Μπορείτε να στείλετε τα κείμενά σας, δημοσιευμένα ή αδημοσίευτα, στο [email protected]. Τα κείμενά θα φιλοξενούνται στη στήλη του tvxs.gr «blogαροντας».

Ads

H λέξη στον τίτλο του κειμένου, γράφεται στα λατινικά, γιατί έπαιξε «τρομακτικά» πολύ, στα “διεθνή μέσα”.
 
Χμμμμ, έβλεπαν Χάος λοιπόν στην Ελλάδα. όλοι !  ΟΛΟΙ ?
 
Ξαφνικά φάνηκε, ότι κάποιος, όχι «εκτός Βουλής» (που δείχνει να μη συμμετέχει στα συμφωνηθέντα άλλων,  που λέει ότι θέλει να εκπροσωπεί έναν κόσμο, ο οποίος ούτε συμμετείχε από χιλιόμετρα σε «συμφωνίες», ούτε και είχε ή έχει λόγο να το κάνει)
μπορεί να «παίξει» με το Χάος.
 
Μόνο που το «Χάος», δεν είναι ένα πράγμα που έχει όρια, “σύνορα”. …. γιατί είναι Χάος, και η οικονομία που έφτιαξαν, η κοινωνία ολόκληρη και έτσι όπως νόμιζαν ότι έπρεπε να τη δομήσουν, μάλλον υποτίμησε, υπεροπτικά, αυτή τη “σημαντική παράμετρο” : το “τυχαίο”, το μη αναμενόμενο γεγονός.
 
Το γεγονός αυτό, που πιθανόν δεν θα ήταν «υψίστης σημασίας» από μόνο του.
Αλλά, κάποιες φορές, συμβαίνει να ΜΗΝ είναι μόνο του και να πηγαίνει παρέα με χιλιάδες συμβάντα, άπειρα όνειρα, αμέτρητη ενέργεια, ανυπολόγιστη επιθυμία να ζήσουμε πράγματα. Να φύγουμε κάποτε από τον κόσμο ξέροντας ότι συμμετείχαμε στη Ζωή τη συναντήσαμε και τη φλερτάραμε την ερωτευτήκαμε πολλές φορές,
μαλώσαμε μαζί της αγαπώντας την …νιώσαμε Αγάπη για τη Ζωή.
 
Το «τυχαίο» όμως, σε εμάς, στη χώρα αυτή και στο συγκεκριμένο χρόνο,
«έτυχε», να πηγαίνει παρέα και με  χιλιάδες απελπισμένες οικογένειες, θανάτους, φτώχειες κι αδιέξοδα. Λες και δεν υπήρχαν αρκετά.
 
Το “τυχαίο”, αυτή τη φορά, συναντήθηκε και με κόσμο που αντιστάθηκε μέσα από αληθινές προθέσεις,  μέσα από ελπίδες που δεν λένε και δεν θέλουν να χαθούν.
Δεν πρέπει να χαθούν.  Το “τυχαίο”, πάει τώρα παρέα με ανθρώπους που έφυγαν,
απ΄ τη χώρα, για ακόμη μια φορά. Το “τυχαίο” …  μόνο τυχαίο δεν είναι, τελικά !
 
Ίσως και να μπορούμε να βγούμε “καλύτεροι” και “καλύτερα” από “όλο αυτό”.
Μόνο που … δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε, ότι κάποιο “πολυτεχνείο”, συνέβη σε “κορμιά”. Το “τυχαίο” αυτή τη φορά, συμβαίνει πάνω σε μια μη υπολογίσιμη “ανθρωποθυσία”, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.
 
Αν το κρατήσουμε αυτό στη μνήμη μας, θα νιώσουμε περήφανοι, που η αυλαία ενός διάσημου έργου, θα κλείνει μπροστά στα μάτια μας και μπροστά στα μάτια ενός παγκοσμιοποιημένου “μοντέλου” που  βλέπει, πληροφορεί, επηρεάζει ή καθορίζει τα πράγματα, με έναν «αφύσικα ομογενοποιημένο» τρόπο.
 
