν από τους παραγωγούς, είτε γιατί φαίνονται άσχημα είτε γιατί είναι ευπαθή. Από τη λαϊκή αγορά της Πανόρμου, για παράδειγμα, “σώζουμε” από μισό έως έναν τόνο τροφίμων κάθε εβδομάδα», σημειώνει η κυρία Μοάτσου.

Ads

3. Πέτα την πλαστική σακούλα για… πάντα

Το 2018 φέρνει αλλαγές στα ψώνια μας κι αυτό είναι «ζήτημα επιβίωσης», δηλώνει στη «Νέα Σελίδα» ο πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ), Δημήτρης Πολιτόπουλος. Από την αρχή του έτους έπαψε η δωρεάν διάθεση της πλαστικής σακούλας από τα σούπερ μάρκετ, μέτρο το οποίο είναι ζωτικής σημασίας και για την Ελλάδα και για τις θάλασσές της, όπως εξηγεί ο κ. Πολιτόπουλος, που επισημαίνει: «Οι λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικές για το περιβάλλον. Δισεκατομμύρια μικροπλαστικά που δημιουργούνται από τη διάσπασή τους καταλήγουν στις θάλασσες και τους ωκεανούς. Είναι διαπιστωμένο ότι αν συνεχιστεί η απόρριψη πλαστικών υλικών στη θάλασσα, η θαλάσσια ζωή θα βαίνει μειούμενη». Φυσικά, τα υλικά αυτά τελικά σκαρφαλώνουν στην τροφική αλυσίδα και αργά ή γρήγορα καταλήγουν στο πιάτο μας και στο πόσιμο νερό. Για τους λόγους αυτούς η Γαλλία και η Ιταλία έχουν απαγορεύσει καθολικά τη διανομή της λεπτής πλαστικής σακούλας, ενώ πολλά ευρωπαϊκά κράτη έχουν επιβάλει και οικολογικό τέλος. Οι μαύρες σακούλες απόρριψης απορριμμάτων, λόγω του βάρους τους, δεν διαχέονται στο περιβάλλον, και πάλι όμως το μεγάλο στοίχημα είναι, σύμφωνα με τον κ. Πολιτόπουλο, η αλλαγή νοοτροπίας ώστε να περιορίσουμε στο ελάχιστο την παραγωγή σκουπιδιών και μέσα από την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση να ανακτούμε δευτερογενή προϊόντα κατάλληλα για εναπανάχρηση. «Το τέλος της λεπτής πλαστικής σακούλας είναι μόνο η αρχή», δηλώνει στη «Νέα Σελίδα» ο πρόεδρος του ΕΟΑΝ και καταλήγει: «Πρέπει τελικά να αποφασίσουμε πώς θέλουμε να είναι ο τόπος στον οποίο ζούμε».

4. Υιοθέτησε ένα «φάντασμα»!

Το ραντεβού είναι κάθε Σάββατο στις 11 το πρωί μπροστά από το εμπορικό κέντρο του Ασπρόπυργου. Εκεί συναντιούνται οι περίπου 25 εθελοντές της φιλοζωικής ομάδας «Τα φαντάσματα του Ασπρόπυργου» για να ξεκινήσουν την καθιερωμένη εξόρμησή τους: έλεγχος των ζώων, σίτιση, θεραπείες, μεταφορά σε κτηνιάτρους για στειρώσεις, επείγοντα περιστατικά. «Η περιοχή είναι αχανής, βιομηχανική και οι σκύλοι που προσπαθούμε να φροντίσουμε περισσότεροι από χίλιοι. Προσκαλούμε όποιον θέλει να μας βοηθήσει να έρθει έστω για μια φορά και να μας γνωρίσει», δηλώνει στη «Νέα Σελίδα» ο πρόεδρος της ομάδας, Αλέξανδρος Καντζιλιέρης. Για όποιον διερωτάται τι σημαίνει το «φαντάσματα», την εξήγηση δίνουν οι εμπνευστές της ομάδας: «Αυτά τα ζώα είναι “αόρατα”, “φαντάσματα”, γιατί κανείς δεν τα βλέπει ή δεν θέλει να τα δει». Αυτή τη στιγμή σε αναμονή για υιοθεσία βρίσκονται περίπου τριάντα «φαντάσματα» που γλίτωσαν από τους δρόμους και τα χωράφια της περιοχής.

