Κολυμπάμε σε ένα μεγάλο ενυδρείο.  Είμαστε τα ξεχασμένα ψάρια. Το ενυδρείο μας περιβάλλεται από ένα ευρύτερο ενυδρείο όπου περιφέρονται καρχαρίες με χοντρές κοιλιές. Μας λένε πως είναι οι προστάτες μας.

Εμείς τα ψάρια περνάμε κρίση. Συμβαίνει αυτό σε όλα τα ενυδρεία.
 

Μας λένε πως είναι περιοδικό φαινόμενο που περνάει, παρασύροντας μαζί σκουπίδια κι ασήμαντα θύματα.Λίγες αναγκαίες θυσίες και όλα θα αυτορυθμιστούν.
 

(Σε λίγο, όλα θα περάσουν από μόνα τους λοιπόν)

Είμαστε οι Ασήμαντοι.Περιμένουμε να δούμε αν θα γίνουμε και θύματα. 
 

(Απλώς περιμένουμε)
 

Μας λένε πως ακόμα ζούμε. 
 

(Τους πιστεύουμε)
 

Τρώμε ότι περισσεύει από την τροφή των καρχαριών. 
 

(Η τροφή όσο πάει ελαττώνεται)
 

Αναπνέουμε όσο οξυγόνο δεν ρουφάνε οι προστάτες μας. 
 

(Ο αέρας όσο πάει λιγοστεύει)
 

Παρατηρούμε μικραίνοντας όλο και περισσότερο το βλέμμα. 
 

(Το νερό όσο πάει θολώνει)

Οι καρχαρίες μας χαμογελούν. Πού και πού τους βλέπουμε να καταπίνουν τα μικρά ανυπάκουα ψάρια που επαναστατούν κι επιχειρούν το μεγάλο πήδημα. Σπλουτς και βρίσκονται στο παραέξω ενυδρείο. Δεν ξεφεύγει κανείς. Αυτά τα ανυπάκουα ψάρια, πριν πηδήσουν μόνα, έλεγαν πως αν ήμαστε πολλοί οι ανυπάκουοι, δεν θα μπορούσαν να μας νικήσουν.

Εμείς όμως, τα αφήνουμε μόνα. Τα μισούμε. Δεν τα πιστεύουμε. 
 

(Η πίστη μας όσο πάει λιγοστεύει)
 

Κάποιοι από μας επιπλέουν στην επιφάνεια. 
 

(Όλοι μας σιγά-σιγά ελαφραίνουμε)
 

Κάποιοι άλλοι τρελαίνονται κι ονειρεύονται θάλασσες. 
 

(Εμείς που θέλουμε να ζήσουμε με ασφάλεια δεν ονειρευόμαστε)

Rubies and Clouds