Ο Διαγόρας από την Ρόδο, ο θρυλικός πυγμάχος της αρχαιότητας, πέτυχε κάτι μοναδικό: να μην χάσει κανέναν αγώνα. Παντού, είτε σε τοπικούς αγώνες –στην Ρόδο, την Αθήνα, την Θήβα, το Άργος, τα Μέγαρα, την Αίγινα – είτε στους πανελλήνιους, ιερούς αγώνες – τους Ολυμπιακούς, τα Πύθια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα – βγήκε νικητής.

Κι όχι με κόλπα και πονηριές, αλλά με την υπέρμετρη δύναμή του. Το προσωνύμιό του ήταν ευθυμάχας, γιατί, αντί προσποιούμενος να βρίσκει τρόπους να ξεγελάσει τον αντίπαλό του προκειμένου αποφύγει τα κτυπήματά του, πήγαινε κατευθείαν επάνω του να τον αντιμετωπίσει.

Η συγκυρία το ’φερε να αφήσει ο υπέροχος αυτός αθλητής την τελευταία του πνοή στο στάδιο, τον χώρο όπου μεγαλούργησε. Στην 83η Ολυμπιάδα, όπου ο Διαγόρας παρίστατο ως θεατής, οι γιοί του, Δαμάγητος και Ακουσίλαος, στέφθηκαν ολυμπιονίκες στην πυγμαχία και στο παγκράτιο, αντίστοιχα.

Στην συνέχεια έσπευσαν να σηκώσουν στους ώμους των τον Διαγόρα, και να τον περιφέρουν θριαμβευτικά στο στάδιο υπό τις επευφημίες των θεατών,ένας από τους οποίους ζητωκραύγασε: «πέθανε, Διαγόρα, δεν πρόκειται να ανέβεις στον Όλυμπο». Και ξεψύχησε ο Διαγόρας εν μέσω ζητωκραυγών με την εντύπωση ότι δεν είχε δα να περιμένει τίποτε πλέον. Ό,τι μπορούσε να περάσει από ανθρώπου χέρι το είχε πετύχει. Το να επιδιώκει να υπερβεί τα ανθρώπινα όριά του, να φτάσει στον Όλυμπο, που του φώναξε ο ενθουσιώδης θεατής, δεν ήταν παρά μια αδιέξοδη ματαιότητα.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του υφυπουργού Παιδείας και πρώην Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόση Πελεγρίνη στο Enallaktikos.gr