Η ιστορία του φυσικού αερίου για την Ήπειρο ξεκινάει από το 1990. Ενώ κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων έδιναν αφειδώς υποσχέσεις’ Νομάρχες, Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι θεωρούσαν την έλευση του φυσικού αερίου ως στρατηγικό σχέδιο, τα τελευταία  χρόνια το έχουν ήδη ξεχάσει. Τι έχουν πράξει μέχρι τώρα οι εκλεγμένοι μας της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης και οι βουλευτές μας, πρώην και νυν για το μέγα αυτό θέμα; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, αν εξαιρέσει κανείς τις βαρύγδουπες δηλώσεις, Τίποτα με “ τάφ “κεφαλαίο!

Η έλευση του φυσικού αερίου στην Ήπειρο και δη στα Γιάννενα, θα βοηθούσε περισσότερο από την Ιόνια οδό και ας διαφωνούν μερικοί ( αν εξαιρέσουμε την ασφάλεια που παρέχει ο δρόμος, πόσοι άραγε μπορούν να ταξιδεύσουν πληρώνοντας διόδια και καύσιμα;),γιατί θα μείωνε το κόστος της καταναλισκομένης ενέργειας , σύμφωνα με την μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κατά 35 % περίπου ήτοι :

-Μείωση του κόστους κεντρικής και ατομικής θέρμανσης και δη στα Γιάννενα που λειτουργεί έξι μήνες το χρόνο

-Μείωσης του κόστους θέρμανσης για ζεστά νερά χρήσης

-Μείωση του κόστους ενέργειας στις κουζίνες, με την χρήση κουζινών που θα λειτουργούν με φυσικό αέριο αντί με ηλεκτρική ενέργεια που είναι ακριβή

-Μείωση του κόστους ρύπανσης και της προστασίας του περιβάλλοντος, γιατί το φυσικό αέριο δεν ρυπαίνει όπως το πετρέλαιο και τα καυσόξυλα ειδικότερα με την αιθαλομίχλη, που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης στα Γιάννενα και είναι επικίνδυνη για την υγεία μας.

Εκτός από τα παραπάνω οφέλη, η έλευση του φυσικού αερίου θα έδινε: μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη για μια δεκαετία τουλάχιστον (όπως έγινε στη Θεσσαλία τα προηγούμενα χρόνια),για τις βιομηχανίες παραγωγής μηχανημάτων και συσκευών που λειτουργούν με φυσικό αέριο, όπως λέβητες, καυστήρες, μπόιλερ, κουζίνες κλπ ανταλλακτικά, αύξηση και ανάσα ζωής στα καταστήματα πωλήσεων ειδών κεντρικής και ατομικής θέρμανσης, στους τεχνικούς μηχανολόγους, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες  πολυκατοικιών και μονοκατοικιών, θα άλλαζαν τους λέβητες, καυστήρες, θερμοσίφωνες κλπ συσκευές με τις αντίστοιχες φυσικού αερίου με τελικό όφελος 35 % περίπου.

Ο απολογισμός όλων αυτών θα ήταν η αύξηση των εισοδημάτων’ η αύξηση της κατανάλωσης’ η αύξηση των επενδύσεων’ η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της περιφέρειάς μας, που στα τελευταία οχτώ χρόνια της κρίσης έχει κατακρημνιστεί, μια και βιώνουμε την φτωχοποίησή μας,  δυστυχώς.

Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό, όπως όλα σχεδόν είναι πολιτική και η οικονομία σωστό είναι να λέγεται πολιτική οικονομία. Η κεντρική εξουσία έχει άλλες προτεραιότητες ή είναι ανίκανη να λύσει τα θέματα- προβλήματα της περιφέρειας; Η περιφέρεια ή ο περιφερειάρχης και οι δήμαρχοι, με προεξάρχοντα τον δήμαρχο Ιωαννίνων, τι κάνουν;

-Δεν προσπαθούν όσο χρειάζεται, δεν το επιδιώκουν ή έχουν παραιτηθεί εδώ και χρόνια της προσπάθειας ;

