Θα ‘τανε κάποια Κυριακή, κάποια Δευτέρα
Σε κάποιο ποίημα του Λόρκα, στους πίνακες του Ριβέρα
Στη θάλασσα του Χικμέτ, στα λόγια του Γκαλεάνο
Και πριν καλά καλά σε βρω πάντα σε χάνω
Θα ‘τανε καθημερινή, μπορεί και αργία
Πλακάτ, πανό, «κράτος κλειστόν» και απεργία
Σε κάποιο στίχο του Άκη Πάνου, ή του Ρασούλη που φωνάζει
Κι όμως αλλάζει Κεμάλ, κι όμως αλλάζει

Στίχοι – Μουσική :Social Waste

Πάνε τώρα τέσσερις μήνες που είναι η Ηριάννα στη φυλακή. Κάποιοι άνθρωποι μετράνε μήνες, μέρες, ώρες, λεπτά. Είναι οι δικοί της άνθρωποι, που από εκείνη τη μέρα, δεν ζουν όπως πριν. Έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους στο πλευρό της. Είναι οι γονείς, οι συγγενείς της κι οι φίλοι της.

Πώς θα αποκατασταθεί αυτή η άδικη δικαστική δίωξη, αυτή η άδικη αποφαση; Έλα καημένη , πρώτη φορά βλέπεις τέτοια αδικία; Όχι, δεν την βλέπω πρώτη φορά, έχουν πέσει στα χέρια μας δεκάδες αστείες αποφάσεις από πλευράς δικαστών, δεκάδες άνθρωποι διασύρονται και σέρνονται σε κελιά. Το γεγονός ότι κάποιες υποθέσεις προκαλούν το κοινό αίσθημα λίγο περισσότερο, χρήζει σίγουρα ανάλυσης η οποία όμως εν προκειμένω περιττεύει αν θέλετε τη γνώμη μου. Ας είναι αυτές, η αρχή ενός αγώνα στήριξης κάθε κρατούμενου, κάθε αδικημένου, κάθε ανθρώπου.

Εχθές στο Πάρκο Γουδή, έγινε λοιπόν μια τέτοια αρχή. Με πρωτοβουλία των οικείων της και τη συναίνεση της ίδιας της Ηριάννας, συντελέστηκε κάτι ιστορικό. Όταν έπεσε η ιδέα της μεγάλης συναυλίας, με τις δύο μικρές πρωτοβουλίες στη Σχολή Καλών Τεχνών και στη Θεσσαλονίκη να έχουν προηγηθεί, δεν πιστεύαμε με τίποτα αυτό που τελικά συνέβη.

Με τη στήριξη και την καθοδήγηση των παιδιών από το Αντιρατσιστικό Φεστιβαλ και με όλους τους συντελεστές για τον ήχο και το φωτισμό να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό (χωρίς τη βοήθειά τους δεν θα είχε γίνει πράξη το χθεσινό), ανέλαβε καθείς ένα πόστο και αναμέναμε τον κόσμο.

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Γιάννης Αγγελάκας, οι  Social Waste, η  Νατάσα Μποφίλιου , οι  V.I.C. , ο Φοίβος Δεληβοριάς , ο Δημήτρης Αποστολάκης , η Ματούλα Ζαμάνη, ο  Δημήτρης Μυστακίδης, ο  Σπύρος Γραμμένος  και ο Μάνου Τσάο έφτασαν στο χώρο και μπήκαν από τις εισόδους μαζί με τον κόσμο. Το δικό μας αστείο ήταν ότι πρώτη φορά κάποιοι από τους καλλιτέχνες πλήρωσαν αντί για να πληρωθούν, για να ακούσουν τους ίδιους τους  εαυτούς τους, καθώς ακόμη και όσοι είχαν πάσο ελεύθερης εισόδου ήρθαν και άφησαν την προσφορά τους στο ταμείο.

Είναι ίσως η πρώτη φορά που ακούω από τόσο μακριά το τραγούδι για τον Χρόνη Μίσσιο από τους Social Waste, μα σίγουρα η πιο συγκινητική. Τα κουπόνια εισόδου τελείωσαν πολύ νωρίς κι ο κόσμος κυριολεκτικά συνέρρε στο Πάρκο.

Φωτογραφία:Mάριος Λώλος

Φωτογραφία:Mάριος Λώλος

Μίλησα με χιλιάδες ανθρώπους εχθές, τόσο που κάποια στιγμή μου μιλούσαν οι φίλοι μου και δεν τους γνώριζα, μα δε θα ξεχάσω δύο περιστατικά. Έναν μαθητή Λυκείου που πλήρωσε από τον κουμπαρά του και με ρώτησε τι κάνει η Ηριάννα, παρακαλώντας με να της μεταφέρω ότι την σκέφτονται όλοι στην τάξη του και έναν ωρομίσθιο καθηγητή ο οποίος μου έδωσε το τελευταίο του πεντάευρω για το μήνα και στην επιμονή μου να μπει δωρεάν μου είπε πως ήρθε μόνο για τη Ηριάννα κι όχι για τη συναυλία.

Ζήσαμε αυτή την νύχτα που μας πέρασε στιγμές που δεν ξέρω αλήθεια αν μπορούν να αποδοθούν με λόγια. Λυπάμαι βαθιά που τις ζήσαμε με αφορμή τη δίωξη και την φυλάκιση της Ηριάννας, λυπάμαι βαθιά που δεν ήταν μαζί μας εχθές σε μια συναυλία για καλό αλλά άλλον σκοπό. Οι μήνες δεν είναι λίγοι, η αδικία είναι τεράστια, αλλά ελπίζουμε στη διόρθωσή της. Ελπίζουμε κι απαιτούμε στις 16 του Οκτώβρη να γυρίσει στη φυλακή μόνο για να πάρει τα πράγματά της και να επιστρέψει εκεί που ανήκει.

Όλοι οι άλλοι ήταν εκεί, ο Δημήτρης, ο Κώστας, η Δώρα, η Ελένη, η Μυρτώ, ο Αντώνης, η Μαρία, ο Άγγελος, ο Γιώργος, η Λίζα,ο Γιάννης, ο Νίκος, η Σοφία, ο Θοδωρής, ο Έκτορας, η Νικολέτα…Κι ό,τι βιώσαμε ήταν ζωή κι όσοι δεν ήρθατε ήταν σαν να ‘σασταν εκεί.

Φωτογραφία: Έμυ Καββαδία

Με τη δική σας στήριξη τα έσοδα από τη χθεσινή συναυλία υπερκάλυψαν τα έξοδα της Ηριάννας. Τα υπόλοιπα χρήματα θα δοθούν για τη στήριξη προσφύγων και κρατουμένων.

Φωτογραφία:Έμυ Καββαδία

*Η κεντρική φωτογραφία του παρόντος είναι του Μάριου Λώλου.

**Ευχαριστώ την Έμυ Καββαδία και το Μάριο Λώλο για το φωτογραφικό υλικό.

Από το nostimonimar.gr