Μέρες που είναι λόγω της επετείου της Ικαριακής Επανάστασης του 1912 (17 Ιουλίου) και της ενσωμάτωσης του νησιού με την Ελλάδα το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, έχοντας ζήσει για λίγο σαν ανεξάρτητο κράτος, θυμήθηκα μία παλιά ιστορία που είχε διαδραματιστεί αρκετά χρόνια πριν την επανάσταση, στον 18ο αιώνα. Η συγκεκριμένη φράση ήταν πηγή έμπνευσης και στην επανάσταση του 1912.

Ads

Ο Τούρκος αξιωματούχος που βρίσκονταν στο νησί ήταν τυρρανικός και οι κάτοικοι είχαν αρχίσει να εξοργίζονται. Μεταξύ άλλων ο Τούρκος αξίωνε να τον μεταφέρουν «κουβαλητό» είτε στις πλάτες τους, είτε σε φορείο. Κάποια στιγμή αγανάκτησαν τόσο πολύ, που αποφάσισαν να τον στείλουν να συναντήσει τα ουρί του δικού του παραδείσου, αν βέβαια οι πράξεις του τον οδηγούσαν εκεί. Ο Τούρκος ζήτησε να μεταφερθεί με φορείο από τη μία πλευρά του νησιού στην άλλη και έταξε ένα αρνί δώρο αν η μεταφορά γίνει μέσα σε μία μέρα.

Δύο γεροδεμένοι νησιώτες ανέλαβαν το έργο και είχαν κανονίσει όταν θα περνούσαν από τον πιό μεγάλο γκρεμό να τον αδειάσουν. Θα τον ρωτούσαν αν το αρνί που θα τους έδινε θα ήταν «συγκούδουνο», αν θα είχε δηλαδή και κουδούνι ή όχι. Αν απαντούσε όχι θα τον άδειαζαν από το φορείο, αν απαντούσε ναί θα τον πέταγαν μαζί με το φορείο όπως και τελικά έγινε.

 
Μετά από λίγο καιρό οι Οθωμανοί έστειλαν άγημα το οποίο συγκέντρωσε τον κόσμο στην κεντρική πλατεία για ανακρίσεις. Στο ερώτημα ποιοί σκότωσαν τον αξιωματούχο η απάντηση που δίνονταν ήταν «ούλοι εμείς εφέντη». Κανείς δεν πρόδωσε και όλοι ανέλαβαν τη συλλογική ευθύνη, έτοιμοι να υποστούν το κόστος.

Ads

Ο επικεφαλής του τουρκικού αποσπάσματος δεν προχώρησε σε αντίποινα και έφυγε. Όπως λένε μερικοί σκέφτηκε ότι αν κατέστρεφε την παραγωγική βάση του νησιού με το να το κάψει και να σκοτώσει τον κόσμο του, δύσκολα θα μπορούσε στο άμεσο μέλλον να συνεχίσει να παίρνει φόρους, αφού από τους μή έχοντες και πολύ περισσότερο από μη ζώντες τί να πάρεις;

Με άλλα λόγια για την εποχή του ήταν μάλλον πιο μπροστά και πιο πρακτικός από τους σημερινούς ιθύνοντες του ΔΝΤ.

Υ.Γ.1 η φράση έμεινε στην τοπική ιστορία σαν δείγμα θάρρους και συλλογικής αντιμετώπισης. Η φράση αυτή έγινε και τίτλος σε ταινία του Ικαριωτη σκηνοθέτη Λεωνίδα Βαρδαρού, που αναφέρεται σε άλλη ιστορική περίοδο, αυτή της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Υ.Γ.2 ένα μυθιστόρημα με χρήση πραγματικών στοιχείων, έγραψε ο Νικόλαος Καρίμαλης και είναι «Η τιμωρία του Μουσταφά (όλοι εμείς αφέντη)»από τις εκδόσεις Νότιος Άνεμος, που το Μάρτη του 2013 είχαμε παρουσιάσει και στο ert.gr.

Πηγή: ΕΡΤ