Με την επίκληση του Συντάγματος, η Ν.Δ. και ο π. υπουργός Χ. Αθανασίου προσπάθησαν να αιτιολογήσουν την αντίθεσή τους στον ορισμό ως υπηρεσιακής πρωθυπουργού της προέδρου του Αρείου Πάγου, Βασιλικής Θάνου. Το Σύνταγμα προβλέπει σαφώς ότι υπηρεσιακός πρωθυπουργός ορίζεται ένας εκ των τριών προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας: Αρειος Πάγος, ΣτΕ, Ελεγκτικό Συνέδριο.

Στην προκειμένη περίπτωση η Βασιλική Θάνου είναι η μόνη εκλεγμένη πρόεδρος στην τρέχουσα περίοδο και επομένως η μόνη ανώτατη δικαστικός με βάση το Σύνταγμα που μπορεί να γίνει υπηρεσιακή πρωθυπουργός.

Σύμφωνα με τον νόμο, ο υπουργός Δικαιοσύνης προτείνει τις λίστες των εκλόγιμων ανώτατων δικαστικών προέδρων και αντιπροέδρων στο υπουργικό συμβούλιο, το οποίο εγκρίνει και στη συνέχεια αποστέλλει τις λίστες στη Βουλή. Η διάσκεψη των προέδρων καλείται να γνωμοδοτήσει (όχι πάντως δεσμευτικά). Ο κατάλογος επιστρέφει στο υπουργικό συμβούλιο για την τελική εκλογή.

Στις 26.5.2015 ο υπουργός Δικαιοσύνης κατέθεσε εγκαίρως στο υπουργικό συμβούλιο τις επτά λίστες με τους δικαστές (4 για προέδρους και 3 για αντιπροέδρους) με την προθεσμία να λήγει στις 30/6. Το υπουργικό συμβούλιο στις 8.6.2015 έστειλε τις λίστες στη Βουλή, η οποία για διάφορους λόγους καθυστέρησε τις διασκέψεις, με αποτέλεσμα να εξεταστεί και να εγκριθεί η επιλογή της Βασιλικής Θάνου και λίγο αργότερα των άλλων δύο, ενώ για τις υπόλοιπες θέσεις δεν έγιναν οι διασκέψεις, με αποτέλεσμα να παρέλθει το επιβαλλόμενο περιθώριο των δύο μηνών.

Ο νόμος προβλέπει ότι το υπουργικό συμβούλιο μπορεί να αποφασίσει και να ορίσει τους δικαστές, ακόμα και αν δεν υπάρχει η γνωμοδότηση της διάσκεψης των προέδρων. Τελικά εξελέγη μόνο η Βασιλική Θάνου (και με τη γνωμοδότηση της Βουλής) μέρα μεσημέρι κι όχι μεταμεσονύκτια, όπως ψευδώς γράφτηκε σε ιστολόγιο και «υιοθετήθηκε» από τον κ. Αθανασίου. Προφανώς δε, λόγω των επικείμενων εκλογών, το υπουργικό συμβούλιο για λόγους δεοντολογικούς δεν προχώρησε στην εκλογή των υπολοίπων.

Η ιστορία όμως αυτή έχει πολιτική… ουρά. Ηδη από την εκλογή της ως προέδρου του Αρείου Πάγου, ο κ. Αθανασίου είχε… δυσανασχετήσει υποστηρίζοντας ότι η κ. Θάνου δεν ήταν η αρχαιότερη. Ομως ο συνταγματικός νομοθέτης δεν επιβάλλει την αρχαιότητα, μια και τότε θα μπορούσε να αποφασίζει για το ποιος θα γίνει πρόεδρος ένας υπάλληλος της γραμματείας, που απλά θα συμβουλευόταν την επετηρίδα.

Ο νόμος επιβάλλει να γίνεται η επιλογή από το υπουργικό συμβούλιο που, πέραν της αρχαιότητας, η οποία πρέπει να λαμβάνεται υπόψη χωρίς μεγάλες αποκλίσεις (θυμίζουμε εδώ το άλμα στην επιλογή του Β. Κόκκινου), υπάρχουν και άλλα ουσιώδη κριτήρια, όπως η διοικητική και η δικαιοπολιτική κρίση.

Οι διαφωνίες λοιπόν αυτές, με τη δήθεν επίκληση του Συντάγματος, είναι προσχηματικές, μια και είναι γνωστό ότι ο υπερσυντηρητικός νεοδημοκράτης Χ. Αθανασίου (και επί υπουργίας του) είχε ανοιχτή διαφωνία με την κ. Θάνου σε σειρά θεμάτων που αφορούν τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικά των κρατουμένων, την ποινική αντιμετώπιση εξαρτημένων, τον εξανθρωπισμό των φυλακών, ζητήματα ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, κλαδικά ζητήματα κ.λπ., με τελευταίο παράδειγμα την ψήφιση του νόμου Παρασκευόπουλου, που κρίθηκε θετικά από την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων.

Απαξίωση και επιστολής της

Ακόμα και την επιστολή της Βασιλικής Θάνου στον πρόεδρο της Κομισιόν απαξιωτικά χαρακτήρισε ο Χ. Αθανασίου περίπου σαν το εισιτήριο για την επιλογή της. Ακολούθησε δηλαδή απέναντι στην εκλεγμένη πρόεδρο του Αρείου Πάγου την ίδια τακτική που ακολούθησε απέναντί του η Χρυσή Αυγή για τις δικές του επιλογές.

Η υπόθεση αυτή εκθέτει το κόμμα της Ν.Δ., το οποίο εμφανίζεται να μην εναρμονίζεται με το Σύνταγμα εξαιτίας υποκειμενικών και πολιτικών διαφωνιών ενός πρώην υπουργού της (που δεν διακρίθηκε άλλωστε για τις απολύτως αξιοκρατικές του επιλογές) με τον ανώτατο θεσμικό παράγοντα της Δικαιοσύνης.

Εφημερίδα των Συντακτών