Υ.γ. 1
Πριν από μήνες, η διαφορετική σκέψη και αντίληψη των πραγμάτων,
χαρακτηριζόταν «συνομωσιολογική», Δεν έπιασε. Σε κάποιες περιπτώσεις «θεουσική» Αδύναμο. Δεν έπιασε. Αργότερα και ακόμα και τώρα
«αντιευρωπαική», «λαικιστική» Και όλα τα σχετικά. που Δεν έπιασαν.
 
Κάπου όμως πήρε τ’ αυτάκι μου μία άλλη μαγική λεξούλα : κάποιοι είναι, λέει, «Ι Δ Ε Ο Λ Η Π Τ Ι Κ ΟΙ» «πάσχουμε»  δλδ, μερικοί, από ιδεοληψίες.
 
Όμως … Κύριοι, μερικές φορές, κάνετε το λάθος να αναπαράγετε λέξεις που σας σφυρίζουν ή σας καρφώνονται – ιδεοληπτικά – στο μυαλό, χωρίς μάλλον να μπουν στον κόπο ή να αναρωτηθείτε, εσείς οι ίδιοι, για τον «ορισμό» τους
(ξέρετε, αυτήν την «επίσημη», «επικρατούσα άποψη» για κάτι, όπως π. χ. για τη λεξούλα «ιδεοληψία» «Κυρία, κυρία, να πωωωω ???….. ιδεοληψία είναι : ….. κλπ»)
 
«ΙδεοΛηΨία» λοιπόν :
 
(Θεωρείται) το νοητικό «πακέτο» – έχει και «πακετάρα», σε επίπεδο πράξης –
που ζει κάποιος «ψυχαναγκαστικός» φουκαράς. Ο οποίος, από κάποια στιγμή και μετά, παίρνει αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά για να συνεχίσει να επιβιώνει.
Όχι να «ζει», αλλά να ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ !
 
Και ο  οποίος, «για να τα καταφέρει» και να γίνει ψυχαναγκαστικός, συνήθως έχει μεγαλώσει με κάποιας ποιότητα και ποσότητα «αυστηρότητα» αλλά και με σαφή,
όσο πιο σαφή «όρια» γίνεται, τα οποία οι γονείς του και αργότερα το σχολείο του
και αργότερα το λοιπό περιβάλλον, του επέβαλαν. Και του επιβάλουν.
 
Συνήθως, θεσεις ιεραρχίας, καταλαμβάνουν τέτοιοι τύποι. «Ψυχαναγκαστικοί».(όπως λέγονται συνήθως, και όχι «ιδεοληπτικοί») Οι οποίοι συγκεκριμένοι χαρακτήρες, έχουν ένα «προσόν» : Έχουν μια κυμαινόμενη (όπως όλα)  αλλά σαφή υστέρηση συναισθήματος.
 
Όσο λιγότερο συναίσθημα, τόσες περισσότερες πιθανότητες να ανέβεις κάποια ιεραρχία. Εκτός εάν ο «χώρος» στον οποίο ανεβαίνει κάποιος ιεραρχικά δεν είναι απλά ένα «άθροισμα συμφερόντων», αλλά ένα άθροισμα άλλων (ή και άλλων) πραγμάτων, τα οποία έχουν όμως μια κοινή ιδιότητα: κάποια από αυτά, δεν μπορούν να μετρηθούν «αριθμητικά» Η «ελπίδα», για παράδειγμα, η «επιθυμία» και άλλα διάφορα, ΔΕΝ μετρούνται !
 
Αλλά για να πάμε ξανά στον «ψυχαναγκαστικό». Τον άνθρωπο που ακόμα και πανέξυπνος να μην είναι, μπορεί να «βγάλει λεφτά» και μέσα από περίπτερο. Γιατί σε επίπεδο σκέψης, μία επικρατούσα (έχει κι άλλες) ιδεοληψία του είναι τα «λεφτά», οι αριθμοί δλδ. Λειτουργεί άλλωστε “sto kokkino” με το «αριστερό του εγκεφαλικό ημισφαίριο», από ανατομικής απόψεως. Τα «συναισθήματα», του φαίνονται «φτιασίδια», περιττά στολίδια, οι λέξεις «όνειρα», του φαίνονται απλά «μη κατανοητές».
 