Εξίσου σημαντική συνεισφορά όμως είναι και η προσωρινή φιλοξενία ζώων. «Δεν διαθέτουμε δικές μας υποδομές, οπότε όταν μαζεύουμε ένα ευάλωτο ζώο χρειάζεται ένα σπίτι προσωρινής φιλοξενίας, όπου θα εξασφαλίσουμε τη φροντίδα της υγείας του και την κοινωνικοποίησή του μέχρι να υιοθετηθεί», σημειώνει ο Αλέξανδρος. Στα σχέδια της ομάδας είναι να χτυπήσει την πόρτα σαράντα μεγάλων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή ώστε να συνεισφέρουν οικονομικά για τη φροντίδα και τη στείρωση των ζώων που επιβιώνουν «στην αυλή τους». «Αν κάποιος υιοθετήσει ένα “φάντασμα” από τον Ασπρόπυργο, καταρχάς θα σώσει μια ψύχη από την εξαθλίωση και σίγουρα θα κάνει πολύ καλύτερο και τον δικό του κόσμο με όλη την αγάπη και τρυφερότητα που θα εισπράξει», λέει ο Αλέξανδρος.

5. Μην είσαι… bloody useless

Στην προσπάθειά του να προσελκύσει νέους συστηματικούς εθελοντές αιμοδότες, το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας «παίζει με τις λέξεις» και μας προσκαλεί να μην είμαστε «άχρηστοι» με τη βρετανική έκφραση «blood-y» (blood σημαίνει αίμα). «Ο καθένας από εμάς δεν είναι ήρωας, όμως μπορεί με μια φιάλη αίματος να σώσει από μία έως τρεις ζωές. Be bloody precious, δηλαδή… γίνετε πολύτιμοι», λέει στη «Νέα Σελίδα» η πρόεδρος του οργανισμού, Χάρις Ματσούκα. Οι Ελληνες είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές στην αιμοδοσία με τη μεγαλύτερη συλλογή αίματος ανά μονάδα πληθυσμού. Για τον λόγο αυτό ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανέθεσε στη χώρα μας τη διοργάνωση της Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντή Αιμοδότη 2018. Κι όμως παρουσιάζονται ελλείψεις, ενώ η χώρα αναγκάζεται να εισάγει αίμα από τον ελβετικό Ερυθρό Σταυρό. «Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει σταθερή ροή αιμοδοτών στο σύστημα. Από τον Ιανουάριο ως τον Φεβρουάριο κι από τον Ιούλιο ως τον Αύγουστο έχουμε μείωση της αιμοδοσίας και ταυτόχρονα αύξηση των αναγκών», τονίζει η κυρία Ματσούκα. Να σημειωθεί ότι το αίμα έχει χρόνο ζωής από 35 έως 42 μέρες. «Αυτή τη στιγμή επιδιώκουμε μια μεγάλη αναδιάρθρωση στο σύστημα αιμοδοσίας, η οποία έχει θεσμοθετηθεί από το 2005, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τον κατακερματισμό που οδηγεί σε ανεπάρκεια», εξηγεί η κυρία Ματσούκα. Μόλις τον Ιούλιο του 2017 η Ελλάδα συστηματοποίησε κεντρικά τη μία εκ των δύο μεθόδων ελέγχου του αίματος, εξοικονομώντας πάνω από 15 εκατ. ευρώ. «Αυτή ήταν μια υποχρέωσή μας από το 2005 και η εκπλήρωσή της ήταν ένα εκ των επιχειρημάτων για να αναιρεθεί το περίφημο πεντάευρω στα νοσοκομεία», υπογραμμίζει η ίδια. «Η αιμοδοσία είναι μια ύψιστη μορφή κοινωνικής προσφοράς. Γιατί αυτοί που χρειάζονται περισσότερο απ’ όλους το αίμα ενός εθελοντή αιμοδότη είναι όσοι δεν έχουν οικογένεια ή φίλους και δεν ανήκουν σε κάποια ομάδα ή σύλλογο. Η αιμοδοσία είναι σημαντική για τον “αόρατο άνθρωπο”. Αυτή είναι η ουσία της αλληλεγγύης», καταλήγει η πρόεδρος του οργανισμού και μας προτρέπει να χαρίσουμε ζωή.

Πηγή: «Νέα Σελίδα»