-Οι κ. κ. βουλευτές πρώην και νυν τι αλήθεια πράττουν; Απλώς ψηφίζουν ό,τι τους προτείνουν οι Τρόικα και οι αρχηγοί τους; Δεν τους απασχολεί η μείωση του κόστους της ενέργειας, η βελτίωση της ποιότητας ζωής των συμπολιτών τους, η ανάπτυξη, αυτή η βασανισμένη λέξη, που όλοι προπαγανδίζουν, θεωρίες…θεωρίες και πράξη μηδέν, η μείωση της ανεργίας, οι επενδύσεις ή έχει επικρατήσει η θεωρία του βολέματος στην βουλευτική καρέκλα με τους παχυλούς μισθούς για τέσσερα χρόνια (400  χιλιάδες ευρώ περίπου, κατώτερη σύνταξη 1.400 ευρώ εάν θητεύσουν σε δύο κοινοβουλευτικές συνόδους και όχι 8 χρόνια ή μέχρι 3 συντάξεις που δικαιούνται μαζί με άλλα ταμεία) ;

Η θεωρία αυτή του βολέματος δυστυχώς έχει εισχωρήσει στο DNA μας, στην πλειοψηφία των συμπολιτών μας από πολύ παλιά και για αυτό είναι δύσκολο να εξαλειφθούν οι λεγόμενες «πελατειακές σχέσεις».
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν; Όταν το κράτος, η περιφέρεια και ο δήμος, δυστυχώς αδυνατούν ή αδιαφορούν, εμείς θα παραμείνουμε στους καναπέδες μας και θα περιμένουμε να λυθούν τα προβλήματά μας από μόνα τους; Όχι, είναι η απάντηση.

Κανένα θέμα και πρόβλημα δεν λύνεται αν δεν αναλάβουμε δράση εμείς οι από τα κάτω και δεν αναγκάσουμε απλά δημοκρατικά και απαιτητικά την τοπική εξουσία, γιατί αν αποφασιστεί και ψηφιστεί από την γενική συνέλευση των δημοτών, από τον λαό, είναι πάρα πολύ δύσκολο να μη γίνει αποδεκτό από την τοπική και κεντρική εξουσία.

Μέχρι τώρα δυστυχώς η τοπική εξουσία συζητάει ένα θέμα για παράδειγμα το φυσικό αέριο, το βάζει στα θεσμικά όργανα και ή δεν παίρνει καμιά απάντηση από την κεντρική εξουσία ή παίρνει αρνητική και εκεί τελειώνει ό ρόλος της , δηλαδή όπως κοινώς λέμε «βγήκε από την υποχρέωση».

Ό ρόλος της τοπικής εξουσίας, εντάξει είναι αντιπροσωπευτικός, αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχουμε (οι ολιγάρχες την εφεύραν) και όχι άμεση δημοκρατία, αλλά όταν δεν μπορούν, δεν πρέπει να απευθυνθούν στο λαό τους, στους συμπολίτες τους, να ζητήσουν  βοήθεια για να επιτευχθεί ο στόχος, να λυθούν τα θέματα; Μέχρι τώρα, στα πολλά χρόνια που παρακολουθώ την τοπική και κεντρική εξουσία (ένα δημοψήφισμα έγινε και το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ), δυστυχώς ο λαός, η τοπική κοινωνία, δεν ερωτάται για να αποφασίσει και να αναλάβει ο ίδιος τις ευθύνες για το μέλλον του.

Υπάρχει όμως ελπίδα; Βεβαίως και υπάρχει, μόνο μαζί με τους νέους μας με αυτό-οργάνωση όλοι εμείς οι από τα κάτω, τοπικά πάντα, μπορούμε να αναγκάσουμε την τοπική εξουσία να εφαρμόσει στην πράξη την λαϊκή βούληση, αυτά που ο λαός απαιτεί και χρειάζεται για να επιβιώσει. Αυτό-οργάνωση λοιπόν είναι η απάντηση!

O Άγγελος Κολέμπας είναι Οικονομολόγος Πτυχιούχος ΑΣΟΕΕ