Όλα είναι αριθμοί για αυτόν. Στους αριθμούς ξεκινά μια αλφαβήτα και στους αριθμούς καταλήγει.
 
Αυτός λοιπόν ο τύπος, είναι ιδεοληπτικός σε “επίπεδο σκέψης” και επειδή δεν εστιάζει την προσοχή του και σε πολλά – πολλά, αλλά σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα, ο «ιδεοληπτικός» τα καταφέρνει από εμένα καλύτερα σε κάποια :
 
α. Μπορεί να μην έχει πρόβλημα ας πούμε να τακτοποιήσει μόνος μια φορολογική του δήλωση ή οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με όλο το σετ του money.
 
(άσχετο,   «Άσχετο» ?)
θυμήθηκα τώρα έναν ταξιτζή, πριν πολλά χρόνια στο Κάιρο. Χώρα με απαστράπτουσα ( από παλιά ) Δημοκρατία, που με είχε ρωτήσει «you want woman ?
If you want, you must have money. Because, no money, no fucking) Αυτό θα το άκουγε με ανακούφιση ένας ψυχαναγκαστικός ανθρωπάκος, με «γεμισμένη καρτούλα» σε «διακοπές» του.
 
β. Μπορεί να μην έχει δυσκολία να στύψει έως να συνθλίψει, όποιον δουλεύει για αυτόν ή για την εταιρία για την οποία εργάζεται, ο ιδεοληπτικός φουκαράς ….
 
Λυπάμαι που βλέπω να ζω ανάμεσα σε αρκετούς συναισθηματικά ανεπαρκείς έως ανάπηρους. Και τη λέξη «ιδεοληπτικός», που πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιούν για εμένα και όποιον δεν θέλει να παραδώσει τα παιδιά του ως σκλάβους σε μια κινεζοποιημένη – κακοποιημένη χώρα, (η οποία ούτε καν «χώρα» θα είναι) δεν χρειάζεται καθόλου να του την επιστρέψω. Είναι Δικιά Του έτσι κι αλλιώς, κτήμα του και καθορίζει τη  «ΣΤΑΘΕΡΗ» και όχι και πολύ «Όμορφη» ζωή του.
 
Υ.γ. 2. καλή τύχη για όσους, στις εκλογές, θα έχουμε αφήσει, οριστικά πίσω μας, φοβίες, απειλές και μιζέρια. Απλά, «δεν πήγαινε άλλο». Και κάτι για το οποίο είμαι αισιόδοξος, δεν είναι το «αποτέλεσμα». Το αποτέλεσμα θα είναι μια χαρά.
Αισιοδοξώ, γιατί ακριβώς πλέον, Δεν Πάει Άλλο. Και καλώς ή κακώς μόνο ή κυρίως τότε, αλλάζουν τα πράγματα.  
 
Όμως … “τα πάντα ρει” . … η “τύχη” δεν είναι “δεδομένη”, όπως και τίποτα άλλο απ’ όσα γνωρίζουμε.  Η Τύχη, είναι μάλλον ένα πράγμα που κερδίζεται ή χάνεται. κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Δεν ξεκινάει και δεν σταματάει σε “εκλογές”.  
 
Υ.γ. 3, το «Σύστημα», που λέγανε παλιά, όταν δεν μπορεί να ξεράσει κάποιον, τον αφομοιώνει. «Φοβού την Αφομοίωση !».
 
Υ.γ. 4.
Πόσο θα βαθμολογούσε αυτή την «έκθεση», στις πανελλήνιες,
ένας «μνημονιακός» εξεταστής και ένας «αντιμνημονιακός» ?