Είναι φυσικό ότι οι ιστορίες από περιοχές και χώρες του πλανήτη που είναι μακριά δεν μας είναι γνωστές ή μας αφήνουν αδιάφορους θωρώντας τες έξω από τη σφαίρα επιρροής ή τη γνωσιακή σφαίρα που παρουσιάζει για μας ενδιαφέρον. Έτσι η Λατινική Αμερική και περιοχές όπως τα Βαλκάνια και η νότια Ευρώπη, δεν περνάει συχνά από το μυαλό ότι έχει ενδιαφέρον να μελετηθούν παράλληλα. Τρεις χώρες λοιπόν τις συνδέει ένα αόρατο νήμα συνειρμών και συσχετισμών: Ελλάδα, Χιλή και Εκουαδόρ.

Τρεις χώρες με πολλά κοινά και πολλές διαφορές. Τι μπορεί να υπάρξει ως μήνυμα από τις τρεις αυτές ιστορίες και ποιόν μπορεί να αφορά, είναι το θέμα αυτής της αφήγησης. Το περιεχόμενο της προέρχεται από βιωματικές εμπειρίες καθώς και από συνεντεύξεις με ανθρώπους κλειδιά.

Όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα και η Χιλή αντιμετώπισαν δικτατορίες. Το ‘74 η Ελλάδα επανάφερε τη δημοκρατία, ενώ ο Πινοσέτ το ’73 με πραξικόπημα ανέλαβε την εξουσία και παρέμεινε για είκοσι εφτά ολόκληρα χρόνια. Στο διάστημα αυτό η χώρα υπέστη ένα είδος λοβοτομής, αποτελώντας το πειραματόζωο της νεοφιλελεύθερης οικονομίας των ‘Chicago Boys’, μιας ομάδας οικονομολόγων υπό την καθοδήγηση του Milton Friedman στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Ο Hugo Romero, καθηγητής του τμήματος Γεωγραφίας της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου της Χιλής,  σε πρόσφατη συζήτηση-συνέντευξη μου εξέφρασε την άποψη πως οι αλλαγές που υπέστη η Χιλή και μετετράπη σε νεοφιλελεύθερη οικονομία, προσιδιάζουν με λοβοτομή, αλλαγή που μόνο κάτω από συνθήκες δικτατορίας θα μπορούσε να πραγματοποιηθούν.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα αποτελεί ανάλογο πείραμα σε συνθήκες που όμως ονομάζονται δημοκρατία. Έτσι, έμελλε οι δύο μακρινές αυτές χώρες να έχουν και κάτι ακόμη κοινό, το γεγονός ότι και οι δύο αποτέλεσαν σε διαφορετικές στιγμές, χώρες πειραματόζωα των ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή εξομοιωμένη και οικονομικά με χώρες του Τρίτου Κόσμου δέχεται την υποστήριξη της Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου.

Παράλληλα εκφράζει (με μορφή παραπόνου) την αδικία διότι η Γερμανία δεν εκπληρώνει το κατοχικό χρέος της.

Η Ελλάδα και το Εκουαδόρ δύο χώρες μετααποικιακής συνθήκης που ανεξαρτητοποιούνται και σχηματίζουν ανεξάρτητα κράτη την ίδια περίοδο (1830) συνδέονται με μία άλλη κοινή σκοτεινή ιστορία, αυτή του χρέους. στη νεώτερη ιστορία τους αποτελούν μόνιμο πεδίο εκμετάλλευσης ξένων συμφερόντων με την υποβοήθηση τοπικών κυβερνήσεων.

Μετά από αλλεπάλληλες αλλαγές κυβερνήσεων με φαύλο παρελθόν και ανώμαλο τέλος, τις εκλογές κερδίζει το 2006 με ένα επαναστατικό προεκλογικό πρόγραμμα η Alianza Pais, ένας συνασπισμός που βρίσκεται στην εξουσία από τότε.Η πρώτη μεγάλη γενναία κίνηση της Alianza Pais, ήταν η αξιοποίηση της πρότασης που αιωρείτο πολύ καιρό για μια διαδικασία ελέγχου του χρέους από μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων. Η ιδέα αυτή πέρασε σε εφαρμογή και κατέληξε στην πρώτη στην ιστορία επιτυχία κράτους να αντιταχθεί στην τυραννία του χρέους. Η τακτική αυτή οδήγησε στη συνέχεια σε ένα οικονομικό θαύμα για τα δεδομένα του Εκουαδόρ, όπου με την κρατικοποίηση των πετρελαϊκών εταιρειών τα κέρδη από το πετρέλαιο έμειναν στη χώρα και αξιοποιήθηκαν για ανασύνταξη όλου του δημόσιου τομέα, και επενδύσεις σε έργα υποδομής, υγεία και εκπαίδευση.

Το Εκουαδόρ με την πτώση της τιμής του πετρελαίου από το οποίο εξαρτάται ακόμη εν πολλοίς η οικονομία του, και με το άνοιγμα σε δανεισμό και οικονομικές δοσοληψίες με την Κίνα, έχει σήμερα να αντιμετωπίσει πολλά διλλήματα. Η πραγματικότητα ωστόσο γύρω από αυτή την υπόθεση διαχείρισης του χρέους στην οποία ως γνωστό είχε αναφερθεί η ομάδα δημιουργίας του εξαιρετικού Deptocracy παραμένει.

Ισως θα πρέπει η χώρα να αποφασίσει να ανήκει στην κατηγορία των πειραματόζωων ή στην κατηγορία των χωρών που μπορούν και πρέπει να πειραματιστούν πέρνοντας την ευθύνη του μέλλοντος στα χέρια τους!

Από το Δέντρο στον Ισημερινό